MÜKREMİN- Ben galiba kendime ev tutucem.
FERİŞTAH - Hah işte bu... Şöyle geniş güzel bir ev tut... O evde kiminle kalacağın belli olmaz... Yalnız bir tek ricam var. Üst katlarda olsun...
Zemin katlar içime sıkıntı veriyor benim.
MÜKREMİN- Numan amca bu ev mevzuu için senden biraz nakit isteyecektim... Malum eşya meşya durumları...
Artık avans
Şarkı türkü söylüyordu ayaklarım
Ayaklarım ne zaman bağımsızlığını ilan etmişti de,
uzak bir bir ülke olmuştu benden ?
Beynimde bir kibrit çaktılar ülkeler tutuştu.....
Yürüdüğü yollardan bana geri dönen ,
ayaklarımla teperek söndürdüm.
Dört yol ağzında durdum,
dördününde ağzına tükürdüm.
Dört yol ağzında, çevirme yaptım
Benim çocukluğumdaki evim camdandı. Kırar kırar tekrar yapıştırırdık ailece. Kaç kere döküldü üstümüze o ev biliyor musun? Kaç kere yaralandık odalarımıza girmeye çalışırken. Bu kadar çok yara aldığımızı belli etmedik el âleme tabii. Canımız kesildi ev içinde kaldı. Kol kırıldı yen içinde kaldı. Babam kırılan camlardan odama ayna yaptı. Bakardım. Nerde kırılıp, nerde birleştiğimi izlerdim. Parça parçaydım. Bütünümün nasıl olduğunu hiç göremedim. Yüzümü tam göremediğim için hep eksik hatırlıyorum çocukluğumu. Annem dökülen parçalardan boynuna kolye yaptı. Batardı. Elimi uzatmaya kalktığımda canım yanardı. Onun yanına yaklaşamadığım için tam anımsamıyorum anne kokusunuBölük pörçük, kesik kesik, belli belirsiz. Öyle işte.
Okul hayatım
İlkokulun ilk günüydü, sınıfa geç kalmıştım, kocaman gözleri olan ve gözüme korkunç gelen öğretmenin masasına yaklaştım, sadece hiç bir şey demeden gözlerime baktı. Korkmuştum, geç kaldığım için bana kızacağını düşünmüştüm ve arkamı dönüp çıktım eve kadar koştum. Ablam beni alıp tekrar okula bıraktı ve duruma bir şekilde alıştık.
Soba vardı
Walla ben okudum!
Kalbi ölmüş kişilereyse bu dünya nurlu göründü. Görünüşü büyük, geniş…
Fakat hakikatte dar!
Dar olmasaydı bu feryat neden?
Baksana… Daha evvel doğup bu âleme gelenlerin hepsi iki büklüm oldu!
Bu dünyanın genişliği, bir gözbağı… Oysaki pek dar… Gülmesi ağlamaktan ibaret, övünmesi ardan, ayıptan başka bir şey değil.
Dünya, görünüşte geniş, hakikat ta dardır, uyku da bu darlıktan kurtulmaya benzer.
Hamam kızıştı, ısındı mı daralırsın, için sıkılır. Oysaki hamam geniştir, uzundur. O hararetten sana dar gelir, ruhun sıkılır, usanırsın.
Yahut ta mesela dar bir ayakkabı giyersin de geniş bir ovada yürürsün. Fakat o geniş ova, sana öyle daralır ki… O ova o sahra sana âdeta zindan kesilir.
Uyuman, o dar ayakkabıyı çıkarmana benzer. Uykuda bir müddet ruhun, bedenden kurtulur.
Azizim, uyku, Allah velilerinin malı, mülküdür... Dünyadaki Ashab-ı Keyf gibi!
Ev dar. Ruh bu daracık evde eli, ayağı çarpılmış gibi iki büklüm
Ben de ana rahminde iki büklüm oldum. Dokuz ay doldu, artık buradan göçmem gerek!
Anamı doğum ağrısı tutmasa bu zindan da ateş içinde kalırım.
Ey tabiat, rahmini aç... Kuzu büyüdü, çıksın da o yemyeşil ovada yayılsın, otlasın artık!
Doğum ağrısı, gebeye bir derttir ama çocuk için zindanın yıkılması gibidir.
Gebe, ne yapayım, nereye sığınayım, diye ağlar... Çocuk kurtuluş vakti geldi diye güler!
Gaflet, tenden ileri gelir, ten, ruh oldu mu artık şüphesiz bir hâlde bütün sırları görür.
Nerde bir gölge, gece yahut gölgelik varsa yerdendir; göklerden aydan değil!
Duman, kıvılcımlar saçan ateşten meydana gelmez, daima od
Ey özünün sırlarına akıl ermeyen;
Suçumuza, duamıza önem vermeyen;
Günahtan sarhoştum, ama dilekten ayık;
Umudumu rahmetine bağlamışım ben.
Büyükse de isyanım, kötülüklerim,
Yüce Allah’dan umut kesmiş değilim;
Bugün sarhoş ve harap ölsem de yarın
Rahmete kavuşur elbet kemiklerim.
Allah’ım bir geçim kapısı açıver bana;
Kimseye minnetsiz yaşamak
