" Neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok..."
Sayfa 256
Hiç olmazsa düşünebilseydim. Günlük sıkıntı ve öfkelerle geçiyor hayat. Otomobilin tamiri, para hesabı, neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok v.s.
Sayfa 220 - İletişim Yayınları, 29. Basım İstanbulKitabı okudu
Günlük sıkıntı ve öfkelerle geçiyor hayat. Otomobilin tamiri, para hesabı, neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok v.s. Belki de anlaşılacak, önemsenecek bir şey yazmadım, yapmadım. Sadece yazı hayatı denilen çamura bulaştım, yeni öfkeler edindim o kadar.
Sayfa 220 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Hiç olmazsa düşünebilseydim. Günlük sıkıntı ve öfkelerle geçiyor hayat. Otomobilin tamiri, para hesabı, neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok v.s. Belki de anlaşılacak, önemsenecek bir şey yazmadım, yapmadım. Sadece yazı hayatı denilen çamura bulaştım, yeni öfkeler edindim o kadar.
Sayfa 220Kitabı okudu
Günlük sıkıntı ve öfkelerle geçiyor hayat. Otomobilin tamiri, para hesabı, neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok vs. Belki de anlaşılacak, önemsenecek bir şey yazmadım, yapmadım.
Sayfa 220 - İletişim YayıncılıkKitabı okudu
Neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok vs. Belki de anlaşılacak, önemsenecek bir şey yazmadım, yapmadım... Sadece yazı hayatı denilen çamura bulaştım, yeni öfkeler edindim o kadar...
Sayfa 220
"Yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok..."
Sayfa 256 - DKKitabı okudu
7 Kasımdan beri yani 2.5 ay kapalı okul. Hiç olmazsa düşümebilseydim. Günlük sıkıntı ve öfkelerle geçiyor hayat. Otomobilin tamiri, para hesabı, neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok vs Belki de anlaşılacak, önemsenecek bir şey yazmadım, yapmadım. Sadece yazı hayatı denilen çamura bulaştım, yeni öfkeler edindim o kadar.
Sayfa 220Kitabı okudu
Bunlar çürüyen et, dökülen diş gibidirler..."
"Evet!" diyordu kendi kendine.
"Dünya kurudu..."
Yine "Evet!" diye bağırıyordu Derda.
"Bu sokakta da bir iki küçük mezarlık olsaydı, her gün işimize giderken ölülerle selamlaşsaydık..."
Gülüyordu. Oğuz Atay'la arasında var olduğuna inandığı
görünmez bağ görünmeye başlıyordu.
"Neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok..."
Yine sinirleniyordu. "Ben de anlamıyorum ama bak yanındayım" diyordu.
Bugünlerde umutsuzluk var.
Bu adamlar çürüyen et, dökülen diş gibiler.
Neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok?
Bu sokakta bir iki küçük mezarlık olsaydı da, her gün işe giderken ölülerle selamlaşsaydım.
Sanıyorum burada ben kendimi dışarıda bırakılmış hissediyorum.
Korkarım sonunda ben de teslim olacağım, bu daha acıklı olacak.
Oğuz Atay
Neden yazdıklarımı anlamıyorlar, neden çevrede kimse yok? Belki de anlaşılacak, önemsenecek bir şey yazmadım, yapamadım. Sadece yazı hayatı denilen çamura bulaştım, yeni öfkeler edindim o kadar.
Sayfa 220Kitabı okudu