"İntihar eden kişi"nin -Harry'de böyle biriydi- ölümle pek sıkı ilişki içinde yaşamış olması gerekmez; öte yandan, canına kıyanlar arasında yer almaksızın da ölümle böyle bir ilişki içinde yaşanabilir. Ama intihar eden kişiye özgü bir şey varsa, kendi ben'ini, haklı ya da haksız, doğanın pek tehlikeli , kuşkuyla bakılacak ve tehlikelere açık bir tohumu olarak duyumsaması, kendisini her türlü korunmadan uzak, her an başına bir iş gelebilecek gibi görmesidir; sanki bir kayanın incecik ucunda durmaktadır da, dışarıdan bir itme ya da içteki ufak bir güçsüzlük, soluğu boşlukta almasına elverecektir. Bu tip insanların kader çizgilerinin belirleyici özelliği canına kıymanın kendileri için en olası ölüm çeşidini oluşturması...
tutsak serçeler nasıl çarpar kendini duvarlara
nasıl aydınlığa büyür kuytudaki bitkiler
özgürlük diye titrer varlığının her zerresi
varsa da yoksa da tutuklunun
bir siyah mendildir ölüm kuşatmış gözlerini
gizler çatlayan tohumu serpilen tomurcuğu
içindeki yalçın uçurumlardan
çıplak bir dev gibi ayağa kalkan
yaşamaksa da tutuklunun
Neşter Saati
Canımı bir cana kiraladım
gökyüzü görünmüyor sis
yağsa dağılacak
sevişmeler tortusu kan
yıkanıp yitecek çamaşırdan
ÖLÜM DEĞERLİDİR OZAMAN
İlk tohumu düşer hayânın
Gelir sonu güzel rüyanın
İlk nefesin, ilk ziyanın
Doğum değerlidir o zaman
Bir dilim ekmek, bir yudum su
ÖLÜM DEĞERLİDİR OZAMAN
İlk tohumu düşer hayânın
Gelir sonu güzel rüyanın
İlk nefesin, ilk ziyanın
Doğum değerlidir o zaman
Bir dilim ekmek, bir yudum su
İntihar üzerine...
Yalnızca kendilerini gerçekten öldürenleri intihar edenler arasında saymak yanlıştır. Hatta intihar edenlerin içinde ipek çok kişi vardır ki, adeta kazara intihar etmiştir; intihar, onların doğasının vazgeçilmez bir özelliği değildir. Kişiliksiz, güçlü bir karakter ve güçlü bir yazgıdan yoksun düzinelerce sürü insanı vardır ki, intihar sonucu
Sayfa 46