Dinle neyden, duy neler söyler sana,
Derdi vardır ayrılıklardan yana.
“Kestiler sazlık içinden” der beni,
Dinler ağlar hem kadın hem er beni.
Hasret anlatmak için bulmam gerek,
Ayrılılık parçalanmış bir yürek,
Ve güz geldi Ömür hanım. Dünya aydınlık sabahlarını yitiriyor usul usul. İnsanın içini karartan bulutların seferi var göğün maviliğinde. Yağmur ha yağdı ha yağacak. İn- cecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin. Hüznün bütün koşulları hazır. Nedenini bilmediğim bir keder akıyor damarlarımdan. Kalbimin üstünde binlerce bıçak ağzı... ve
Asıl büyük öğretmen hayatın ta kendisidir.
*Her hayat bir sürü günden oluşur, gün be gün. Kendi içimizde yürüyüp giderken hırsızlara, hayaletlere, cavarlara, ihtiyarlara, delikanlılara, karılarımıza, dullara, âşık kardeşlere denk geliriz ama denk geldiğimiz hep kendi kendimizizdir aslında.
James Joyce ile 
Ulysses uzun soluklu bir yolculuk oldu.
Tabii tereddüt ile başladı.
Anlar mıyım,
