• Moralin niye bozuk kardeşim?..
Hz. Adem (a.s.) gibi 200 sene tövbe mi ettin?
Moralin niye bozuk?
Hz. İbrahim (a.s.) gibi ateşe mi atıldın?
Moralin niye bozuk?
Hz. Zekeriyya (a.s) gibi testereyle mi kesildin?
Moralin niye bozuk?
Biliyorum kalbindir, dolup taşan,
Köksüz kalmış o eski sevdalarla,
Demir ocağı gibi, alev saçan,
Ve lanetlilerin boş gururundan
Saklıyorsun az da olsa bağrında.
Sessizliği Büyüme
Sevmekten manayı; kirpikleriyle umuda kanat çırpan, ahu gözler- de buldunsa, yenilme dünya ihtirasına, sev korkusuzca... Marifet eyle rayiha bahçelerinde bir temaşa, bütün çiçeklerin ko- kusunu duyarsın gülücük gülücük, o tatlı bakışlarda.
Dem bu demdir....
İncitme sevdiğini, kaybetme değerini, kıymetini... En çok sevgiye
yer ayır, kalbinin
Yalandan da olsa.. Ne güzel güldün o akşam bana ...
Senin için "zalim" dediler, demek zulmünde bu kadar güzeli olurmuş diye düşündüm.
Senin için "yalan söylüyor" dediler, kimse farkında değil dudaklarında yalanın ne kadar güzelleştiğinden.
Sana "kalpsiz" dediler, 3 milyar insanın yaşadığı bir dünyada çarpan bir tek kalp varsa o senin kalbindir.
Aşkın seni sevmek olduğunu benden başka bilen var mı, söyle?
Söyle, sevdiğim benim, ömür boyunca seveceğim benim; zulümsüz, yalansız bir dünyada yaşanır mı söyle?
"Marifet nedir?" diye sordular.
Buyurdu ki:
"Marifet, kalbin Allah ile olmasıdır."
Diriyi öldür ki o cesedindir.
Ölüyü dirilt ki o kalbindir.
Hazırı kaybet ki o dünyadır.
Kaybı hazır kıl ki o Ahirettir.
Varı yok et ki o, heva ve hevestir.
Yoku var et ki o da niyettir.
Marifet kalpte, şehadet dilde, hizmet Azadadır.
Sayfa 18 - Büyüyenay Yayınları - ☪ 1. Baskı, İstanbul, Ekim 2020Kitabı okudu
Marifet Nedir?
Şems:
"Marifet, gönlün Allah ile diriliğidir. Diri olanı öldür. Bu diri senin vücudundur. Ölü olanı dirilt. Bu da senin kalbindir. Hazırı kaybet, o da dünyadır. Kayıbı hazır et, o da ahirettir. Var olanı yok et, o da arzularındır. Yok olanı var et, bu da senin niyetindir. Marifet kalpte, şahadet dildedir."
Sayfa 13Kitabı yarım bıraktı
Sevgili okurum,
Yine bir terslik vardı işte.
Adım atar atmaz anlamıştım. Adını koyamıyordum. İçimde ancak, hayatla ölümün yüz yüze geldiği anlarda belirebilecek uğursuz bir duygu uyanmıştı. Daha birkaç dakika önce şakalar yapan uçarı adam değildim. Ruhum donmuş gibiydi. Hiç kimsenin gerçeğimi öğrenecek kadar yakınıma sokulmasına izin vermiyordum.