Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Keyifli Bir Öykü Antolojisi
Genç Olmak, 2 ciltten oluşan bir öykü antolojisi.
Nursel Duruel tarafından tarafından hazırlanmış bu seçkide toplam 80 yazardan 80 öyküye yer verilmiş. İlk ciltte 40 yazardan 40 öykü yer alıyor. Kitabın kapağında da bu 40 yazarın ismi yazıyor. Öykülerin sıralaması, yazarların doğum tarihine göre yapılmış. Hüseyin Rahmi ile başlayan sıralama, ilk cilt için Ülkü Tamer'le son buluyor.
Öykülerin odak noktası, çocukluk ve ilk gençlik. Her öyküde mutlaka bir çocuk ya da genç var. Seçkinin ismi de bu sebeple "Genç Olmak" diyebiliriz.
Öykülerden tek tek bahsetmem mümkün değil. Seçilen öykülerin bazılarını daha önce de okumuştum. Genelini çok sevdim. Özellikle Reşat Nuri-Eski Bir Yara, Haldun Taner-Fasarya, Selçuk Baran-Ağ, Orhan Duru-Harita, Erdal Öz-Bir Uçurtma Gibi sevdiğim hikâyeler oldu. Oğuz Atay'ı ayrıca yazmak istedim, onun tüm hikâyelerini çok seviyorum.
Öykülerin öncesinde her yazarla ilgili bilgilendirme yapılmış. Cihat Burak, Zeyyat Selimoğlu, Nihat Ziyalan gibi aşina olmadığım yazarları da tanıma fırsatım oldu.
2. cildi de okumak istiyorum. Hemen olmasa da bu yıl içerisinde okurum diye düşünüyorum. Edebiyatımızın usta isimlerinden, güzel bir seçki hazırlanmış. Öykü seven herkese tavsiyemdir.
Oğuz Atay Türk Edebiyatında benim için her zaman çok başka yere sahip olmuştur. Korkuyu Beklerken ile keşfettim Tutunamayanlar ile devamı geldi Tehlikeli Oyunlar ile son buldu. Ya da bilemiyorum...Son mu buldu acaba? Her son bir başlangıçtır ve Oğuz Atayın okunan kitapları tekrar okunsa her seferinde başka bir anlam çıkacaktır. Tek bir kitabı bile aslında bin kitaba bedel...
hikmet I, hikmet II, hikmet III, hikmet IV
"Varoluşsal sancı" dediğimiz o klişe kalıbın vücut bulmuş hâli Hikmet'in başrolde olduğu Tehlikeli Oyunlar...
İç dünya karışıklığı, toplum çatışması ve varoluşsal sorgulamalarla dolu bir kitap. Sizi yer yer hayattan soğutacak, depresif ve umutsuz birkaç gün geçirtecek, kendinizi Hikmet sandıracak, zihninizdeki kötü olasılıklara
Spoiler İçerebilir
NEFFFFFRET!!!! Kitaptan nefret ettim. Gereksiz tesadüflerle dolu, okuyucuyu aptal yerine koyan bir kitap. Hakan Günday diye diye beynimi yiyenlere karşı okuduğum, okuduğum gibi de pişman olduğum bir kitap. Yazarın başka bir kitabına bir şans daha verir miyim bilmiyorum ama kesinlikle önyargılı olacağım kesin. Hastalıklı bir zihniyet, fildişi kulesinden çıkamayıp halkı tanıyamamış bir yazar benim gözümde. EN nefret ettiğim tesadüf de hanımefendiye çektirilmiş yetişkin filmini diğer kahramanımızın hapiste izlemesi ve onu ''anlaması''. Hayatımda okuduğum ennnn saçma şeylerden biriydi. Oğuz Atay'ın kemikleri sızlıyor. Bu kitaba bu kadar parmaklarımı yorup neden yorum yaptım onu bile bilmiyorum ama okumak isteyenlere kitabın parasını vereyim onun yerine git kahve al derim. Çevremdeki kimseye bu kitabı okutmayacağıma söz veriyorum.
