Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
Kitaba istekli başlayıp zar zor okudum . Çünkü yazarın diğer kitaplarını okuyan biri olarak diğer kitaplarıyla çok benzerlik barındırdığını söylemeliyim. Yağmurlu bir havada karşı karşıya getirmiyorsa olmuyor yazar . Vaveyla, Asi çakıltaşı, ihtilal ve gül kuyusu kitaplarında karakterler yağmurlu bir havada gerçekleşen bir olayla karşılaşıyorlar.
118 syf.
7/10 puan verdi
Kör olduğunuzu düşündünüz mü hiç? Hiçbir şey göremediğinizi, birdenbire? Etrafınızdaki her şeyin silindiğini? İşte o manzara gerçekten de siyah mıdır acaba? "Kör karanlık" diye ifade ederiz, "gecenin körü" deriz falan ya hani, peki ya körlüğün rengi gerçekten de siyah değilse? Gerçek körlüğün, beyaz bir gecede gelmediğini kim
Bir çocuk kitabında ağlayamazsın Nagihan... ağlarım çünkü bu çocuklar sahipsiz...
Bebekken çeşitli şekillerle yetimhanenin kapısına bırakılmış çocuklar on iki yaşına bastıklarında yetimhanenin kötü kalpli gaddar saçı başı yolunası müdiresi Gassbek (adı artık her neyse) onları kötü niyetli deniz taciri Rotman'a resmen satmaya karar verir
Siz değeriyle yazın, biz hep okuruz..
Her sayfasından neredeyse bir alıntı yapabileceğim kitaba en layığının inceleme yazmak olduğunu düşündüm..
İçeriğinde bir yazarın, yazarken biçimsel ve düşünsel olarak nasıl ilerlemesi hatta yazmadan evvel yazısına nelerle başlaması gerektiğine kadar inmiş olan Schopenhauer klasik sivri diliyle açıklamalarını yapmış.
“…
-Kaç çeşit yazar
Hatim ve mukabele sonrası boşluğu dolduran naif bir eser oldun bana. Her ne kadar arka kapakta ,” insan yorgunluktan ibarettir. Gelir, yorulur ve gider.” dense de bana canlılık kattı. Kışın rehaveti ile herşey bana siyah-beyaz görünmeye başlamışken kitabı okudukça baktığım yerler renklenmeye, canlanmaya başladı.(nisanın katkısı da var tabi ki)
Benim gibi gezmeyi, görmeyi, incelemeyi seven bir insana yön veren bir eser oldu. Kısa kısa (bazen tekrarlar olsa da) anılardan- doğayla, dağla, kırla, mağarayla, çiçekle, kuşla, tren, pul, kalemle insanla ilgili- oluşan; hisse, kalbe dokunan bir kitap olmuş. Bana rahmetli Haluk Dursun’un İncir Çekirdeği kitabını anımsattı. O da müthiş bir eserdi benim için. Kimi erkekler ne kadar farklı demiştim şimdi de diyorum. Sanki çiçekle sadece kadınlar ilgilenirmiş gibi. Mustafa Kutlu’nun çiçek sevgisini okudukça şaşırdım.
Kitapta kimi yerde ince serzenişler de(üvendire kelimesini mi kullansam bilemedim) bulunmakta, insanın çevre duyarlılığı için. ( Adapazarı ovası beton sığını oldu. Altından su kaynadığını bildiğim yerlere binalar dikildi 99 depremi hiç yaşanmamış gibi dedim ben de okudukça)
Neyse “kanunlarla hiç birşeyi koruyamazsınız, insanın içinden olacak.” dediyse yazar bana da susmak düşüyor.
Ağaçlara, dağlara, çiçeklere selam olsun,
Görmesini, duymasını bilenlere de…
Bu metnin başlığı: Başlıksız metin isimsiz insan gibidir, olsun.
