Çocukluğumun geçtiği mahalleye çok çok uzun yıllar sonra tekrar gitmek nasip oldu.Oturdugumuz sokak çıkmaz sokaktı.O sokağın başına geldiğimde sanki bütün hatıralarım iyisiyle kötüsüyle yavaş yavaş zihnimde canlanmaya başladı.Epeyce bir zaman sokağın başında kalakaldım.O beton sokakta oradan oraya koşan çocukların kendim olduğu günler tekrar
Dünyalık mı? Ahiretlik mi?
Bu aralar en çok düşündüğüm konulardan birisi bu oldu arkadaşlar.Biz Dünyalık mı yaşıyoruz, yoksa Ahiretlik mi diye? Bunun cevabı aslında çok basit : Çoğumuz dilde Ahiretlik yaşıyoruz.Gönülde ise Dünyalık.Neden mi böyle dedim? Önce iyiliklerimize bakalım.Yaptığımız iyiliğin büyüğü, küçüğü elbet olmaz.İyilik iyiliktir.Ama bir insana 50 liralık
Alıntıya katılmıyorum sadece okuduktan sonra üstüne düşünülür diye paylaştım. Her yerde kadınların birbirlerinin rakibi olduğunu okuyoruz, birbirlerinden haz etmediklerini, birbirlerini çekemediklerini, bir ortamda en çok birbirlerinin başarılarına ket vurduklarını. Sürekli bunların yazılıp, bunların dile getirildiği bir toplumda yaşıyoruz. Gerçekten böyle mi peki sizce? Yoksa böyle olduğunu mu düşünmemizi istiyorlar?
İnsanları birbirine en çok yaklaştıran ortak acılardır. Ve bizim sadece “kadın” olduğumuz için maruz kaldığımız birçok zorlama, baskı, acı var. Bunlar karşısında bizi en iyi anlayacak olan diğer hemcinsimiz değil mi?
Bir anneyi en iyi bir anne anlar değil mi?
Akşam tenha bir sokakta yürümenin ne hissettirdiğini en iyi bir kadın bilir.
İş yerinde sırf kadın olduğunuz için üzerinde kurulan baskıyı, trafikte kadın şoför olduğunuz için maruz kaldıklarınızı… Bizi en iyi yine biz anlarız, biliriz ki ne olursa olsun günün sonunda bir kadının empatisi bize en güvenli yeri sunacaktır.
Tamirci Çırağı
On yedi yaşında hayalleri ve umutları elinden alınan bir çocuktum. Mutsuzdum. "Mutsuzluğumun sebebi ne olabilir?" diye sürekli düşünüyordum. Liseye başladığım yıl, birçok Türk babasının oğullarını okula motive etme amaçlı söylediği, "Okumazsan seni sanayiye veririm" sözünü babam da beni motive etmek amacıyla söylemişti. Genelde
3 yaşındaki Müslüme'den gelen haberle bir kez daha parçalandı içim.Kulaklarımızın duymadığı bir iğrençlik, gözlerimizin görmediği bir çirkinlik kalmadı artık..Kiminin umrumda değil, kimimiz ise bu olayları yadırgıyor, kızıyoruz üzülüyoruz fakat hiç düşündük mü dünyada olan bu kötülüklerden her birimizin bir payı olduğunu.Nasıl mı? İyi bir anne,
NİŞANLINIZ SİZİN MAHREMİNİZ DEĞİLDİR.
NİŞANLINIZ SİZİN MAHREMİNİZ DEĞİLDİR.
Bunu böyle kocaman kocaman yazsak bağıra bağıra söylesek anlaşılır mı acaba? Hiç sanmam..
Sonumuz hayır değil ama biz yine de hayrolsun diyelim..
Son zamanlarda - ya da belki hep vardı da ben denk gelmiyordum- nişanlı çiftlerin hal ve hareketlerinden çok rahatız olmaya başladım. Onların bu kadar rahat
Bu Gidişat Nereye?
"Şimdiye kadar kimse taklit yoluyla büyüklüğe ulaşamamıştır."
Samuel Johnson
Herkes aynı şeyi düşünse, herkes aynı şeyi söylese, herkes aynı müziği dinlese, herkes aynı yoldan yürümeye çalışsa nasıl olur sizce?
Büyük ihtimalle "Çok farklı olur." demezsiniz.
Günümüz insanları sürekli bir kalabalığa, bir kitleye karışma
Benliği parçala-ma ve kadın erkek ilişkisi üzerine
Uzun oldu belki ama burada okunmayacaksa nerede okusun?
1- Yaşamımızda, gündelik hayatımızda önem veya değer verdiğimiz şeye benliğimizden bir pay kopar.
2- Ne kadar önem ve değer verirsek kopan parça o kadar büyük olur. Bütün olanı parçaladığın için parçalanan, uzaklaşmış kısım seni senden almaya başlar.
3- Benlik sadece kendine aitken bunu
Sen de bu durumu yaşıyor musun ?
Eğer sizde günlük rutin işlerinizi yapmakta, sosyalleşmekte zorlanıyorsanız içinizde yıllardır yorulmuş bir mükemmeliyetçiyle yaşıyorsunuz demektir.
Tükenmişlik sendromu kavramı bir kaç sene önce Meryem Üzerli ile hayatımıza girdi.
Yorulma hakkımız yokmuş gibi yaşıyoruz. Her şey en iyi şekilde ve sorunsuz olsun isteyen bir yapımız var. Çünkü
KADINLARDAN ÖZÜR DILERIM
Gecenin bu vakti, buraya aklımda olan bazı şeyleri yazmak istedim. Okumak istemeyenler, üşenenler geçebilir ama kadınların okumasını istiyorum özel olarak.
Niye böyle bir ileti yazdığımı buradan kimse anlamayacak çünkü özel hayatımın bir kısmını çok yakın olduğum insanlar bile bilmiyor. Ama bu yazıyı gönülden yazdığımı ve gerçekten de