İyi Bir Hikaye Yazarı
Emel'e isimli hikayede birden fazla edebi metod deneyen yazar bir memleket meselesi, bir kürtaj, bir darbe ile konusu ile birlikte bizi duygusal bir deryaya sokuyor. Edebi bir şov var. Çok etkileyen ve insanın içini titreten bir hikayeydi Emel'e. Bir içses, bir gazeteden haberleri sırayla okuma, bir ölümü hatırlama gibi konulara girdiği
Burada kitabın genelinden değil içindeki bir öyküden söz etmek istiyorum. Öykünün adı "Unutulan". Bu, benim yıllardır en sevdiğim öykü. Hiçbir şey onu geçemedi. Bir edebiyat hocam okumuştu bu öyküyü. Öyle tanıştım. Ve dinlediğimde afalladım. Tekrar tekrar açıp okudum, yüzlerce defa dinledim öyküyü. Öyle ki nerdeyse ezbere biliyorum. Her seferinde aynı etkiyi yaratıyor üstümde, çarpıcı bir öykü. Birçok görüş var kendisiyle alakalı. Tavan arasının neyi simgelediği vs. Bana sorarsanız neyi simgelerse simgelesin, hatta hiçbir şeyi simgelemese bile etkili bir öykü. İçimde bir yerlere hep dokunuyor. Öyle vurucu cümleleri var ki. Tabii bunları fark etmek için yavaş okunması gerekiyor. Özellikle yağmurlu günlerde bu öyküyü açıp dinlemek bağımlılık oldu. Belki hiç kimsede olmadığı kadar özel bir yer kaplıyor bende. Bu yüzden de inceleme yazmaktan hep çekinmiştim. Bende kapladığı güzel yeri yeterince belirtemem diye. Belirtemeyeceğim, biliyorum. Ama beni en çok etkileyen, en sevdiğim öyküye yer vermeden edemedim.
Sindire sindire ve defalarca okundukça kendisini daha çok açıyor okuruna.
Şunu biliyorum ki bazılarımız zamanının çoğunu o tavan arasında geçiriyor. Daha sık çıkıyor oraya.
Bu kitaptan alıntı paylaşmayacağım. Çünkü bir cümlesini paylaşsam diğerlerine haksızlık oluyor. Bu da bütün öyküyü alıntı olarak paylaşmam demek.
Ama incelemeyi (inceleme sayılıyorsa) öyküden bir cümleyle bitirmek istiyorum.
"Seni çok mu yalnız bıraktılar sevgilim?"
Türk edebiyatının en önemli eserlerinden biri olan Tutunamayanlar'ı Berna Moran, " hem söyledikleri hem de söyleyiş biçimiyle bir başkaldırı" olarak niteler. Moran'a göre "Oğuz Atay'ın mizah gücü, duyarlılığı ve kullandığı teknik incelikler, Tutunamayanlar'ı büyük bir yeteneğin ürünü yapmış, yapıttaki bu yetkinlik Türk romanını çağdaş roman anlayışıyla aynı hizaya getirmiş ve ona çok şey kazandırmıştır." Küçük burjuva dünyasını zekice alaya alan Atay "saldırısını, tutunanların anlamayacağı, red edeceği türden bir romanla yapar." Tutunamayanlar, 1970 TRT Roman Ödülü'nü kazanmıştı.
Oyunlarla yaşayanlar, toplumun farklı kesimlerinden gelen karakterlerin hikayelerini iç içe geçiren bir yapıya sahiptir. Oğuzcum Atay, bu eserde tiyatroyu ve oyunu kullanarak insan ilişkilerini ve toplumsal dinamikleri inceler. Oyunlarla yaşayanlar, hayatta kendi rollerini oynayan insanları ve bu rollerin ardındaki gerçekleri sorgular. Oğuzcum Atay'ın dil ve anlatım ustalığıyla kaleme aldığı bu eser, edebiyatseverler için keyifli bir okuma deneyimi sunar.
Tutunamayanların romanı biter mi?
Bazı kitaplar bazı yaşlarda okunmalı çünkü kitabın yaşanmışlıklarımıza nüfuz etmesi gerekir. Bu kitabı lise çağlarımda yarım bırakmış ve şimdi tekrar başlayıp tutunmuş biri olarak kesinlikle 20'li yaşlardan sonra okunması gerektiğini düşünüyorum.
Kitapta Franz Kafka, Dostoyevski, Tolstoy, Maksim Gorki, Oscar Wilde, Karl Marx, Montaigne,
(spoiler icerirrr)
ortaokuldaki sınıf ogretmenim sınıf dolabımıza arada bir kendi devasa kitaplıgından kitaplar getirip koyuyordu. bundan 6 veya 7 yıl once de bana vermisti bu kitabını. okurken cogu seyi yeteri kadar anlayamamıstım galiba ama zaten 12 yasında bi cocuk daha napsin??? ulkenin dogu kısmıyla ve orada yasananlarla ilgili pek bir
"..beni hemen anlamalısın, çünkü ben kitap değilim, ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz,yaşarken anlaşılmaya mecburum..."