Bu kitaba neden inceleme yazdığımı bilmiyorum. Yıllardır elimde gibi, neyse bi iki kelam edelim bari, bitirince aklıma Siyah Kuğu filmi geldi. (ecnebice ismi gelmiyor aklıma:)) Şizofreni hikayesi gibiydi, modern İran klasiği okumuş oldum, intihar etmiş bir yazar ya bu yazarlar neden intihar ediyor, İnsanlığımı Yitirirken kitabındaki gibi bi havası vardı bu kitabın. Dazai de intihar ediyordu yoksa girişim miydi neyse, odadaki kokuları anlattığı bi bölüm var kan, ter, irin Of midem bulandı bu bi başarıysa yazar için eklemek istedim:) insan maskelerine dair kısım hoşuma gitti Jung esintisi iyi geldi bana, gece gece benden bu kadar bu incelemenin kimseye bi faydası yok bunu da not düşeyim. Hayırlı ramazanlar,
Haruki Murakami'den okuduğum ilk kitap olur kendileri. Öncelikle bu kitap bir dörtlemenin üçüncü kitabı olarak kabul ediliyormuş ve bunu kitabı bitirdikten sonra fark ettim, o yüzden azıcık sinirlendim. Çünkü Batı Edebiyatı için okuduğum bir kitaptı kendisi. Her neyse, kitap hakkında söyleyeceklerime gelelim.
Öncelikle gerçekten yazara
Kitabın adındanda anlaşılacağı üzere bir acayip cenaze törenine tanık oluyoruz
6 kişilik arkadaş grubundan biri vefat eder.Diğerleri onun cenazesine katılır katılmasına da hiç birinin siyah kıyafeti yoktur.O yüzden 5 arkadaş rengarenk kıyafetlerle cenazeye katılırlar.Görenler tabi şok
Neyse acayiplik bununla sınırlı değil bu 5 arkadaş kıyafetleri gibi kişilikleri de renkli olduğu için saçmalıklar,şakalar cenazede havada uçuyor resmen.
Bide aynı yerde bir başkasının daha cenazesi var zaten kitabımız bir Ahusu ve arkadaşları tarafından bide Sevcan teyze tarafından anlatılıyor.
Bu iki cenazenin karışması ile ortalık tam birbirine giriyor.Cenazeleri teyit etmek için tabutun açılıp merhumelere bakılması gerekiyor.Tabi ipler burada tam anlamıyla kopuyor.
Cenaze olunca insan gülmeye de utanıyor ama yazarımız öyle bir anlatmış ki gülmemek imkansızYazar mizahi ve alaylı anlatımıyla okuyucu kendine bağlıyor sayfaları ardı ardına çeviriyorsunuz ve nasıl bittiğini anlamıyorsunuz
Ağır kitaplardan sonra iyi gelecek bir eser
Mutlu akşamlar,en çok da bana, Guermantes Tarafı'nı bitirdim çünkü.
Serinin 3.kitabı olan Guermanteslerda aristokrat çevre anlatılıyor,anlatıcımız adlarının büyüsüne kapıldığı Guermantes Tarafında bu sefer.
Aslında Proust Swann'ların Tarafından Guermantes'in sinyalini veriyordu,Düşes, namı diğer Mme de Guermantes yani ilk adıyla Oriane.“Gözleri, koparılması imkânsız olsa da, sadece bana sunduğu bir cezayirmenekşesi gibi maviydi; bir bulutun tehdit ettiği, ama yine de bütün gücüyle meydana ve ayin eşyaları bölmesine oklarını yağdıran güneş...derken halılar, sardunyalar neyse uzatmadan uzun uzun betimlemeleriyle pek beklemiştim düşesi.
Bu ciltte büyükanne aramızdan ayrılıyor,can çekişirkenki hallerini olağanüstü anlatmış.Ölüm anlatıcının büyükannesini yatağa bir genç kız gibi yatırıyor bu sahne müthişti.
Bir süre sosyete, yemekler, davetler,snob hallerinizden uzak kalacağım.Sevgili Swann son anda giriyor kitaba, onunla karşılaşmak tekrar hoşuma gidiyor.
Saramago'nun Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş kitabında Proust ölümü siyah elbiseli, şişman bir kadın olarak görüyor seri bitince bunun nedenini anlayacağımı umarak bir süre sizlere veda ediyorum.
