8. Hikaye Tamamlama Etkinliği
Hikayemiz bu ileti altından yürütülecektir.
Katılımcı sırası ve yorumlar için: #11646309
NigRa
Saat gece yarısını çoktan geçmiş "yarım" diye belirtilen 12.30'u göstermekteydi. Akreple yelkovan iki ayrı uçtaydı, kavuşamayan iki aşık gibi diye düşündü. Sonra aklı yine yarım kavramına kaydı. 24'ün yarısı 12
Ait'siz
Göz yaşı ne renk? Siyah mı? Kırmızı mı? Acı ne demek? İnsanın canını ne acıtır?
Hatırlıyorum kendimi.
Sadece ben varım. Esen rüzgarın mırıldandığı bir şarkıyım ben. Ruhum var ama bedenim yok. Anlatacak hikayelerim, söylenecek şarkılarım var. Hatırlamıyorum geçmişi, bugünü, geleceği de. Eve geldiler, şarkı söylüyordum. Mutluluğun ne olduğundan emin olmadan paylaştım insanların üzgün sevinçlerini. Üzüntüleri beni çevrelerdi. Onların kederi, dudaklarıma tebessüm, sesime engel oldu. Sonradan sessizleştim ama gülümsedim. Süslediler beni beyazla. Saçlarıma boncuklar taktılar, şarkılar söylediler ertafımda. Annem geldi. saçlarımı taradı usulca. Kahverengi saçlarımı. Tek kelime etse binbir parçaya ayrılacak değerli bir hatıra gibi tutuyordu parmaklarının arasında. Anne eli değdi saçlarıma, yumuşadılar, rahimdeki bebek gibi kıvrılıp, masumlaştı saçlarım omzumun iki yanına düşerken. Annemim gözyaşları şarkı söylüyordu, tararken onarı, sonra alnıma bir öpücük kondurdu, kırmızı örtüyle kapadı yüzümü. Ablam elime bir demet çiçek tutuşturdu özlemle, beyaz elbisemi düzeltti. Kadınlar şarkı söylemeye başladılar ağlayarak. Ağlamalarını istemezdim. Ben ağlamıyordum. Sonrası karanlık. Kapattılar tabutun üstünü. Batan güneş gibi ışıksızdım artık. Karanlıkta boncuklar sarıldılar bana, çiçeklerim ışık saçtı etrafa. Gözyaşının rengi yoktu, rüzgarın da bedeni. Benim de bedenim yoktu. Sadece şarkı mırıldanan ruhum vardı artık.
Kalemimden
O kadar çaresizdi ki "besbelli mutluluk bir daha bana uğramayacak " dedi ve gözlerini yumdu. Birkaç dakika hiç açmadı. Hava da iyice esmeye başlamıştı. Birden oturduğu yerden kalktı, kollarını açtı ve karşısında olan denize doğru bir iç çekerek nefes alıp verdi. Sonra bir ses duydu, kulak verdi. Ve bu ses "Yaşasın elma şekeri! çok seviyorum anne iyi ki aldın"diyen bir çocuğun sesiydi. Hemen gözlerini açtı. Hafiften bir gülümseme belirdi yüzünde, sonra da hüzünle beraber göz yaşı geldi. Anne ile çocuğun arkasından yürümeye başladı. Önünde gidenlerde sanki çocukluğunun canlandırılmış hali vardı. Zıplayarak giden çocuğa baktıkça içi eridi. Büyümenin insanı ne kadar doyumsuz yaptığının farkına vardı. Kaç sene önce alınan elma şekeri ile mutlu olan kişi şu an mutluluğun tadını bazı şeylerle kısıtlıyordu. Evet belki birkaç dakika önce istediği mutluluk onunla olamamıştı fakat bu demek değildi ki hiçbir mutluluk bir daha onunla olmayacak.
"Sevinç üstüne sevinç kazanç üstüne kazanç
Doğuştan hakkım benim.
Ve sonsuz günlerimin övgüsünü,
Seslenirim dünyanın kıyısından.
Duyarım yankısını sesimin.
Ölümlerin çeşidini tadarım evet!
Zamanların ötesine gider gider gelirim evet!
Mutluluk kasemi son damlasına kadar süzerim evet!
Her çağda ve her iklimde;
Onurun köpüğünü
Gücün
Cazibe= aşka davet
= bağımsızlığımızın fatihi.
= başkalarında kendimizden hoşnut olmamızı sağlayan şey.
= tanımlanamayan çekim.
= mutluluk vaadi.
= neşeli tutsaklık.
Melankoli = imkânsızlık özlemi.
= mutluluğun yarı-yası.
= hüzün zevki.
= eksik boyun eğme.
= umutsuz üzüntü.
Yürek temizliği = saf alçak gönüllülük.
= üstünlüğünü unutma ve unutturma yeteneği.
= her türlü iddianın unutulması.
Sayfa 120Kitabı okudu
Okumakta... Sonuna kadar okumakta fayda var...
Kadınların içindeki küçük kız...!
Bülent, avucunu açmış kendisine doğru elini uzatan adama ters ters baktı.
Elli yaşlarında gösteren adam, görmeye alıştığı hırpani kıyafetli dilencilere benzemiyordu. Üzerindeki giysiler eski fakat temizdi. Eli yüzü temiz ve sağlıklı görünüyordu. “Sapa sağlam adam
