53 syf.
7/10 puan verdi
Yazarın 
Dağılma isimli romanını da okumuştum, onun kadar iyi değil bu kitabı ama yine de idare eder diyebilirim. İlk kitabı olduğu için daha temkinli yazmış, henüz tarzını tam bulamadığı belli ama yine de çok çarpıcı satırlar var içerisinde. Özellikle kitabın ismini çok sevdim, kendi başına bir şiir âdeta...
Geneli kısa kısa şiirlerden oluşan, bir oturuşta bitecek bir kitap. İçinde çok beğendiğim şiirler oldu:
"Adı sözde insanlık olan bu alemde
Kimse bilmez kim ne yapar, kim ne alemde..."
"Alışık bu hallere yorgun bedenler
Seni senden ederler
Ve giderler..."
"Gündüzleri her kararımın ardında bir dev
Akşamına eriyip giden
Geceleri karşıma aldığım dev bir aynam
Bakıp bakıp küçüldüğüm yaptığından..."
Dünya Dolap, Bizler Onun Çekmecesi
·
Puan vermedi
Her şeyi iyi yanından görmeyi kim öğretti bize? Acıyı görmeyen insan, umutsuzluğu yaşamayan, iliklerine dek kederin işleyip yaralamadığı bir insan, mutluluktan, umuttan, sevinçten ne anlar? Göğü görmeden, denizi görmeden maviyi anlamaya benzemez mi bu? Bir güz düşünün ki Ömür hanım, ilkyazı olmamış, yazı yaşanmamış, böyle bir güzün hüznü hüzün müdür? Başlamanın bir anlamı varsa bitişi göze almak, bitişin bir anlamı varsa başlangıcı olmak değil midir? Yaşamı düz bir çizgide tutmak tükenmektir. Yaşamak zorunda olduğumuz şunca yılı aykırı uçlar arasında gezdirip geçirmedikçe, alışkanlıkların
sınırlarını aşmadıkça zaman zaman, yaşamak nasıl yenilik
olur tükenmek değil de?
Şükrü Erbaş
