“Dostoyevskiʼnin hayatında genellikle başlangıç melodramdır, ama sonunda her zaman trajediye dönüşür.”
Zweigʼin biyografi türündeki eseri... Üç Büyük Ustaʼdan, benim favorim tabii ki de Dostoyevski. :) Yazar da bu görüşte ki kitabın yarısından fazlasını ona ayırmıştır. Ondan övgüyle, o kadar güzel bahsetmiştir ki hayran kalmamak mümkün değildir. Bunu anlamak için kitabı mutlaka okumanız gereklidir. Anlatmakla olmaz. :))
Dostoyevskiʼden;
“Her yerde ve her şeyde, hayatım boyunca sınırları aştım.”
“Ne şartlar altında çalıştığımı bir görseler. Benden kusursuz şaheserler bekliyorlar, o yüzden ben en acı, en sefil sıkıntılar yüzünden alelacele yazmak zorundayım.”
“Hayatı hayatın anlamından daha çok sevin.”
“Dostlarım, hayattan korkmayın.”
...
“Sadece acı sayesinde hayatı sevmeyi öğrenebiliriz.”
...
“Sanırım, hepimiz önce hayatı sevmeyi öğrenmek zorundayız.”
“Bütün acıların üstesinden geleceğim, sırf kendi kendime 'varım' diyebilmek için.”
“Ölümden daha geri döndürülemez mutsuzluk yoktur.”
“Her dakika, her an bir mutluluk olmalı insan için.”
“İnsanların, var olduğunu ve sevildiğini bildikleri bir ağacın yanından mutluluk duymadan nasıl geçebildiklerini anlayamıyorum...”
“Hayat güzelliktir, sadece acıdadır anlam, ah hayat ne kadar güzel!”
Limon Masası da bir restoranda, oturulduğunda ölümden konuşmanın zorunlu hale geldiği bir masaymış. Anlaşılacağı üzere yaşlanma, ölüm ve onun tam karşısında bizim oturduğumuz sandalyeyle ilgili öyküler bunlar..Ama korkmayın, kasvetli değil. Çünkü Barnes,
