Farkındalık!
Dokuz on yıl önce Rezzan diye bir arkadaşım, "Bilge etrafının, olanların farkında mısın?" diye sormuştu. O günden beri bu farkındalık meselesini düşünüyorum. İnsanların neyin farkında-bilincinde olduğunu anlamaya çalışıyorum. Ve ilginç bir şekilde kendi duygularından, kendilerinden bir haber; içlerindeki boşluklara başka şeyler yamamış eksikliğin ne olduğunun bile bilmeyen insanlarla karşılaşıyorum. İşin en kötü yanı yaşadıkları çoğu şeyi farklı bir hikâye yaratarak kabullenebiliyor olmaları. Kimse bir sürü yönüm var, hepsi bana ait ve tüm yönlerimi çok seviyorum iyi ki yaşıyorum diyemiyor. Çünkü kendini olduğu gibi ve yalansız kabullenip her hareketinin farkında olacak yürek yok. Eğer olsaydı çoğu kişi dingin ve huzurlu olurdu. İçten yanmalı sessizlikten bahsetmiyorum. Gerçek bir huzur ve kendini sevme rahatlığından bahsediyorum.
Kendime İyi Davranmanın Sanatı: Hayatın Melodisinde Anı Yakalamak
youtu.be/cV219a-eAeY?si=...
Bu güzel gecede , kendime iyi davranmanın önemini anlamaya çalışıyorum. Hayatın karmaşasında kaybolmadan, kendi içime dönüyorum ve iç sesimle konuşuyorum.
Anı yakalamak için yavaş adımlarla ilerliyor, her nefesi derinlemesine hissediyorum. Çünkü hayatın en kıymetli hazineleri, yaşadığımız anlarda
Dem ne demek aydınlatın beni
Araba sevdasını okurken sürekli şu kelimenin ne olduğunu anlamaya çalışıyorum:
"bunca dem bunca zamandır" burada geçen "dem" kelimesi ne demek, neyi ifade ediyor bilen var mı?
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
Mutlu olan ölüm: ölmemek
Ölüm kelime olarak o kadar karşıma çıktı ki birkaç gün önce gerçeğe dönüştü.
Bu bir ipucu muydu bilemedim. O kitabı tamamlamayı düşünüyordum ama şimdi kapağını bile göresim yok.
Oy kullanma listesinde adı vardı ama kendi yoktu.
Geçen ki seçimde müşahir olmuştuk ve kendileri akşama kadar bizimle kalmıştı; o zaman şiddet olayları baya yaşandı ve
Acı üzerine düşünceler...
Herkes olumsuz duyguları deneyimler, acı da bunlardan biridir. Acı, insana kendini ve konumunu sorgulatır, anlam arayışına iter. Acı, varoluşsal bir kaygı yaratır.
Günümüzde bu durum medyanın etkisiyle başka bir hale dönüşmüştür. Amaç aynı olsa da bu sorgulama şekilleri farklılık göstermektedir.
Ben bu saatte bu yazıyı yazarken amacım neydi? Ne
Allâh'ı zâlimlerin yaptıklarından habersiz sanma
Geçen hafta okuduğum bir âyet üzerine bir hafta boyunca tefsirlerde araştırmalar yaptım, üzerine düşündüm. Âyetteki iç bağlantıya ilişkin bir meseleyi anlamaya çalışıyorum. Bunun için klasik ve modern bulabildiğim bütün tefsirleri okudum ama tatmin edici bir cevaba ulaşamadım. Biraz önce yatsı namazını kılarken bir anda aklıma âyetin iç bağlantısı
Soner Duman
Geçen hafta okuduğum bir âyet üzerine bir hafta boyunca tefsirlerde araştırmalar yaptım, üzerine düşündüm. Âyetteki iç bağlantıya ilişkin bir meseleyi anlamaya çalışıyorum. Bunun için klasik ve modern bulabildiğim bütün tefsirleri okudum ama tatmin edici bir cevaba ulaşamadım. Biraz önce yatsı namazını kılarken bir anda aklıma âyetin iç bağlantısı
Leyla gerçekten güzel değil miydi ?
Denir ki Leyla kara kuru, cılız, sıradan bir kız. Leyla'yı görenler Mecnun'un aklına şaşkın. Denir ki yine; padişah merak eder, çağırır Leyla'yı sarayına. Dillere destan bir güzellik uman padişah da başkaları gibi şaşkın. Leyla'ya bir sürü laf eder. "Bu muydu Mecnun'u mecnun eden Leyla!" bakışını hisseden Leyla
Meraksız Andaç, Paslı Kalp, Berhava
Kitabın orta yerinden konuşuyorum. Cümlelerimin ne başı ne de sonu var. Adeta kendimle savaş açmış gibiyim. Duygularıma savaş açtım. Duygularıma savaş açtığımda ise ortada varlığıma dair bir şey kalmıyor. Çünkü ben her ne olursa olsun, gördüğüm ve duyduğum, başıma gelen veya şahit olduğum bütün yaşantımı şiirsel bir dille ifade etmenin hazzını
"Uykusuz gecelerimin sessiz karanlığında, yıldızların arasında kaybolmuş bir ruh gibi dolaşıyorum. Gökyüzüne bakıyorum, yıldızların arasında kaybolan Plüton'u düşünüyorum, sonra aynı soruyu kendime soruyorum: "Plüton nereye ait? Ben nereye aitim?"
Gökyüzündeki yıldızlar arasında kaybolan Plüton gibi, ben de kendimi arayış içinde buluyorum. Bir grup içinde yer almak, bir topluluğa ait olmak istiyorum, ama nereye ait olduğumu bilemiyorum. Belki de ben de bir zamanlar ait olduğum yerden çıkarıldım, belki de kendi gerçeğimi bulmak için bu yolculuğa çıkmam gerekiyor.
Belirsizlik içinde dolaşırken, Plüton'un trajedisini anlamaya çalışıyorum. Belki de ait olduğu gruptan çıkarılması, onun gerçek doğasının anlaşılmadığı anlamına geliyordu. Aynı şekilde, ben de belki de gerçek kimliğimi bulamadığım için bir yerlere ait hissedemiyorum.
Belki de bu yıldızlar arası yolculuk, Plüton'un yoluyla kendi yolumu bulma çabamın bir yansımasıdır. Belki de bir gün, kaybolduğum yerde değil, kendi içimde bulacağım gerçek aidiyeti. Plüton gibi, ben de kendimi bulduğumda, belki de bir grup içinde olmanın değil, kendi benliğimle barışmanın ne kadar önemli olduğunu keşfedeceğim. Bu yolculuk belki de bana, kaybolduğum yerde değil, kendi içimde bir yuva bulmam gerektiğini öğretecek."
Mürekkep Düşünceler
“Eğer bir serçe konarsa pencereme
onun varlığına katılır ve kumu didiklerim.”
John Keats
Odamın duvarında bir çatlak peyda oldu. Önceleri çok küçüktü, umursamadım. Günler geçtikçe biraz daha açıldı, yayıldı, suyun toprak üzerinde yerini bulması gibi yerini buldu. Genişledi. Dört duvarın dördünü sardı. Başladığı yere kavuştu. Bir kapalı kutunun