Adalet adına şiddete başvurmak, korkunç bir şeydir; elimizi ayağımızı bağlar, bizi ikiyüzlülükle öldürür. Güce dayanan şiddet daha iyidir. Ondan hiç olmazsa nefret edebilir, ümidimizi koruyabiliriz.
Umut, korku, nefret, sevmek,
Her zevke ve her çileye
Katlanabilir yürek
Ve her şeye hep üst üste.
Ancak ne zevk ne de acı,
Yok ise de bütün eziyet,
Bu öldürür işte canını;
Böyle istemem seni elbet!
Karanlıktan yükselmelisin.
Yeni dert için olsa da
Sevgili yaşam, sürmelisin,
Yaşamalısın bunu bir kez daha.
Asıl kötüler herkesten nefret ederler, bu kesin, ama özellikle de kendilerinden nefret ederler. Birisi kendisinden nefret ettiğinde bunu hissetmez misiniz siz? Bu onu yaşarken öldürür.
Livaneli'den seçme huzursuzluklar.
Ciddi anlamda huzursuz hissediyorum. Şimdi bu huzursuzluğumun iki temel sebebine ineceğim. Huzursuzluğumun birisi yazar sayesinde diğeri ise yazar yüzünden...
Öncelikle bahsetmek de fayda olacağını düşünüyorum ki, yazar ile bu kitabı aracılığıyla tanıştım, evvelinde daha çok şarkılarını dinlediğim