“Ekmek yiyorlarsa aç değiller.”
Bu kapitalizm bile değil, çürümüş oligarşik bir faşizm. Hatta ve hatta, buğday ve mısır gibi endüstriyel tarım ürünleri de bu sübvansiyonlarla yaratılmasa, ekmek göbekleri de olmaz, toplumun çoğu ekmek ve makarna dışında da bir şeyler yer. Kısacası, bürokratlar ve politikacıların ellerindeki müthiş iktidarla, kitlelere ne yemeleri gerektiğini söylemeleri, dahası bunu hem akla hem bilime hem de insanın mide ve kalbine rağmen yapabilmeleri affedilir değil.
Ülkemizde tekelci kapitalizm kendi iç dinamiği ile gelişemediğinden ve de yerli tekelci burjuvazi baştan emperyalizmle bütünleşmiş olarak doğduğundan hedefimiz anti-emperyalist ve anti-oligarşik devrimdir.
Artık geri-bıraktırılmış ülkelerdeki oligarşik devlet aygıtı, mevcut üretim ilişkilerini -buna ülkedeki kapitalizm iç dinamikle gelişmediği için, emperyalist üretim ilişkileri demek yanlış olmayacaktır- uzun bir süre koruyabilecek seviyeye gelmiş, bu ülkelerdeki halk kitlelerinin özellikle geniş emekçi yığınlarının tepkileri pasifize edilerek, bu tepkiler ile oligarşi arasında suni bir denge kurulmuştur. (Bu durum, pasifizmin, revizyonizmin bu ülkelerdeki maddi dayanağını teşkil etmektedir.)
Sayfa 311 - 1. baskı - Mart 1992 - Atılım Yayınları
Ülkemizdeki tekelci kapitalizm kendi iç dinamiği ile gelişemediğinden ve de yerli tekelci burjuvazi baştan emperyalizmle bütünleşmiş olarak doğduğundan stratejik hedefimiz anti-emperyalist ve anti-oligarşik bir devrimdir.
