"Bir çiçekçi dükkanının önünde kalivermis olduğunu neden sonra fark etti. Aslında sevmiyordu bu rayihasız, soğuk, göstermelik şeyleri. O göbekli kokusuz karanfilleri, o güllüğünden cana yakın ne varsa kaybetmiş camekan güllerini. Yine de ölesiye istediği olmuştu karlı, çamurlu, pimpis bir iş dönüşü elinde menekşeler veya ne olduğunu ilk bakışta çıkaramadığı bir demet çiçekle Engin'in her zaman buluştukları yerde kendisini beklemesini. Oysa sıkıntılı, puflamalarla bekletilmiş olduğunu bas bas bağıran yıkık kaşlarla ufuklara bakar bulurdu onu. Yine de bulurdu ya..."
Sayfa 19Kitabı okudu
"Hicret ve nihayetin kimin için? Bir gece yarısı uyandığında yatağından kalk, şöyle bir yıldızlara bak. Düşün. Madem ki içinde bulunduğun yer, konuştuğun kimse sana feyz vermiyor; terk e mâni olan ne?"
Sayfa 17Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Konuşmam yetmiyormuş gibi düşünmeye de başladım. En kötüsü buydu. Çoğu insanlar gibi düşünmeden konuşsaydım kimse bir şey demeyecekti; ama ben düşündüğümü söylemeye kalktım"
Sayfa 139Kitabı okudu
"İnsan ötekilerin oluşunu bağışlayınca bir bakıma onlara benzemekten kurtulamıyor"
Sayfa 91Kitabı okudu
""Yaptığımın bir ayrımı var onlarınkinden" diyordum. "Onlar gidiş dönüş bir vapur parasıyla yetinmiyorlar; vapuru satın almaya çalışıyorlar.""
Sayfa 91Kitabı okudu
"Kimsenin göremediği, iki ucunda yalnız kaldığımız o kıldan ince köprüyü kurardık. "Biliyor musun, beni yokluğun eşiğinden sen çevirdin. Birbirimiz için varız biz" derdim. Dünyada ötekilerin de oluşunu bağışlıyordum."
Sayfa 90Kitabı okudu
"Kendini öldürenlerin yaşamayı aşırı sevenler olduğunu düşünürdüm."
Sayfa 86Kitabı okudu
""Bütün dünya bana bir yaşama borçlu." İstemiyordum alacağımı. Bilek damarımı kesecektim. Ötekiler kapımı kırınca ne yapacaklardı acaba? Madam kızardı belki. Önce karşı duvara kara boyayla kocaman bir YAŞANMAZ yazacaktım."
Sayfa 69Kitabı okudu
"Ak sakallı meşenin dediği gibi, insanın zalimliğine ağaçlarla kuşlar, böceklerle otlar, hayvanlarla taşlar değil, ancak insan karşı koyabilirdi.
Dönüp dolaşıp insanda başlıyordu her şey, dönüp dolaşıp insanda bitiyordu.
Gerisi boştu...
Yani, insanın karışmadığı her şey bir masaldı."
Sayfa 65Kitabı okudu
"Çünkü, yüzyıllardır çözülemeyen bir bilmeceydi insan. Derinlerden daha derin bir sırdı ya da, ucu bucağı olmayan, içi pisliklerle, içi eşsiz güzelliklerle dolu, alabildiğine karanlık ve karmakarışık bir evrendi."
"Bir çiçek kokusundan nasıl taşar, diyeceksiniz belki. taşmaz olur mu, taşıyordu işte; görüp kokladığınız çiçeğin ötesinde düşsel bir çiçek daha gördünüz mü, taşıyordu..."
Sayfa 9 - Everest YayınlarıKitabı okudu