İnsanın sevdiği birini hayal kırıklığına uğratması kadar kötü bir şey olmadığını da zamanla öğrendim. Yok, belki de daha kötüsü var. Artık bu dünyada olmayan birini de hayal kırıklığına uğrattığına seni inandırmak istemeleri.
.
Sayfa 50 - Can YayınlarıKitabı okudu
Hiç birdenbire yakınlık, yardım, dostluk ihtiyacı duyduğunuz olmadı mı? Evet, elbette. Ben yakınlıkla yetinmesini öğrendim. Yakınlık kolayca bulunur, hem de hiçbir bağlantıya sokmaz insanı. (...) Dostluk ise daha sadedir. Uzun sürelidir ve elde etmesi zordur, ama bir kez de elde edildi mi, artık ondan kurtuluş yoktur, gereğini yerine getirmek gerekir.
Sayfa 26-27 - Can Sanat YayınlarıKitabı okuyor
312 syf.
10/10 puan verdi
Hep yapmak istediğim, ama cesaret edemediğim hataları yapmak... panik ataklarım geri gelebilir, ama artık baş edebilirim, çünkü o yüzden bayılmayacağımı, ölmeyeceğimi öğrendim. Yeni arkadaşlar edinmek, bilge olabilmek için deli olmak gerektiğini onlara da öğretmek isterim. Doğru davranışların elkitabını olduğu gibi izlemek yerine kendi yaşamlarını, isteklerini, serüvenlerini keşfetmelerini, YA-ŞA-MA-LA-RI-NI söylerdim onlara. Katoliklere İncil’den, Müslümanlara Ku- ran’dan, Yahudilere Tevrat’tan, ateistlere ise Aristo’dan örnekler verirdim. Bir daha asla avukatlık yapmak istemiyorum, ama deneyimlerimden yararlanarak, bu dünyadaki varlığımızın ne anlama geldiğini bilmiş kişiler üstüne konferanslar verebilirim; o insanların yazdıkları her şey tek sözcükle özetlenebilir aslında: yaşayın. Yaşamasını bilirseniz Tanrı da sizinle birlikte yaşar. Onun koyduğu riskleri göze alamazsanız, o Tanrı da uzak bir cennete çekilir ve yalnızca felsefî birtakım spekülasyonlara konu olur. Herkes biliyor bunu, ama hiç kimse ilk adımı atmıyor, belki de deli damgası yemekten korkuyorlar. Bizim en azından böyle bir korkumuz yok Eduard. Bizler Villete’te yaşamışlarız.”
“Ben Tanrı'dan o kadar çok şey öğrendim ki
Artık kendimi ne Hıristiyan, ne Hindu, ne Müslüman,ne Budist, ne Musevi addediyorum... Hakikat bana o kadar çok açıldı ki Artık kendimi ne erkek, ne kadın, ne melek, Ne de hatta saf bir ruh sayıyorum....”
-Hafız-ı Şirazi
Stefan Zweig'in Petropolisden yazmış olduğu veda mektubu eline geçmeden kötü haberi damadı Karl Höller'den alan ilk eşi Friderike Zweig 1964 yılında Viyanada Hans Deutsch Yayınevi'nden çıkan Yaşamın Yansımaları adlı anılar kitabında şöyle yazar:
O gün Suse'nin kafasının karmakarışık olduğunu fark etmiştim. Sonradan öğrendiğime göre kötü haberi bana damadım vermek zorundaydı. Çünkü kızlarımın ikisi de söylemeye çekiniyordu. Az sonra radyo haberlerinden de öğrendim. Hemen aradığım dostu ve yayıncısı Ben Hübsch de Petropolis'deki o dehşet dolu çifte intiharı doğruladı.
Bu satırların okurunun böylesine güçlü bir çanın artık susmuş olmasının hüznünü benimle paylaşmasını rica ediyorum...
Sayfa 459 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
