Nefesim, kalbim, her şey durdu. "istifa mi ediyorsun?"
"Bana burada ihtiyacın yok. Kraliyet muhafızları var. Ya ben istifa edeceğim ya da saray sözleşmemi feshedecek. Hepsi aynı
sonuca çıkıyor."
Bu düşünce hiç aklımdan geçmemişti ama mantıklıydı.
……
"Ama benim..." Sana ihtiyacım var.
Kitaplara gelince ... Onları düşünmek bana öyle büyük bir acı veriyor ki sanki nefesim kesiliyor. Annemin kitaplarını nasıl
olur da atabilir? Bunu yapması için kendisine nasıl izin verir? Hiç mi bir şey hissetmiyor?
Sayfa 99Kitabı okudu
Söyle nefesim söyle anlat ona, dokunmadı ellerim asla başkasına...
Sayfa 219Kitabı okudu
oooooo...
Bir yılan hoşuma gitmeyecek kadar yakınımdan geçmişti.
Nefesim kesildi ve büyük bir adımla geriledim.
Sayfa 211 - Pena YayınlarıKitabı okudu
kadehlerce aşk
bir güneş doğarken du içmek gibi
bir çiçek açarken bilmediğim
nefesim kesik gözlerim ıslak
gül kokar hangi kadehe sarılsak
kırılır kabuklar
aşk dolar yalnız aşk
tortular kaybolur sözümden silmediğim
seninle üç beş kadeh aşk
gönlümüz kanar
içimiz yanar
kalbimizi ıslatsak
Sayfa 25 - Günce YayınlarıKitabı okudu
Nefesim boğazımda çırpınıyor.
Sayfa 391 - İthaki yayınlarıKitabı okudu
Oldukça uzun bir süre duraksadı. Bakışlarındaki bir
şey nefesimin kesilmesine sebep oluyordu.
Derin bir nefes aldı. “Seni seviyorum, Sarah.”
Nefesim o an durmuştu. Onu doğru duyduğumdan
emin değildim.
“Seni çok seviyorum,” dedi. Gözleri dolmuştu.
Ağlamaya başladım.
“Seni seviyorum,” dedi bir kez daha yumuşacık sesiyle, gözyaşlarımı silerek. Ardından beni öptü.
Bu noktada benim de ona seni seviyorum demem gerektiğini biliyordum. Ama konuşamıyordum bile. Kulaklarıma inanamamıştım. Sarhoş gibiydim. Büyülenmiştim.
Öpüşüne tutkuyla karşılık verip bacaklarımı ona doladım.
İçimi doldurmasını istiyordum. İçime girdiğinde ikimiz de
zevkten inledik.
“Seni seviyorum,” dedi boğuk sesiyle.Konuşmak için ağzımı açtım ama hiçbir şey söyleyemiyordum.
“Canını yakıyor muyum?” diye sordu.
Başımı iki yana salladım.
içimde gidip gelirken dudaklarımdan öptü. Elleriyle
sırtımı ve kalçamı okşuyordu. Bedenlerimiz birlikte ritim
tutmaya başladığında haz, sevgi ve saf mutluluktan başka
hiçbir şey hissetmez oldum. Yaralı vücudumun hissedebileceği tüm acılar yerini zevke bırakmıştı. Kendimi sevinç
ten sarhoş olmuş gibi hissediyordum.
“Seni seviyorum,” dedi vücudu arzuyla sözcüklerine
vurgu yaparken.
“Ah, Jonas.” Nefesim kesilmişti. “Ben de seni seviyorum.”
Sayfa 87
Nefesim diyordu adam nefesi kesilircesine,
Ömrüm dedikçe bir ömür daha ekleniyordu kadına.
Ömründen alıp ömrünü eklemek istemekti aşk.
Ve ölüme bile meydan okumak.
Son nefeste bile yanında olup elini tutmak.
Sıralanıyor vasiyet gibi sözler,
Ömrüne mukayyet ol,diyor adam.
Gitgide düşerken nabzı,
Ömrüne mukayyet ol.
..........
.........
Nefesim demek yetmiyormuş,
Bir nefes veremediğinde anladı kadın,
Bir nefes bile etmediğini varlığının.
Son sözü söyledi adam,
Yine ısrarla ve tekrar tekrar,
"Ömrüne mukayyet ol!"
Nefesim boğazımda çırpınıyor. Böyle bir yazgının yükü altında nasıl yaşayabilirim?
PdfKitabı okudu
denk gelmiyor bir türlü nefesim nefesine
sarılamıyorsan bile omzumu sıkıyorsun
ey içinde kısılıp kilitlendiğim çember
sana lanetler olsun!
Sayfa 33Kitabı okuyor
