Gazah'da [Kazah] 1751'de saygıdeğer bir ailede doğdum ve 2 yaşındayken babamı kaybettim... İki yıl sonra Lezgiler... sürekli Gürcistan'a akınlar düzenlemekteydi... ve bölgemizde öyle bir açlık vardı ki, insanlar sığırlar gibi ot yemekteydi... Olduğumuz yerde kalırsak açlık, hırsızhk veya şiddet sonucunda kesinlikle yok olacağımızı gören annem (senin anneannen) benimle birlikte Erivan'a doğru yola çıkmıştı; amacı insanların barış ve bolluk içinde yaşadığı ve ablamın epey iyi durumda bir adamla evlendiği Vağarşapat'a ulaşmaktı. Ama seyahatimizin ikinci gününde Lezgiler kervanımıza saldırarak her şeyimizi çalmıştı. Yaşlıları öldürmüş, gençleri esir almışlardı ve ben de onlarla birlikteydim. Annem yaşlı ve zayıf olduğundan onu orada çırılçıplak soyarak çaresiz bir hâlde bırakmışlardı. Bir süre sonra beni Iran kenti Gence'de Çolokh Seferbek adında üst düzey bir İranlıya satmışlardı ve hassas bir insan olan bu kişi gençliğime acıyarak bana bir köle gibi davranmamış, kendi kızı gibi büyütmüş ve bana Farsça okuma yazma ve din öğretmişti. İki yıl sonra, çalışmalarımda ilerleme gösterdiğimden ve Seferbek insanlığının boşa gitmediğini görünce beni ailesine katmaya karar vermiş ve 7 yaşındayken beni, bir molla tarafından hazırlanmış evlilik akdiyle kendi oğluna nişanlamıştı. Dört yıl sonra 11 yaşıma geldiğimde velinimetim evleneceğim günü belirlemiş ama tam o sırada nişanlandığım kişi epey hastalanmıştı.