Denememin devamı:)
Renk'in yüzüne baktı Yekta özlemle. O kadar kan kaybetmişti ki, yapılan makyaja rağmen göz altlarında morluklar seyretmeye başlamıştı. Elleri üşümeye başlamıştı. Bu hayra alamet değildi biliyordu. Ellerini ısıtmaya çalışırcasına sımsıkı sardı elleriyle. Bir yandan ağzıyla sıcak hava veriyordu. Bir an döndü ve görevliye "Klimayı açabilir
"Ölüm her an beni kolaylıkla yakalayabilir fakat ben olabildikçe yaşamaya ve ölümden uzak durmaya bakmalıyım.Er veya geç ölümle burun buruna geleceğim kesin ama ondan korkmuyorum,tek istediğin şey,yaşadıkça kendime ve başkalarına yararlı olmak..."
Sayfa 56 - Martı YayıncılıkKitabı okudu
Körlük (Saramago)
Öncelikle şunu belirteyim : Kitap incelemesi yapmayacağım. Yazının başlığı her ne kadar aksini iddia etse de boşverin onu. Meselenin odak noktası kitap ve hayal ürünü karakterler yerine dibine kadar gerçek bir insanın hikayesi olacak. (Böyle söyledim diye korkmayın. Realist değil sürrealistim.) Bundan epey zaman önce bir etkinliğe katılmıştım.
Sırtımı verdiğim,
Bir ağaç gölgesinin dibine düştü yalnızlığım.
Ve başımın üstünde,
Şu mavi göklere boylu boyunca uzanan,
Bu baştan sona hayat içindeki hayat,
Kimin yuvası bilmem.
Ama artık hayallerimi un ufak eden bu çağ,
Ve acım ile beslenen toprak,
Benden daha diri.
Ve şimdi ölümle burun buruna olmak,
Beni ne öldürür ne de sağ
Ölümle burun buruna olmak
- Mahkeme, siz Beatrice Saubin'in mahkeme salonundan hapishaneye götürülmenize ve oradan asılarak idam cezanızın infaz edileceği yere götürülmenize karar verdi.
Kalbim buz kesti.
Damarlarımdaki kan çekildi.
gözyaşlarım akıyor. Donmuş bir varlıkta, tek yaşam kırıntısı.
Bu son. Davanın sonu.
Son.
Sayfa 184 - Beâ.Kitabı okudu
BİR GÜN ÖLECEK OLMAK
Montaigne ünlü olmadan önce ölüm hakkında çok kafa patlatan ve ölümden endişe duyan bir insanmış. Zira en iyi arkadaşı Etienne de la Boetie'yi, babasını, erkek kardeşini ve ilk çocuğunu kaybetmiş; sen ben kadar, belki daha fazla ölüm düşüncesi kafasını meşgul edermiş.
Bir gün malikanesinde çalışanlarla beraber çıktığı bir gezide atından
Yaptığımız iş gereği - genel kanı olarak - insanlar, Özel Harekatta çalışanları gaddar, acımasız, hisleri olmayan, sadece öldürmeye odaklanmış makinalar sanarlar. Aslında bizim bu toplumun içinden çıkan, diğer tüm bireyler gibi birilerini,bir şeyleri seven, özleyen, saz çalıp türkü söyleyen, şiir yazan, kitap okuyan, sadece vatanını milletini seven, karakolda, trafikte, bir başka şubenin idari bürosunda çalışıp da aynı maaşı alacak imkanı olmasına rağmen gelip burada kelle koltukta, ölümle burun buruna gezmekten korkmayıp şehit olursa Peygamber Efendimize komşu olacağını bilen iman sahibi insanlar olduğumuzu bilmediklerindendir belki ..
Sayfa 162 - Sinapsis
