Yüz yıl öncesini, iki yüz yıl öncesini okumaktan günümüze ancak vakit bulabildim. Bunca zamanın okuyucusuyum hâlâ kitaplarda teknolojiden, günümüzden bahsedilince şaşırıyorum. Angelina Jolie nedir ya hu kitapta? Ben bunlara hazır değilim.
Her neyse.
Hiçbir yerden kitapla ilgili bir şey okumadan yazıyorum:
Bir gazetecinin kaleminden çıkmış bir hikaye söz konusu: Arkadaşının ölüm haberini görür ve Mardin'e gider. Çeşitli kişilerle konuşarak işin aslını öğrenmeye çalışır. IŞİD ve Yezidiler anlatılıyor genel mânâda. Beni şaşkına çeviren doğu ve batı ile ilgili fikirler de var.
Mülteciler, mülteci kampları, vatanı elinden alınmış insanlar: İyi yürekli insanların yüreğini parçalayan dertler. Konu bakımından benim için oldukça özel çünkü bu konuya dair başka hiçbir şey okumadım. Bilmediğim şeyler çokmuş.
Gelelim diğer boyutuna. Üsluba verdiğim büyük önem beni yine yakaladı. Hemen söyleyeyim, dümdüz yazılmış bir kitap. Hikayesi olmasa...
Yazıp yazıp sildim, en sonunda saygısızlık olacağı kanaatine vararak yazmaktan vazgeçtim. Kitabın hikayesi oldukça sarsıcı. İnsana insanlığını hatırlatabilir.
Belki "Ben bir insandım!" bile deyebilirsiniz.
Not: Aşırı süslü, karmaşık bir dille yazılması daha az kişiye hitap edeceğinden okuma oranı düşecektir. Kendi kendime kızıyorum, "Koskoca Zülfü Livaneli senin kadar düşünemiyor değil mi, Çiğdem," deye.
Özür dilerim.
Zülfü Livaneli'nin müziğine hayranım. Bunu da söyleyip günü kapatıyorum.
Peyami Safa nın okuduğum ilk kitabı ve tabii ki geç kalınmış bir başlangıç. Dilini bu kadar seveceğimi ve akıcı bulacağımı beklemiyordum aslında. Kesinlikle zorlanmadan, merak ederek okunacak bir kitap. Zerre durağanlık yok. Karakterler sahneye sırayla çıkmış, hiç
