Oh ! Ölüm belki de bir memlekettir. Işıkları söndürülmüş bir Paris kadar güzel, tayyare korkusundan ışıkları söndürülmüş Bir Paris'te bir çift Parsli kadar aşklarını düşünmeye çalışan insanlarla doludur; belki de ölüm şehri. Orada, belki de insan yalnız iskeletiyle güzeldir.Her şey kalbi atmadan, sükun içinde yapılır.Nehirler vardır ki kocaman ziftli kayıklarla geçilir. Nehrin öteki kıyılarında mor ışıklı asfalt caddelerde çıplak kadınlar dolaşır, Ölüm memleketi belki böyledir...
Kim bilir, şimdi ne kadar da güzeldir ölüm.
Sayfa 253Kitabı okudu
Ölüm, boğucu sıcaklardan sonra gelen, mis gibi toprak kokan, bir yağmur kadar güzeldir kimi zaman.
Sayfa 70Kitabı okudu
‘’ Uğrunda çalışanlar, ıztırap çekenler, ölenler bulundukça, Türkçülük, mutlaka zafere erişecektir. Yabancı hakimiyetler altında kırılan, sürülen milyonlarca soydaşımızın bulunması, bize görevimizin büyüklüğünü ve şerefini hatırlatsın. Zevk ve safa içinde yaşamak, içkiyle dünyayı hoş görerek zevk kadınları ile mest olmak, şehvet içinde kendinden geçmek de vardır. Turan’ı kurtarmak için yapılacak kutlu savaşta yığın yığın topraklara serilmek de vardır. İsteyen onu, isteyen berikini seçer.
Hayat ve ölüm... Bunların ikisi de güzeldir. Fakat esas ve edebi olan ölümdür. Öteki bir rüya kadar geçici ve aldatıcıdır. Büyük ve esrarlı kainatın bağrında yatmak... İşte bizim nasibimiz budur. Bu nasibimizi ölüm kadar edebi bir fikre vermek ve fikir uğrunda harcamak gibi yüksek bir ülküye kaptırmaktan şerefli ne olabilir? Bu ölüm, bizi gayemize Tanrı Dağı’nda bekleyen ataların ruhuna ve Tanrı’ya kavuşturacak şanlı ve güzel bir ölümdür. Bu ölümün güzelliği ile içki ve şehvet içindeki hayatın çirkinliğini düşünmek, gerçeği anlamaya da yardım edecektir.’’
Kim bilir şimdi ne kadar da güzeldir ölüm.Kahverengi toprakta huzur içinde uyumak,başının üzerinde hafifçe esen yelin kuru otlar arasında çıkardığı hışırtıyı dinleyip hoş bir seda bulmak.
Ebu Zer dedi ki: "İnsanların hoşlanmadığı iki şey ne güzeldir: Ölüm ve yoksulluk!"
Yaz günleri o yanıma uzanınca rahat bir uykuya dalardım.Rüyamda hiçbir şeyi görürdüm.Hiçbir şeyi.Hiçbir şey kadar güzel şey var mı?Varsa ver bir lokma. Şu saatte.Hiçbir şey ölüm gibi güzeldir.
Kim bilir ölüm ne kadar güzeldir şimdi.Kahverengi toprakta huzur içinde uyumak,başının üzerinde hafifçe esen yelin kuru otlar arasında çıkardığı hışırtıyı dinleyip hoş bir seda bulmak... Ve her şeyden önemlisi içinde bulunduğun anı unutmak,hayatı ve bu hayatta yaşayan günahkar insanları bağışlamak.