Bu kalabalık bunaltıyor artık. Varlıkları değil, sesleri. Koca bir gürültü koca bir kıyamet, asıl duymamız gerekenleri gizliyor gibi. Ayhan Geçgin, "İnsan sesinin olmadığı bir yere gitmek, durmak, sadece boşluğu dinlemek istiyorum. İnsan sesi, dinlemem gereken şeyi işitmemi engelliyor." der. Öyle bir his sevgili okur: Kısacık bir
-Senin burada oturup barakaları boyamak zorunda olduğunu düşündükçe!…dedi.
-Bunun ne sakıncası olabilir ki! dedi
-Ama olman gereken yer burası değil…
-Yok yahu?…Peki neresi benim yerim?…
-Zirve, dedi kız.
-Naziksin, diye yanıtladı yazar. Ama ben dünyanın benim ölçülerime göre biçilmediğini düşünüyorum.
Sayfa 58Kitabı okudu
Keman
KEMAN
Derin bir uykudan uyanır gibiydim. Gözlerimi açmadan evvel iyice kendime gelmeyi bekledim. Etrafa bakındım. Bulunduğum yer tanıdık değildi. Neredeydim? Ne olmuştu bana? Bir türlü çözemiyordum. Yattığım yatağın hemen yanı başında bulunan pencere bir koruluğa bakıyordu. Ama ne ev ne de bu koruluk bana aşinaydı. Karnıma bir sancı girince
Bu kadar benzerlik olur mu ?
Arkadaşlar burası neresi Afyon mu ? Izmir mi ?Her ilde mi var bu kavşak neden bu kadar benzerlik ?
Muzip adammış vesselam.. :)
Konuk olduğumuz çadırdaki kızlara soruyorum; burası neresi diye. Kızlardan biri Susamur Caylosu diyor. Anlamadım diyorum, tekrar ediyor. Yine anlamadım deyince avazı çıktığı kadar ve hecelerin üstüne basarak; "Su-sa-mur Cay-lo-suuu" dediği anda gülmekten kendimi alamıyorum. Aslında biliyorum burasının neresi olduğunu ama onlardan duymak daha güzel oluyor, aynı soydan geldiğimiz ve aynı dili konuştuğumuz Kırgızlarla anlaşmak hiç zor değil. Ortak yaşanan geçmişten günümüze gelen pek çok kelime var. Caylo da bunlardan biri. Sadece kelime başında "y" "c" ses değişmesi varm "Y" "C" ses değişmesi Türkiye Türkçesi ile Kırgız Türkçesi karşılaştırmasında temel bir kural gibi. Bizde "y" ile başlayan birçok kelime onlarda "c" ile başlıyormuş Yılkı cılkı, yıldız cıldız gibi.
Sayfa 36
Hiçbir şey bilmiyorum artık, gerçekten bir bebek gibiyim. Dahası, sanki her an yeniden doğuyorum. Nereye? Bu gövdeye. Bu yetişkin gövdesine, bu yara bere içindeki iki büklüm, kemikleri çıkmış gövdeye. Bir adım var mı? Ne zamandır buradayım, niçin buradayım, bilmiyorum. Burası deyip duruyorum ama burası neresi? Düşünüyorum, bu bir dünya mı, dünya hâlâ var mı?
Sayfa 8 - Metis Kitap
Burası neresi ? Ben nerdeyim? Niçin burdayım?
Sayfa 122 - KavisKitabı okudu
"Neden kuşları beslemeyeyim?"
"Çünkü bu bencilce,"diyor babam.
"Kuşa sandviçimi vermenin neresi bencillik?"
Babam pencerenin önünde bana katılıyor ve tek bacaklı aynak kuşuna bakıyor.
"Çünkü aynaklar sığır eti ve turşu yemez,"diyor babam."
O sandviç parçalarını sadece kendini iyi hissetmek için veriyorsun. Bu bencilce bir düşünce. O kuşu her gün pencereden beslemeye başlarsın, sonra o da sanki burası bir sandviç dükkanıymış gibi her gün uğramaya başlar, ardından arkadaşlarını da getirir ve o kuşlar zor yoldan yiyecek bularak kazandıkları gücü ve egzersiz yeteneklerini kaybeder. Yani matabolizmalarıyla büyük ölçüde oynamış olursun. Bir sığır eti ve turşu yüzünden Bracken Ridge aynak topluluğu ile aranda başlayacak savaştan bahsetmiyorum bile. Dahası doğal olmayan yollarla kuşları tek bir yerde toplayarak ekolojik dengeyi de aniden bozmuş olursun. Bunu her zaman uygulamadığımı biliyorum ama görüyorsun ya,temelde bütün mesele, kolay olan şeyleri yapmaktansa doğru olan şeyleri yapmaktır. Sen kendini iyi hissedesin diye aynaklar sulak alanlardaki ağaçlarda yaşamak yerine bir park alanındaki zeminde, güvercinlerle birlikte yaşamaya başlar ve türler arası temasa neden olup bağışıklık sistemlerini ve hormonlarını bozarsın.
