"Sana buraya bazı şeyler koyuyorum. Yol boyunca aklında olsun. lazım olursa açar okursun. Olmazsa da olsun, bir zararı yok, burada dursun."
Birhan Keskin, fakir kene
"Sabahları kitap mürekkebinin kokusunu içime çekmeyi severim."
Frankenstein Ya Da Modern PrometheusMary Shelley · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202013,9bin okunma
Mutluluğun sırrı...
Huyu böyle. Huyu değişecek değil, bunun için yaşı çok ileri. Huyu değişmez, sabit. Önce kafatası, sonra huyu, onun bedeninin en sert bölümleri.
Bir kadın için yegane övünç, mutluluğun göz kamaştıran yası olabilir.
Sayfa 16 - Can Çağdaş
Çocuk sevgisinin diğer tüm sevgilerden üstün, daha anlamlı, önemli ve büyük olduğunu hissedenlerden olmadım hiç ama benzersiz bir sevgi olduğunda kabul etmek lazım çünkü temelinde fiziksel çekim, zevk, mantık yok, korku var. İnsan çocuğu olmadan korku nedir bilmezmiş ve belki bu korku nedeniyle daha muhteşem bir şey sanıyoruz çocuk sevgisini, çünkü korkunun kendisi de muhteşem. Her gün ilk aklına gelen “onu seviyorum” değil “acaba nasıl?” oluyor. Dünya bir gecede korku tüneli halini alıyor. Çocuğun yaşı, nasıl ve ne zaman senin olduğu önemli değildir. Bir kişiyi çocuğun olarak görmeye başladığında bir şeyler değişiyor ve daha önce ondan aldığım bütün mutluluğun, ona karşı bütün hislerin önüne korku geçiyor. Biyolojik değil, biyoloji ötesi bir korku; kişinin genetik kodlarını sürdürme konusunda kararlılığından çok, evrenin tuzaklarına ve imtihanlarına meydan okuma, sana ait olanı yok etmek isteyen kuvvetlere karşı savaşma duygusu. 
Sayfa 194 - Doğan KitapKitabı okudu
8. Hikaye Tamamlama Etkinliği
Hikayemiz bu ileti altından yürütülecektir.
Katılımcı sırası ve yorumlar için: #11646309
NigRa
Saat gece yarısını çoktan geçmiş "yarım" diye belirtilen 12.30'u göstermekteydi. Akreple yelkovan iki ayrı uçtaydı, kavuşamayan iki aşık gibi diye düşündü. Sonra aklı yine yarım kavramına kaydı. 24'ün yarısı 12
bir kadın için yegâne övünç, mutluluğun göz kamaştıran yası olabilir.
Sayfa 16 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu
Çocuğun yaşı, nasıl ve ne zaman senin olduğu önemli değildir. Bir kişiyi çocuğun olarak görmeye başladığında bir şeyler değişiyor ve daha önce ondan aldığın bütün mutluluğun, ona karşı bütün hislerinin önüne bu korku geçiyor. Biyolojik değil, biyoloji ötesi bir korku; kişinin genetik kodlarını sürdürmek konusunda kararlılığından çok, evrenin tuzaklarına ve imtihanlarına meydan okuma, sana ait olanı yok etmek isteyen kuvvetlere karşı savaşma duygusu.
Sayfa 194 - Doğan Kitap 18.BaskıKitabı okudu
"Bazen başkalarını umursadığında acıyı ve yası da göğüslemen gerekir..
Ama bu o mutluluğun bedelidir.."
Lucifer 🎥
"Sen gerçekten hasta görünüyorsun, mideni
bozan bir şey mi yedin?"
Başıyla doğruladı. "Uygarlık yedim."
"Ne?"
"Zehirledi beni uygarlık."
Uygarlığın zehirleyebilme düşüncesi... 
Aldous Huxley kitabında bir sistemin içine hapsolmuş gerçek mutluluktan, üzüntüden, tehlikeden hatta ve hatta okumaktan haberi olmayan hiçbir rutinin dışına çıkmayan bir dünyada yaşayan insanları anlatmış tabi manevi olarak insan denilebilirse..
Yalnız kalmanın yasak hâle geldiği, insanların birer fabrikada üretildiği ve günümüzde olduğu gibi kast sistemine benzer bir model uygulandığı, mutluluğun bir çeşit hapla sürekli maksimum seviyede tutulduğu, hiç kimsenin yaşı ilerledikçe cildinde herhangi bir değişikliğinin olmadığı, anne ve baba kavramının kullanılmadığı yeni bir dünya burası.
Ve kitabı tam olarak bu cümleler özetlemekte:
"Ben keyif aramıyorum. Tanrı'yı istiyorum, şiir istiyorum, özgürlük istiyorum, iyilik istiyorum. Günah istiyorum."
