Vladimir Bartol | Fedailerin Kalesi Alamut
Dogmalar ve bağnazlıklar üzerine kurgulanmış bir eser. Dini bir hakaret var mı diye düşünülebilir. Hasan Sabbah’ın hayatına hakim değilim, başka bir yazardan herhangi bir Sabbah romanı okumadım, kitapta anlatıldığı kadar tanıyorum. Hasan Sabbah gerçekten bir terörist mi yoksa bir fedai mi… Eseri uzun süre önce okumayı planlıyordum, bir türlü okuyamamıştım, şu an okuduğum için de hiç pişman değilim. Eserin üslubu yalın, merak uyandırıcı ve anlaşılır. Bir bölümü bitirirken diğer bölümde ne olacağını merak ediyorsunuz ve kitabı elinizden bırakamıyorsunuz. Sizi içine çeken bir eser.
Eser büyük bir hiciv örneğini gözler önüne seriyor. Hasan Sabbah yirmi yıl önce bir söz verip ve yirmi yıl boyunca bu amaç uğruna elinden geleni yapıyor. Bu süre içerisinde arkasından yürüyen fedaileri ve askerleri körü körüne kendisine bağlanıp onun Allah tarafından gönderilip ve peygamber olduğuna inanıyorlar. Tabi bir de “cennet ve huriler” algı perdesiyle fedailere başka bir dünya gösteriyor. Körü körüne bağlanmanın ne kadar tehlikeli bir şey olduğunu, inancın ne kadar önemli olduğunu, yürünen yolun ne kadar doğru olduğunu kitapta görmekteyiz.
Genel olarak yazar ne söylemek istiyor derseniz, kitaptan bir kesintiyle cevap vermek isterim:
“Oku dünyayı tanı. Hiçbir şeyden korkma. Her türlü ön yargıdan uzak dur. Hiçbir şeyi aşırı yüceltme gözünde. Hor da görme. Her şeyi araştır. Cesur ol.”