Bu arada Dreyfus Davası'yla karşı karşıyayız ki zamanlamam iyi olmuş diyorum Rougonlar ve Macquartlar serisinde de bu davayla karşı karşıyaydık.burda ufak bir öneri bu davayı aydınlatan Emile Zola'dan Suçluyorum kitabı okunursa daha anlaşılır bir okuma süreci olur diye düşünüyorum.
Muhtemelen yazacağım inceleme yüzünden linçleneceğim ama içimde kalmasın. Bazı noktalarda kısmi spoiler olabilir.
OLMAMIŞ! OLMAMIŞ! Kitabın serisini instagramda gördüğüm reelsler nedeniyle beklentimi yüksek tutarak ve bir sürü para harcayarak aldım. Eğer almadıysanız , önermiyorum. Gelelim neden önermeyecek oluşuma : madde madde sıralayacağım.
Güzel ve akıcı bir kitaptı. Özellikle ana karakterler ve ana karakterler arası bağ beni derinden etkiledi, gerçekten çok beğendim. Gizem, aşk ve fantastik teması vardı ama aşk temasının daha baskın olduğunu söyleyebilirim. Spoiler kısmında detaylıca anlatacağım ama ilk başlarda bazı konular sebebiyle sıkıcılaşmasından korktum, neyse ki böyle bir
Selam. Ray Brradburyʼin Güneşin Altın Elmalarıʼnı #heraybirşiirbirromanokuyoruz grubum ile birlikte okuduk. Roman olduğunu sanmıştık fakat hikâye çıktı. Bu defa roman yerine öyküler okumuş olduk.
Eserde 32 hikâye bulunuyor. Açıkçası sayfa sayısı öyküler için çok fazla daha geniş bir zaman diliminde okumuş olsaydık çok daha keyif alabilirdim.
Ejderhalar >>>>> İnsanlar
Neden bu kitabı bitirmem bu kadar uzun sürdü bilmiyorum... Sadece bazen akıcılığından tek seferde 200 sayfa okurken, bazen de 5sayfa okuyup bıraktım birkaç gün ara verdim vs. öyle geçti bu kitapla serüvenim.
AMA HER NEYSE, YİNE DE BU KİTABIN GÜZELLİĞİNİ GÖLGELEMİYOR.
Uzun zamandır böyle içine çeken, böyle heyecanlandıran, arada böyle yastık yumruklatan bir kitap okumamıştım ve bu o kadar iyi geldi ki anlatamam.
Xaden'cığımın güzelliği bir yana, minik altın pıtırcığım Andarna'mın tatlışlığı ve tabii ki koskoca, nadir görülen, siyah, haşmetli, görkemli Tairn'ciğimin tüm kitabı sırtlanıp tek başına götürdüğünü söylemeliyim. YANİ, BİR TEK TAIRN YAZILSA VE ONUN HAYATINI OKUYUP GÖRSEK HAYIR DEMEM. Öyle güzel, öyle tatmin ediciydi.
Canım Tairn'im.
Neyse.
Kitabın son sayfalarını okurken heyecan yükseldi de yükseldi ve bunu okumak çok güzeldi.
Korkunç bir dünya, korkunç bir hayat.
Her güzel şeyin sonu olduğu gibi bu güzel kitabın’da sonuna geldik. kötü yorumların aksine ben kitabı gayet güzel buldum tabiki sıkıldığım ve okumak istemediğim kısımlar oldu ama onun dışında akıcı bir kitaptı sonu’da keşke güzel olsaydı hayaller ve hayatlar yarım kalmasaydı…
Gelelim kitabın içeriğine
baş rolümüz olan Gökçe gizemli bir cinayete
Her zaman ki gibi nasıl başlayacağımı bilemiyorum tabiki ... :) Neyse konumuz sevmek ... İnsanı sevmek , doğayı sevmek , hayvanları sevmek, böceği, ağacı, taşı, topragi, gökyüzünü, maviyi , yağmuru, güzel kokuları, çiceği, tüm güzellikleri ve yeri gelince de acıyı sevmek...Sevmenin gücüne çok inanan bir insanim. Sarılmanın gücüne çok inanan
