"Gördüğüm an ne tatlı kızmış deyip de belli edemediğim Eylül,
Eğer şartlar farklı olsaydı senin de dediğin gibi sen, ben ve Esin çok iyi arkadaş olabilirdik. Ama ben umutsuz vakayım. Sakın kendini suçlama denediğin şeyden ötürü, ya da bilirsin şu konuşmalarımızdan ötürü. Bu benim her zaman yapmayı düşündüğüm bir şeydi. Aslında biraz da o yüzden senin burada kalmanı hiç istemeyip babama karşı çıkmıştım. Sana öyle soğuk davrandım, beni tanıma istedim. Beni bilme. Bir gün dışarıdan geldiğinde beni ölü bulacağını düşünüp senin adına üzüldüm. Ama şartlar öyle olmadı. Biz tanıştık. Malesef arkadaş olduk. Şimdi giderken senden ve annemden başka kimseyi düşünmüyorum. Gitme zamanım çoktan gelmişti. Sen benim için kalbindeki boşluğu kapat. Kapattığın gün beni hatırla ve gülümse. Ama o boşluk kapanıp gülümseyene kadar beni unut. Tıpkı en başta yapmaya çalıştığım gibi, beni tanımamış ol. Tanıdığın biri ölmemiş olsun.
Hoşça kal."
Sayfa 49 - Armoni YayıncılıkKitabı okuyor
Kalbin benim olsun diyorum, çünkü mukadder…
Cismin sana yetmez mi?
Çabuk kalbini sök, ver!
Yoktur öte âlemde de kurtulmaya bir yer!
Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın....
Ram ol bana, ruhun yeni bir âleme girsin… Yazmış kaderin: Aşkıma ömrünce esirsin! Aklınla, şuurunla, hayâlinle bilirsin.
Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın..
Sevda gibi bir gizli emel ruhuna sinmiş; Bir haz ki hayâlden bile üstün ve derinmiş. Gökten gelerek gönlüne rüzgâr gibi inmiş, Bir sır ki bu, ölsen bile asla açamazsın... Anlatması imkansız olan öyle bir an ki, Hülyadaki ses varlığının Bilyesi sanki...
Bak emrediyor: Daldığın alemden uyan ki, Mutlak seveceksin beni, bundan kaçamazsın..
Ve bunun farkında olmadan yaşıyoruz!..
~~~
“Biz hepimiz, an ve an, aşamalı bir şekilde ihtiyacımız olan gücü Allah'tan almaktayız.”
~~~
Sayfa 36Kitabı okuyor
Lord Arın (3)
"Şimdi bir şey söylemeyi unuttum." Kali'nin çadırdan çıktığını görünce hızlandım. Kali'yi de bizimle gelmeye ikna ettim. Bu sorun olur mu? Bana olmaz gibi geldi, sonuçta o da soylulardan biri. Ve gerçekten onun dönmesini istiyorum."
"Ben de istiyorum," dedi. "Sanırım sorun olmaz. Buna razı geldi mi?"
"Senin hoşlanmayacağını söyledim, razı geldi."
Sesli bir şekilde güldü ve daha çok gülmeli diye düşündürdü. "işte geliyor, nazik ol." Hafifçe kolunu dürttüm. "Zaten öyle değil miyim?" diye dudaklarının arasından sessizce konuştu.
"Her zaman değil." diye aynı şekilde karşılık verdim.
(syf 443)
...
"Aptalca mı davrandım?" diye sordum. Bu yüzden Lala'ya ona gitmesini ve o da uygun bulursa görüşme ayarlamasını söylemiştim çünkü o an hem Ağaç Halkı hem Sadakatsizler hem de kabileler çok büyük bir sorunmuş gibi gözükmüştü gözüme. Ama onlara baktığımda bunun sorun olmadığını söylüyorlardı. "Hayır." dedi. "Diyara geldiğin ilk zamandan beri Hava Krallığına yardım ettin. Ateş Krallığına yardım ettin. Toprak Krallığına yardım ettin. Ağaç Krallığı ve Sadakatsizler..." kendisine ve Bana içki doldururken gülümsedi, kadehi bana uzattı. "Kraliçe olmak istemediğini söylüyorsun Ama şimdiden neredeyse diyarı yönetiyorsun."
"Sadece yardım ediyorum." Öyle söyleyince kulağı biraz daha doğru geliyordu.
"Yönetmenin asıl anlamı odur, güzel Vârisim." dedi.
(syf 490)
Gönül, her an sevdiğinin kapısında ol;
Her istediğini onda ara, onda bul.
Aşk tavlasında hileye kaçma kalleşçe:
Koy canını ortaya, soyulursan soyul.
Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Esas Kuvvet ve Silahlı Mücadele
Filipin Devrimi'nin ana gücü köylülüktür. Yarı-sömürge ve ya- rı-feodal bir ülkede en büyük kitle kuvvetidir. Güçlü destekleri ol- madan, demokratik halk devrimi asla başarılamaz. Kendi meselesi ancak demokratik halk devrimi ile çözülebilir ve bu durum yalnızca proletarya ve partisinin köylü kitleleri uyandırıp harekete geçirmesi meselesiyle
Sayfa 202Kitabı okudu
Bu sokaklar bir parçanı taşıyor artık. İçinde tarifi olmayan bir hisle dışarı atıyorsun kendini. Vardığın yer hep aynı. Aynı sokak, aynı sokak lambası. Aynı acı. kapıların yüzüne çarpılmasına alışıksın aslında ama bu kez çok canın yandı. Dedin kendine "Geç git kızım, burası sana cehennem olacak. Burası ev denen bir mezar oldu sana. Git kızım.
Tek ve tenha
kişinin ne olursa olsun kendine yetmesi gerektiğini öğrenmesi gerekiyor. maddi yahut manevi. hayatın birçok yerinde birilerine bağlı olarak devam etmek bizi tam olarak hayata karşı hazırlamış olmaz. bazen çevremdekiler 'babana da borcun olmaz' diyorlar ama ben ondan aldığım parayı -kendisi borç olarak vermese de- geri veririm. bu elli altmış liradan bin liraya kadar varır. liseden beridir harçlıklarım veya herhangi bir parayı üçe bölüp -ihtiyaç, istek, birikim- maddi olarak bir şekilde kendime yetmeye çalıştım. tâbi o zamanların ekonomisi ile birikim yapmak kolaydı. şu ân ki mevcut durumda ihtiyaç ve istek diye ikiye ayrılıp birikim biraz erteleniyor. lâkin miktarı ne kadar olursa olsun birikimin de yapılması mühimdir. manevi hususunda ise evet, fikirlerine, yönlendirmelerine değer verdiğimiz; bizim iyiliğimizi isteyen arkadaş veya akrabalarımızdan destek almak, onlarla istişare etmek elzemdir lâkin hayatımızın her ânında yanımızda, yamacımızda mütemadiyen ol(a)mayacaklar. ayrıca böyle bir beklentiye girmek kişide hayal kırıklığını da beraberinde getirebilir. her ne kadar insan olarak sosyal bir varlık olsakta günün sonunda tek ve tenhayız.