Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Ecem İspir
Ecem İspir
@okuyanuseco
Kitapobur birisi.
Tarih Mezunu
Kocaeli
null
777 okur puanı
Kasım 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Clara Janes, çağdaş İspanyol şiirinde önemli bir isimmiş, sayısız ödülü varmış. Adenli Adam, şiirsel dili ve anlatımıyla bu durumu buram buram yansıtan bir kısa roman...
Mavi gözlü, sarışın yabancı bir kadının turistik amaçla geldiği Yemen'de Adenli bir erkekten etkilenip kendini bir Arap kadını olarak hayal etmesi ile başlıyor hikaye. Burada başına gelen bir olay ile birlikte onun ruh halini, Doğu insanının suretinde gördüğü hislerini, Doğu ve Batı kültürünü karşılaştırarak çözmeye çalışan bakış açısını okuyoruz. Burada, Doğu'da, erkekler tarafından sadece bir bedenden ibaret olan kadınlara öykünüp onlardan biri olmayı hayal ederken yaşadığı iç çatışmayı, etkilendiği Adenli Kays'i tasvir etme biçimini başarılı buldum. Benim severek okuduğum bir eser oldu Adenli Adam. Çağla Soykan çevirisini de başarılı buldum.
..
..
"Doğanın parçası olmanın verdiği özgürlüğü istiyorum, sadece akılcı olanın sahte tarafını, katmanları göz ardı etmek, keçilerin yanında, toprağın üzerine oturmak, ırmağa girip boy verene kadar ilerlemek, yağmur suyunda hayr-ı âlâ ya da zevklerin en yücesiymişçesine ıslanmak ve belki de bedenime aşkı gözü kapalı buyur etmek, beni ele geçirişini, bende kök salışını, beni dönüştürmesini hissetmek istiyorum."
..
Holden Kitap kuytuda kalmış, kıymeti pek de anlaşılamamış eserleri okullarla buluşturan çok özel bir seriye imza atmış. Benimde bu seriden okuduğum ilk kitap Gemiden Düşen Adam ve bayılarak okudum...
Standish, bir gemideydi, düştü, güneş ufuktan yeni yeni yükseliyordu. Yaşam ve ölüm arasındaki o ince çizgi işte Standish'in o gemiden düşmesi ve geriye dönüp yaşamını sorgulaması ile belirginleşiyor. Roman boyunca kahramanın suda geçirdiği zamanı bazı zihin farkındalıkları ile okuyoruz. Yaşamak, uygarlık, farkındalık, umut ile ilgili hep biraz nükteli hem de hayat kadar ciddi kısacık ama aslında upuzun bir hikaye Gemiden Düşen Adam. Çok severek okudum ve herkese tavsiye ederim.
..
..
"Denizin ortasındaki bir gemideyken gemi dünyanızın merkezi haline gelir, denizin ortasında bir başınıza iseniz tüm dünyevi çilelerin merkezi siz olursunuz."
..
Öykücülerimizi çok seviyorum ve yine tanıştığıma çok çok memnun olduğum bir yazarın öykülerini okuduğum için çok mutluyum.
Yazarın kurduğu dünya çok başka, o dünya yaşanmak istenen bir dünya değil de içine mecburen düşülen, yaşanmak zorunda bırakılan bir dünya... Özgün anlatımını, anlatımdaki dinginlikle birlikte kol kola yürüyen o sert çığlığı derinden duydum, hissettim. Bakış açısını, öğrenilmiş yaşantıya karşı tavır ve eleştirisini çok sevdim. Bu tarz öyküleri okumayı seven ve edebi bir lezzet arayan okur arkadaşlarıma ısrarla tavsiye ederim.
..
..
"Zaman, kir ve küf olarak sürdürüyordu saltanatını parkelerin arasında. Bizse, her şeye inat, çocukluğu, dostluğu selamlıyorduk, kahkahalarımızla."
Okur Takip Önerileri
Elmas Öfke çok acayip bir öykü kitabı gerçekten, kısacık yedi öykü, öyküler dingin ve sıradan ilerlerken birden sivri uçlara, tekinsiz düşüncelere dönüyor. Adı gibi, elmas kadar kırılgan ve hassas, öfke gibi ani ve sert... Yalnız ve duygularını aşırı yaşayan karakterlerin iç seslerini okumak, ruh dünyalarına giriş yapmak keyifliydi. Arjantin edebiyatında kadın yazarları okumak bana hep aynı hazzı, aynı edebi keyfi veriyor. Banu Karakaş çevirisi... Tavsiye ederim.
