Yalnız Kadın ve Kız Kulesi
Yalnız bir kadın yanımda hatta yanıbaşımda Kız kulesine baktı uzun soluklu...
Yorgun kadın ve kız kulesi, ikisine baktım ölümün kıyısında yüzdüğümü anladım. İzledim bir gece boğuşması arasında nefesim kesildi. Kadın suskun ve bakakaldı denize ömür bilercesine yanıbaşımdaydı kadın suskun ve yorgun. Gözlükleri ince çerçeve güneşi emip duruyordu misk kokulu denizle karışıp göğsüme doluyordu.
Kadın oturdu bir müddet ve son kez baktı Kız kulesine yanıbaşımda, kıskanmadım değil. Kalktı kadın usulca yürüdü yüreği benliği şehri terk edercesine ayrıldı.
Muhammed Turan
Ölü Kelebekler Sokağı
Hür adımlarıma karıştı sinsi bir gölge..
Çullandı kirli elleri tertemiz bedenime..
Yenildi masumiyetim azgın,kanlı vahşetine..
Yüreğim titredi, kesildi nefesim, ezildim..
Çığlık çığlık koptu feryadım içimde..
Kaldım! Susmakla ağlamak arasında..
Kaldım yapayalnız! Ölü Kelebekler Sokağı'nda..
Görmedi, gelmedi kimse..
Yitik balonlarım gibi umutlarım..
Yok artık sevinçlerim, söndü ışıklarım..
Gökyüzüm kapkaranlık!
Çukur, sağım, solum her yanım çukur..
Kayboldum zulmün tuzağında!
Düştüm, damla damla toprağa yok oldum..
Gözlerimin buğusunda ben, son kez annemi gördüm ...
Gelmedi, bilmedi kimse!
Zübeyde ✔︎☹︎
26.11.2021
Birkaç Sayfa Sözyaşı
ve yine kendimle aynada baş başayım. Orada sadece benim gördüğüm bir vücut var. O vücutsa farklı itici sevilmeyen; dokunulan hissedilen ama sevilmeyen. Annesinin dokunmadığı, öpmediği, kıskandığı, düşmanı, rakibi olarak gördüğü o vücut. Babasının...
O bedenin babası yok. Babalar gerçek değil zaten. Tanrının babaya benzetilmesini şimdi daha
Üşüyorum..
Üşüyorum, içim sıcak dışım soğuk
Sanki yıldızlardan düşüyorum
Konuşamıyorum sesim boğuk
Buz kesmiş nefesim, üşüyorum
Sıra dağlar olmuş sanki koca devler
Yürüyorum karşıma çıkıyor evler
Evlerin penceresinde yalın alevler
Geçmiyor yürüyesim, üşüyorum
Gece sessiz, gece karanlık,
Puslu şimdi hava, isli-dumanlı
Anılar düşüyor aklıma bir anlık
Keşke diyor iç sesim, üşüyorum
Raskov.