Her an ölümle burun buruna gelebilirim ama yaşadığım sürece ölüme engel olmak için elimden geleni yapacağım. Önemli olan benim yaşamamın veya ölümümün başkalarının yaşamasını nasıl etkileyeceği... diye düşünmüş.
"Ölüm her an beni kolaylıkla yakalayabilir fakat ben olabildikçe yaşamaya ve ölümden uzak durmayaya bakmalıyım. Er veya geç ölümle burun buruna geleceğim kesin ama ondan korkmuyorum, tek istediğim şey, yaşadıkça kendime ve başkalarına yararlı olmak."
Sayfa 56Kitabı okudu
Yaptığımız iş gereği - genel kanı olarak - insanlar, Özel Harekatta çalışanları gaddar, acımasız, hisleri olmayan, sadece öldürmeye odaklanmış makinalar sanarlar. Aslında bizim bu toplumun içinden çıkan, diğer tüm bireyler gibi birilerini,bir şeyleri seven, özleyen, saz çalıp türkü söyleyen, şiir yazan, kitap okuyan, sadece vatanını milletini seven, karakolda, trafikte, bir başka şubenin idari bürosunda çalışıp da aynı maaşı alacak imkanı olmasına rağmen gelip burada kelle koltukta, ölümle burun buruna gezmekten korkmayıp şehit olursa Peygamber Efendimize komşu olacağını bilen iman sahibi insanlar olduğumuzu bilmediklerindendir belki ..
Sayfa 162 - Sinapsis
Şu hayatta ölümle burun buruna olduğumuzun zaten farkındaydım fakat yaşayan ölü olmak, ölmek ama dünyayı terk edememek...
Sayfa 58
Usulca yüzerken kendi kendine düşüncelere dalmış: "Ölüm her an beni kolaylıkla yakalayabilir fakat ben olabildikçe yaşamaya ve ölümden uzak durmaya bakmalıyım. Er veya geç ölümle burun buruna geleceğim kesin ama ondan korkmuyorum, tek istediğim şey, yaşadıkça kendime ve başkalarına yararlı olmak..."
Sayfa 58 - the çocuk yayıneviKitabı okudu
Hep merak etmişimdir; düşkünlük içinde, kimsesiz, bir gün tok üç gün aç,başının üzerinde bir damı olmamasına rağmen nasıl sımsıkı bağlıdır bazı insanlar hayata? Hayat gerçekten bu kadar mı tatlı? Ki yaşamak ve canlı olmak farklıdır anlam taşır , yoksa umut mudur tek sebep. Fakat böyle bir umut Nietzsche’nin tabir ettiğine ne kadar da benziyor, yani sadece işkenceyi uzatmaya yarar. Anneme “Böyle acı çekeceğime ölürüm, küçüleceğime mezarda çürürüm. Neden ölüp kurtulmak varken acı çekeyim? Yaşamak bu kadar değerli değil.” dediğimi hatırlıyorum. Belki de böyle atıp tutmalarım asla ölümle burun buruna gerçek anlamda gelmememdir. Annem : “ Bin yılın ölüsünden, bir günün canlısı iyidir.” dedi. Ben de zaten istemesem bile bir gün ölecek olmamı ve aslında ölümü seçme şansım varken hayata geri dönme şansım olmadığı için canlı olmanın paha biçilmez olduğunu düşündüm.
Stefan Zweig
"Ölüm her an beni kolaylıkla yakalayabilir fakat ben olabildikçe yaşamaya ve ölümden uzak durmaya bakmalıyım. Er veya geç ölümle burun buruna geleceğim kesin ama ondan korkmuyorum, tek istediğim şey, yaşadıkça kendime ve başkalarına yararlı olmak..."
Sayfa 58Kitabı okudu