Çok çok iyi bir roman okudum ve okurken içimde Nilüfer'in Her Yerde Kar Var şarkısı çaldı durdu hep... "Dünya oldu bana dar, neden yağdın söyle kar?"...
Bir gece, metrelerce yağan kar, bir apartman ve kısılmış insanlar, o insanların sesleri... Kendi içinde konuşan sesler başka seslere karışıyor; sırlar açığa çıkıyor, zaaflar masaya yatırılıyor, aslında birbiriyle hiç alakası olmayan apartman sakinleri kısıldıkları sığınak hapishaneye dönüşürken, bir nevi kendi zihin hapishanelerinden sızmaya başlıyorlar. Tek tek iç sesleri ile tanıyoruz romanın kahramanlarını. Yazarın ruh hallerini tasvir etme biçimini, anlatımını çok sevdim, karakterlerin gerçekçiliğini çok sevdim, konuşma seslerini, iç hesaplaşmalarını, özgünlüğünü çok çok sevdim. Kısacık ama etkileyici bir romandı bence, bi bakın derim.
..
..
Duvarlarca kitap arasında, eski bir pikaptan kahırlı şarkılar soluyarak, böyle güzel beklenir mi ölüm? Salondaki battaniyeyi üzerine çek, kedin yanına serilsin arada mırıl mırıl... Bu yüzden yaşayıp gidiyorsun Ayten teyze, söyleyeyim. Güçsüz bacakların istedikleri kadar isyan etsin, elin seğirsin. Azrail olsam her gün seyre gelirdim seni - keyifle izler giderdim."
Hadi biraz rahatsız olalım, itiraf edemediğimiz gerçeklerin peşinden gidelim, biz gerçeklerin peşinden giderken benliğimizi de geride bırakalım. Geride bıraktığımız benliğimizin yasını tutalım, sindirmesi zor bir gerçeklik benliğimizi yitirmek. Yazar da, sindirmesi zor gerçekliği, sindirmesi zor ayrıntılarla, anne, çocuk ve eş olma ya da olamama ekseninde aktarmış. Bizi bizden iyi kim bilebilir ki zaten; yine biz... Hepimizin huzursuzlukları, kendine itiraf edemedikleri, aklından geçirip de yapamadıkları, hayal edip de hep içinde kalan an'ları var. Belki de bu sebepten çok etkiliyor bizi bu kalemler. Ben anlatım olarak, tarz ve kurgulama biçimi olarak da çok beğendim bu öyküleri. Özellikle Banyo Günü öyküsünü okurken Fournier'nin Nereye Gidiyoruz Baba isimli metnini okurken yaşadığım kalp çarpıntısını yaşadım. Farecik, Zigotlarımız, Tapşini ve birçok öykü daha çarptı beni. Sessiz sessiz okuyup, ince bir ayrıntıyla çarpılmak, tüylerinizi diken diken etmek isterseniz bu öyküler tam size göre. Ben çok sevdim. Çağdaş Türk Edebiyatı okuma serüvenimde böyle güzel kalemlerle karşılaşmak beni mutlu ediyor. Çokça tavsiyedir.
..
..
"Çığ tehlikesinden dolayı kapıların açılmasının, sokaklara çıkılmasının genel duyuruyla yasaklandığı, dünyanın en uzun sürecek kışını istiyorum. Beni içimdeki kıştan ancak bu kurtarabilir."
..
Afrika'nın büyük kadın yazarlarından biriymiş Buchı Emecheta, yaşadığı yerde kız çocuklarının eğitim görmesine izin verilmediğinden İngiltere'ye gelmiş ve burada sosyoloji bölümünden mezun olmuş. İlham verici bir hikayesinin olmasının yanında çok sayıda eseri de varmış fakat dilimize Elif Ersavcı tarafından çevrilen bu kitabı çıktı
Bu öyküler tam kalbime isabet alıp beni ordan vurdu.
