Bir de bu yüzyılı sor
Kendini tutkular için feda etmek neyse ancak sahip olunmayan tutkular için feda etmeye hayır! Ah 19.yüzyıl, nasıl da acınacak hâldesin!
hauntings
Yeryüzüne bağlı ruhların müdahalesi Karısını gölgede bırakan ölü ayyaş vakası Nişanlısında astral projeksiyona neden olan ölü sevgilinin vakası Düşünce atmosferleri Sahne korkusu örneği Yaşayan bir ayyaşın geride bıraktığı atmosferin unutulma vakası Nasıl
Atmosferler ve varlıklar arasında ayrım yapmak için Siyah Okültist Vampirizm tarafından
"Ne kadar sessiz burası" diyorum.
"Neyse ki öyle. En ufak sesten dahi rahatsız oluyorum. Yazarken tamamen sessizlik olması, etrafta kimsenin bulunmaması çok önemli benim için" diyor Adalet Hanım Sonra durup merakla süzüyor beni. "Ama siz öyle değilsiniz anladığım kadarıyla Yollarda yazıyorsunuz. Bana tuhaf geliyor."
Diyemiyorum ki ben de tam tersine sessizlikten rahatsız oluyorum Ne zaman sessizliğe gömülse ortalık, çıkıveriyor içimdeki çatlak sesler birer birer. Susmak nedir bilmeyen bir koro taşıyorum içimde. "İçimden Sesler Korosu" diyorum onlara.
Tuhaf bir koro bu. Uyumsuz birbirleriyle. Zaten çoğu detone. Sessizliği komut gibi algılayıp, başlıyorlar hep bir ağızdan car car konuşmaya. Konuşmak ne kelime, bas bas bağırmaya. Kendi çeşitliliğimden, bölünmüşlüğümden ürküyorum o zaman. Bu yüzden sessizlik iyi gelmiyor bana. Yazamıyorum etrafta gürültü patırtı olmazsa.
Sayfa 44Kitabı okudu
Çay Kaşığından Hayal
El edince durmuştu kamyon. Şoför kasayı gösterince gübre çuvallarının üzerinde buluvermiştim kendimi.
İki çuvaldan yatak yapmış, uzanmıştım. O sarsıntıda uyumak mümkün değil tabi. Gökyüzünü seyretmiştim, nereden gelip nereye gittiğini bilmediğim uçakların izlerini, kuşları.
İçim geçivermiş haberim yok! Hayrabolu’ya gelmiş kamyon, köyde inecektim
Ziyanı yok, seni seviyorum, elini seviyorum. Dünya korkutucu bir yerdi, evet, biliyordu: Bitimsiz, sonu olmayan ya da neyse o kalan ne vardı? Kayalar aşınır, ırmaklar donar, meyvalar çürür; bıçaklandığı zaman siyah olsun beyaz olsun herkesin kanı aynı akar; eğitilmiş papağanlar çoğumuzdan daha doğru söylerler ve acaba hangisi daha yalnızdır; Atmaca mı, solucan mı?
Celladıma Gülümserken Çektirdiğim Son Resmin Arkasındaki Satırlar / İsmet Özel
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
linç edilmem için artık bütün deliller