Ona yakınlık duymaya başlamıştım.
Gördüğüm yüzlerin en açığı ve içteni olan yüzünü beğeniyordum. Sanki dünyadan gizleyeceği bir şeyi yoktu : beyaz, pürüzsüz,bir nilüfer çiçeği gibi bakıyordu.
Papatya.Bahar ordusunun öncü kuvveti. Fedakâr ve çilekeş piyade. Ödülsüz ve madalyasız akıncı.
Nisan çiçeği.
Nilüfer desenli lacivert bir fincanın içinde bir demet papatya.
Papatya var.İstanbul var.
Öyleyse bahar var.