Kömür sobası, katalitik, mentollü meltem sigarası, yılbaşı gecesi televizyonda merakla beklenen dansöz, Mortal Combat, atari... Geleceğin belirsiz olduğu o güzel zamanların büyüdükçe sancıya dönüşmesi..Dört uzun öyküde Trakya'nın kenar mahallerinde, işçi ve çiftçi sınıfının hayatta kalmaya çalıştığı dönemde geçiyor hikayeler. Mekanlar farklı olsa da sancılar, korkular aynı. Bütün öyküleri çok sevdim fakat Zeliş ve Canavarın Günü isimli öykülerin kalbimde ayrı bir yeri oldu.
Dünya harbiden de sorgulamayana, unutana, geçip gidene mi kalıyor? Galiba öyle...
Enine'nin Yanında Konuşulmayacak Şeyler öykü kitabını çok sevmiştim yazarın ki bu öykü seçkisiyle 2020 yılında Umut veren edebiyat ödülünü almış. Kalemiyle umut verdiği kesin, yazdıkları ile ise bir parça umudumuzu kırıyor yazar. Çok sevdim, ısrarla tavsiye ederim. Deniz Poyraz keşke benim arkadaşım olsa :)
..
..
"Babalar fabrikadan dönünce şenlik biter. İşçi servisi durağa yanaştı mı sokağın hareketi, evlerin beton duvarları arasına çekilir. O kedersiz curcuna, akşam haberlerinin sevimsiz iklimi altında kaybolup gider. Dip dibe apartmanların aynı boşluğa bakan mutfaklarında yemek kokuları birbirine karışır. Kokuya kediler, kuşlar üşüşür. Her daireyi çekip çeviren aynı fabrikanın maaşı olduğundan mutfak masasına aşağı yukarı aynı çorba konur, farklı tencerelerde hep aynı yemekler pişer. Hal böyleylen kaygılar, öfkeler, sevinçler de birbiriyle benzeşir."
Hislerinin geçirgenliği ile, yalnızlığı ve umutsuzluğu ile, iç çatışmaları ve hayatla hesaplaşmaları ile romandaki bu kadın beni hem çok yordu, hem de çok düşündürdü. Kitabın arkasında da yazdığı gibi; duymak istemeyeceğimiz gerçeklerin otopsisini yapmış. İkinci tekil şahıs dilini de kullandığından olacak, sanki karşımda bana anlatıyor yalnızlığını, sanki 'sen' diyerek benim de yalnızlığımın otopsisini yapmamı bekliyor, benim de içimdeki çelişkilerimi, korkularımı, kararsızlıklarımı masaya yatırmamı bekliyor... Ben de dur şimdi diyorum, böyle güzel; falan filan...
Diliyle okuyucuyu savuruyor, sarsıyor. Ben severek okudum ve bundan sonra yazarın çıkacak olan işlerini de ilgiyle takip ediyor olacağım.
..
..
"Ya sen? Hikayen başladığında neredeydin? Ne yapıyordun o sıra? Herkes uyanmış ipuçlarını toplarken sen hangi rüyada aynaları görmeye çalışıyordun ? Hem neden sadece sen yılların üstünden ikişer üçer atlıyor gibisin? Birçokları antenleri dimdik, aheste salyangozlar misali ağır ağır tadına vararak geziyorken yaşamı."
Onlarca eseri olmasına rağmen halen neden Türkçe'ye çevrilmemiş olduğunu sorguladığım, İstanbul'da entelektüel hayatın yaşayan önemli isimlerinden biri olan Rober Haddeciyan'ın Tavan isimli bu kısacık fakat şahane romanını okudum.
Kahramanın ağzından anlatılan, tek hayatı bir hastane odasından ibaret olan, düşüncelerini mahkumu olduğu o beyaz daracık tavanına yansıtarak yaşayan 60 yaşında bir erkek. Aylar önce muz kabuğuna basıp düşmüş, o zamandan beri bir hastanede yatalak, iletişim kurduğu insanlar kendisini sık sık ziyarete gelen kızı, hastabakıcılar, hemşireler ve zaman zaman odasını paylaştığı diğer hastalar. Tek mekanda geçen romanda anlatıcı tek mekanın tasvirini yapmıyor sadece, biz onun zihnine giriyoruz, hayal kuruyoruz, geçmişe gidiyoruz, gelecekle ilgili varyasyonlar kuruyoruz. Anlatıcı yatalak fakat, bütünüyle umutsuz değil, intihar düşüncesi geçmiyor kafasından, küçük şeylerden mutlu oluyor. Fakat bir hayat muhasebesi de tutuyor tavanda, zaman ve mekan bazen algısını kaybediyor. Bütünüyle depresif olmasa da sorguluyor hep. Bana farklı şeyler hatırlattı Tavan, okurken ara ara durup düşündüğüm yerler oldu. Sıcak ve dokunaklı bir hikaye... Ben çok sevdim, tavsiye ederim.
