Lisede hüngür hüngür ağladığım bölüm ;'(
Hızla Etienne'in boynuna atıldı, dudaklarını arayıp kendi dudaklarını tutkuyla onunkilere bastırdı. Karanlıklar aydınlanıverdi, Catherine tekrar güneşi gördü, aşık kızların o huzurlu gülüşüne kavuştu. Etienne, lime lime olmuş ceketi ve pantolonunun altında yarı çıplak olan genç kızın bedenini kendi teninde hissedince ürperdi, erkekliği
Sayfa 593 - Can yayınevi - Şubat 2011
bir adam anlatıyor ve bir avukat dinliyor:
Karımı 1998’ın sonbaharında kaybettim…yedi senelik evliliğimizin iki senesini kanser tedavisi için hastanelerde geçirmiştik…karım her evlilik yıl dönümümüzde ikimizin fotoğrafını çerçeveletip “bunlar bizim hayatımızın gölgeleri”derdi…öldüğünde yedi tane resmimiz vardı…1997’in bir gecesinde. onu aldattım.oysa ona o sürekli ne kadar sevdiğimi söylerdim ve sonsuza kadar sadık kalacağımı söyledim.ölmeden iki hafta önce yine aynı şeyi tekrarladım. tuhaf bir gülümsemeyle baktı ve sadece “biliyorum”dedi… İzmir’de kar yağdığı gün,yani bir ay önce,evdeydim. fotoğraflarımıza bakıyordum yine… Her çerçevenin altında bir harf olduğunu o gün fark ettim.
A.R.K.A.S.I.N. gerisi için yılları yetmemişti. Ama sanırım”arkasına bak” yazmak istemişti. hemen çerçevelerin arkasına baktım.hiçbir şey yoktu.sanki biri dürttü beni,hepsini tekrar söktüm… İnanabiliyor musun,Her birinin arkasında bir mektup çıktı! geçtiğimiz her sene için sevgi dolu sözler yazmıştı.
1997’deki resmin içinden çıkan zar simsiyahtı ve içinde şöyle yazıyordu.
“14 Mart 1997 /gözlerin bana bir başka birine dokunmuş gibi baktı.söylemene gerek yok,biliyorum…”
2002’deyiz .onu kaybedeli 4 yıl,Aldatalı 5 yıl oluyor. içim acıyor şimdi…
Çünkü kadınlar biliyor,hissediyor… sadece paylaşmak istedim…
sana boş gözlerle bakıp seni seviyorum diyen sevgiden şüphe et…
Çünkü; Aşk sessiz,sevgi dilsizdir…
Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021122,5bin okunma
Şimdiye Kadar En çok Hüzünlendiğim Bir Hikâye Oldu.
Bir adam anlatıyor ve bir avukat dinliyor: "Eşimi 1998'in sonbaharında kaybettim Yedi senelik evliliğimizin iki senesini kanser tedavisi için hastanelerde geçirmiştik. Karım, her evlilik yıl dönümümüzde ikimizin fotoğrafını çerçeveler, "Bunlar bizim hayatımızın gölgeleri" derdi.. Öldüğünde, yedi tane resmimiz vardı 97'nin bir gecesinde onu aldattım. Oysa ona sürekli onu ne kadar çok sevdiğimi ve sonsuza kadar sadık kalacağımı söylerdim. Ölmeden iki hafta önce yine aynı şeyi tekrarladım. Tuhaf bir gülümsemeyle baktı bana ve sadece "Biliyorum" dedi. İzmir'e kar yağdığı gün, yani bir ay önce, evdeydim. Fotoğraflarımıza bakıyordum yine Her çerçevenin altında bir harf olduğunu ilk kez o gün fark ettim. A.R.K.A.S.I.N. Gerisi için yılları yetmemişti. Ama sanırım "Arkasına bak" yazmaya filan niyetlenmişti. Hemen çerçevelerin arkasına baktım. Hiçbir şey yoktu. Sonra bir şey dürttü beni, hepsini teker teker söktüm. İnanabiliyor musunuz, her birinin arkasından bir mektup çıktı! Geçirdiğimiz her sene için sevgi dolu sözler yazmıştı. 1997'deki resmimizin içinden çıkan zarf ise simsiyahtı. Ve içinden şu sözler çıktı: "14 Mart 1997/ Gözlerin bana başka birine dokunmuş gibi baktı Söylemene gerek yok, biliyorum ."
2002'deyiz. Onu kaybedeli 4, aldatalı 5 yıl oluyor İçim acıyor şimdi Çünkü kadınlar biliyor, hissediyor! Sadece paylaşmak istedim. Sana boş gözlerle bakıp "seni seviyorum" diyenin sevgisinden şüphe et dostum! Gerçekten de hissediliyor, yanında yakınında olmasa bile, kilometrelerce uzağında olsa bile, sevmesini bildikten sonra varlığı da yokluğu da hissedilebiliyor."
Şimdi ne oldu? 3+1 çocuk mu?
Yoksul bir insan asla sıkılmaz, unutmayın; yalnızca zengin birisi bunu karşılayabilir, sıkıntı zengin insanlara özgü bir ayrıcalıktır. Yoksul birinin sıkıntı duyması imkansızdır çünkü buna zamanı yoktur. Bütün gün çalışır, akşam eve geldiğinde de öyle yorgundur ki hemen uyur. Fazla bir eğlenceye, televizyon, filmler, müzik, sanat ve müzelere ihtiyacı yoktur. Tüm bunlara ihtiyacı yoktur çünkü bunlara gücü yoktur. Tek eğlencesi insanın doğal olarak sahip olduğu cinselliktir. Yoksul ülkelerin, zengin ülkelere göre çok fazla çocuk üretip durmalarının nedeni budur; bu sahip olabildikleri tek eğlence biçimleridir...