Anlaşılmak , ne basit ve ne imkansız bi arzu ... Hikmet Benol için de öyle .
Hikmet , hayatı bir oyun olarak gören ;yaşayamadığı hayalleri oyunlaştırarak yaşatmaya çalışan ,yaşadığı gerçek hayattaki sıkıntıları/engelleri de bir oyun olarak algılayıp ironileştirmeye çalışan biri. Hayatın zorluklarını bir oyuna çevirerek hayat ile baş edebileceğini sanıyor.
Ah Hikmet , belki de ölmeseydi dilediği büyük hayalleri gerçekleştirebilirdi . Belki de ölmek ile hayal etmek arasında gayri meşru bir ilişki vardı .. Ölmesi aslında hayallerini gerçekleştirmek için bir araçtı belki de , hayalleri uğruna tehlikeli oyunlar oynamıştı yada hayalleri gerçekleşmediği için bir kaçış yolu idi ölüm , kimbilir ...
Ömrü boyunca anlaşılmak isteyen ve bunu karakterleri üzerinden çokça dile getiren Oğuzcum Atay.. Tıpkı onun gibi anlaşılmak istenen karakteri Hikmet Benol.
Kendini bulmaya çalışan fakat bulamayan ve kişilik bölünmesi yaşayan Hikmet, yaşadığı başarısız evlilikten sonra kendine başka bir yaşam kurmaya karar verir ve gecekonduya çekilir. Burada çok
Türkiye de en çok satılan ve en çok yarım bırakılan romanlarından olan Oğuz Atay'ın "Tutunamayanlar"ı, sadece bir roman değil, aynı zamanda bizim de hikâyemiz. Her birimiz, hayatın karmaşasında bazen yolunu kaybeden, tutunacak bir dal arayan 'tutunamayanlar'ız. Atay, Selim Işık'ın trajik hikâyesi üzerinden, aslında hepimizin içinde bir yerde saklı olan 'tutunamayan'ı ortaya çıkarır. Bu eser, toplumun baskılarına, yalnızlığa ve anlaşılmama duygusuna karşı verdiğimiz mücadeleyi yansıtır. Atay'ın derin karakter analizi ve zengin dili, okuyucuyu kendi iç dünyasına bir yolculuğa çıkarır. "Tutunamayanlar", bizi biz yapan tüm kırılganlıkları ve güzellikleriyle insan ruhunun bir aynasıdır. Her okuyuşta, kendi 'tutunamayan' yanlarımızla yüzleşmemizi sağlayan bu eser, Oğuz Atay'ın edebiyatımıza kazandırdığı eşsiz bir armağan. Değil mi Olric? Şımartıyorunuz beni efendimiz :)
"Birbirimizi çok sevdik ama aynı zamanda değil.."
Mina Urgan "dinozor" lakabını, nesli tükenmiş bir hayvan olmasından dolayı değil bir direnişin simgesi olarak kendine atfeder.
Yaşanmışlıklarla dolu koca bir ömür, birbirinden güzel anıları, çetin zorlukları, siyasi görüşü ve diktatör tavırlarıyla geçmişten geleceğe ışık tutuyor.
Cahit Irgat'ın eşi, adalar şairi Tahsin Nahit'in öz, Falih Rıfkı'nın üvey kızı, Halide Edip Adıvar'ın asistanı, dostları Orhan Veli, Cahit Sıtkı, Oğuz Atay, Sait Faik gibi ünlü yazarlarla iç içe bir yaşam sürmüş. En çok imrenerek okuduğum anısı Atatürk ile 11 yaşındayken vals yapma şerefine ermiş olması.
Yaşadığı olumsuzluklardan şikayet etmek yerine iyi taraflarini görmesi, hayata karşı pozitif tutumuyla her anın kıymetini bilerek yaşamış, bunları da bizlere vefatından 2 yıl önce kaleme alarak aktarmış.
Her sayfasında tanıdık bir yüze denk geleceğiniz, edebi yönü ağır, okuması keyifli bir roman..
Türk Dostoyevsk'sinin Kutsal Kitabı
Türk Edebiyatının Dostoyevsk'si saydığım Oğuz Atay'ın başyapıtı tutunumayanların incelemesi üzerine yazmak elbette biraz HAD işi. Bu yüzden, haddimi aşmadan, biraz kenarından sadece üç beş kelam etmek niyetindeyim. Atay'ın romanını yazarken, 3 farklı dünya [gerçeklik] kurgusu üzerinden hareket ettiğini değerlendiriyorum. Birincisi,