..
..
"Tam 6 bin saatten beri sırtımı yataktan kaldırmadım. Ve yine 6 bin saatten beri yere "basıp pencereye kadar gitmedim. Düşünün bir kere, tam 6 bin saat... İnsan bu kadar uzun süre mutluluğa bile dayanamaz. Insan bu kadar uzun süre eğlenmeye, tatile bile katlanamaz. İnsanoğlu yalnızca acıya bu kadar uzun süre eğlenmeye, tatile bile katlanamaz. İnsanoğlu yalnızca acıya bu kadar uzun süre dayanabiliyormuş."
..
Ben bu yaşam ve ölüm labirentinde kayboldum arkadaşlar.
Yazarla tanışma kitabım; sıkıcı ve sıcak bir Tel Aviv gecesinde bir söyleşiye katılacak olan yazarımız, söyleşiden önce bir kafeye uğrar ve burada gördüğü insanlar hakkında kafasından bazı hikayeler uydurmaya başlar. Sıkıntısını somutlaştırır bir nevi. Sonutlaştırdığı hikayeler kendi yaşam çizgisini oluşturan detaylar mı, yoksa salt uydurulmuş ve kurgulanmış hikayeler mi acaba? İşte bu noktada her şey saydam... Biraz psikoloji, biraz kurmaca, biraz felsefe, biraz politika, biraz erotizm ne bulmak isterseniz onu bulmak isteyeceğiniz bir metin. Kısaca anın gerçekliği ile haleti ruhiyenin beslediği yaratımlar bütününün kısa bir romanı. Oldukça akıcıydı, severek okudum.
..
..
"Ölümden önceki ve sonraki zaman arasında bir benzerlik olmalı, en azından benzerliğin bir iması, çünkü sonuçta dünyada iki zaman ya da durum arasında mutlaka bir benzerlik iması olur."
Bozacı Mevlüt, seni hiç unutmayacağım.
Kafamda Bir Tuhaflık, boza ve yoğurt satıcısı Mevlut Karataş’ın hayatı çevresinde arka planda 1950’lerden itibaren kuvvetli bir değişime ve dönüşüme uğrayan İstanbul’u anlatan, yoğun ve bence yer yer politik bir roman. Kar romanındaki politizm okurken hoşuma gitmişti ama bu romanda nedense bana biraz fazla
1979 İran devrimi şüphesiz ki İran da dahil tüm Arap Edebiyatı çevrelerinde bir otosansüre maruz kalmış, okuduğumuz yazarlarda da bu etkiyi görüyoruz, fakat bence bu durum İran edebiyatına olumlu anlamda yansımış, yazarların hem kendi dillerinde eser verme ısrarına vesile olmuş, hem de kalemlerinin bu sansürün de etkisiyle daha sembolik, metaforik
Şiir okumak benim her zaman mesafeli yaklaştığım bir eylem oldu, şiir farklı bir büyü, başka bir anlam... Ben o büyüye kapılıp gidecek kadar romantik ya da lirik biri değilim derken karşıma Mahmud Derviş çıktı. Arap Edebiyatında şiirin yeri başkadır, cahiliye döneminden beri her türlü duygu ve düşüncelerini şiire döküp Kâbenin duvarlarına
Geleceğin bize neler getireceğini bilemeyiz, fakat eylemlerimizle onu az buçuk tahmin edebiliriz...
Büyülü gerçekçi anlatımı en çok nedense Latin Amerikalı yazarlara yakıştırıyorum. Aşk, tutku, kalp kırıklığı, umut ve umutsuzluğu bilinçakışı tekniğiyle çok güzel işlemiş yazar. Romanda birbirinden dramatik üç kız kardeş var; Amanda, Leticia ve
