Amerikan toplumundaki başarı hırsının çürütücülüğünden bahsetmişti. Herkes çocuğunun başarılı olmasını istiyordu, dahi olmasını, süper, hiper bir şey olmasını...
Sonra gelip "Neden mutlu değiliz?" diye yakınıyorlar değil mi?
Oluşturulan toplumsal kriterlere göre başarı sadece yüz kişiye layık görülecekse peki geriye kalanlara ne olacak?
Herkes o başarılı yüz kişiden biri olamaz ya.
Başarı, o yüz kişiden biri olmak değil... Sevdiğin işte, emeğinle başarmak olmalıdır. Emeksiz başarı hastalıklıdır, diğerlerine mahkum eder seni..