Ey benim doğmayan sabah yıldızım
Geceler mi uzak yoksa Sen mi uzaksın?
Ne zaman bitecek bu yalnızlığım
Umutlar mı uzak yoksa Sen mi uzaksın!.
Romanlar mahzun insanı omuzları çökmüş, gözleri sönmüş, hareketsiz ve sessiz bir insan diye, yani daha açıkçası birmiskin şeklinde tasvir ederler. Bende daima bunun aksi olmuştur. Ne zaman derin bir üzüntüye kapılsam gözlerim parlar, tavır ve hareketlerim neşelenir, içim içime sığmaz olur. Dünyayı hiçe sayıyormuşum gibi kahkahalarla gülerim, türlü gevezelik ve delilikler yaparım. Maamafih öyle sanıyorum ki, yakın kimsesi ve başkalarına açılmaya kabiliyeti olmayan insanlar için bu daha iyi bir şeydir.
Sayfa 22Kitabı okudu
ÖLEN VAR
Dünya’da ki bütün insanlar..
Bir dakikalığına sussanız!..
Ne olacak sanki...
Görmüyor musunuz ki?
Ölen insanlar var,her yerde...