Körlük (Saramago)
Öncelikle şunu belirteyim : Kitap incelemesi yapmayacağım. Yazının başlığı her ne kadar aksini iddia etse de boşverin onu. Meselenin odak noktası kitap ve hayal ürünü karakterler yerine dibine kadar gerçek bir insanın hikayesi olacak. (Böyle söyledim diye korkmayın. Realist değil sürrealistim.) Bundan epey zaman önce bir etkinliğe katılmıştım.
Not: Kendime Kızıyorum
Arkadaşımla okuduğum kitabın yazarını tartışıyoruz. O "eşcinsel" diyor bense "bence eşcinsel değil uyduruyorlar" diyorum. Hayır! Diyorum kendime sonra. Kitabı ve yazarın hayatıyla ilgili tecrübeleri tartışmak yerine nedense kendimizi cinsel tercihinde bulduk. Çevresel faktörler sebebiyle bilinçaltına yerleşmiş düşünceler mi yoksa bastıramadığımız iç güdülerimiz mi buna zorladı bizi bilmiyorum ancak çok saçma bir tartışmaydı. Zaten uzatmadan kapadık konuyu. Benim için önemli olan yazdıklarının bana ve tüm insanlığa kazandırdıkları. Tercihler onun kararı. Ben Ahmet Kaya dinlerim, Zeki Müren dinlerim, Bülent Ersoy dinlerim. Yılmaz Güney filmleri de izlerim. Görüşleri, tercihleri benden farklı olsalar bile benim için yaptıkları işin değeri önemli geri kalanı onların tercihi derim. Ancak bu fikirlerini kabul ettiğim anlamına gelmez. Eleştirmem gerekirse eleştiririm.Karşı dururum. Mücadele ederim. Muhalefetse muhalefettir geri kalmam. Ancak sırf düşüncelerime karşı diye ne yaptıkları yararları şeyleri karalarım ne de onlardan keyif almak bilgi almak olgusundan mahrum bırakırım kendimi. Sadece kesiştiğimiz bir payda olan farklı daireleriz sadece şu dünyada.
Not: Kendime Kızıyorum
Diyorum bu gece gelmesen aklıma seni düşünmekten sabaha kadar uykusuz kalmasam. Sonra kızıyorum kendime. Diyorum ki "Gündüzleri hiç olmayacak bir aşk O Keşanlı Geceleri aklına gelmesinden şikayet ediyorsun." Neyse gelsin de en azından geceleri aklıma gelsin, ben kahveye alıştım zaten.
Not: Kendime Kızıyorum
Her şeyi boşverip otostopla şehir şehir gezdiğim aylardan birinde, kaldırdığım parmağa duran araç İzmir'e denk gelmişti. Aracın içinde ön koltuktan benden genç - ki ben daha 20 li yaşlarımdayım - tahmini 18 -19 yaşlarında olan bir kız vardı. Aracın sahibi yaşlıca biriydi. Kızıdır diyerek başımı öne eğdim selam verip oturdum arka koltuğa.
Genç Semih'in Arayışları (öykü, lütfen okur musunuz :)
Anne baba yeter artık!
Benim üzerime çok geliyorsunuz, bunaltıyorsunuz beni. Ben özgür olmak istiyorum. Bende gezip dolaşmak, eğlenmek istiyorum. Arkadaşlarımın yaptığı gibi bende gece geç saatte eve gelmek istiyorum. Benimle neden bu kadar çok uğraşıyorsunuz? Ben size ne kötülük yaptım? Hem eğlenmek gezmek suç mu? Kitap okumak, ders çalışmak
