Baygın uzanmış, ölümü özlüyorum. İçimde bir nabız gibi atan, canlıya benzer tek bir düşünce vardı. Tanrı düşüncesi.
Bu düşünce sessiz bir dua doğurdu içimde.
Charlotte Brontë
ne kadar uzak bir ihtimaldi bir gün bizi bulacağı hakikati. aslında ölümü çok düşünürüm, hatta artık bende paranoya halini bile almış olabilir; sürekli sevdiklerim elimden alınacakmış gibi tetikteyimdir, kıramam bile onları.. ama bir gün onkolojide en sevdiğimden haber bekleyeceğimi hiç düşünmemiştim. saklamışlar bir süre benden, hiç hissettirmediler doğrusu, ama daha nereye kadar saklanabilir ki? bir sabah uyandığımda öğrendim. kötü haberleri hep sabah uyanınca alırım:( dua istemek için arkadaşımı aradığımda hastalığın ismini dahi söyleyemiyordum, kötü hastalık işte neyini anlamıyorsunuz diyordum. evet kötü bir hastalıktı da hangisi iyiydi hastalıkların.. söylemeliydim ismini, ağzıma alıştırmalıydım. ya da hiç söylemeyip hodri meydan mı demeliydim, sana inat hamdedip yürüyeceğiz hayata, her şeye.. evet ilk duyduğumda baya bocalamıştım yeni yeni alıştım derken nenemin saçının her bir telinin yok olduğunu gördüm. artık saçları yoktu. hastalık da bize hodri meydan diyordu adeta. size kendimi hep hatırlatacağım diyordu. garip bir duygu ama nenemin dilinden şükürden başka bir şey çıkmıyor. örnek alınası bir duruş, hastalar risalesini okudum ona, bana da şifa oldu, ruhumdaki yaraları sardı. evet neneciğim inşallah iyileşeceksin ve bana yine çiçeğim diye sesleneceksin, seni özlüyorum. sarılışını, başımı okşayışını, yağmurum bitanem demeni çok özlüyorum. halamdan sonra senin gitmene dayanır mıyım bilmiyorum. yani alışırım bir şekilde insan her şeye alışır. ama benimkisi dayanmak olur yaşamak değil...
Son Çağrı
Aybalam
Rahman ve Rahim olan
Büyük yaratıcının adıyla
Başlıyorum senin için şiirlerime
Adını nakış nakış kalbime
İşliyorum, seni tanıdığım
Karanlık geceye dönerken
Umursamıyorum canımı
BENİM SENİ SEVDİĞİM GİBİ
Özlemekse,
Toprağın yağmuru
Çiçeklerin baharı
Gülün bülbülü özlediği gibi
Özlüyorum!
Beklemekse,
Yolların yolcuyu
Oruçlunun iftarı
Çaresizliğin ölümü beklediği gibi
Bekliyorum!
Dinlemekse,
Gecenin sabahı
Karanlığım ışığı
Geleceğin tarihi dinleidiği gibi
Dinliyorum!
Sevmekse,
Mecnun'un Leyla'yı
Çocukların oyunu
Benim seni sevdiğim gibi
Seviyorum!
02-08-2013
Uğur UKUT
Ruhum toprak kokuyor
Ruhumda toprağın izleri
Ölümü özlüyorum...
Sensiz geçen bir günü daha gömdüm geceye.....
ŞiirZen
Aralık 2018
Bakalım neler okunacak ...
1=
Moğolların Gizli Tarihçesi
Kabalcı yayınevi /Mehmet Levent Kaya/251
2=
Üstü Kalsın
Cemal Süreyya /113_pdf
3=
Cante Jondo Şiiri
Lorca/28_pdf
4=
Sakın Şaşırma
Orhan Veli
Bir ruhun ne zaman
Aklanır saçları
Ne zaman ölüme daha yakın olur
Bir sevdalı
Ben bilmiyorum ama ölümü özlüyorum
Ruhumda toprağın izleri var
Ruhum toprak kokuyor
Üstüm başım ölüm kokuyor
ŞiirZen
Bazen hiç bir şey değişmez...
Bazen senden çok ölümü özlüyorum
Bilmiyorum zaman mı dar
Yoksa Seni mi imkânsızsın
Hakkari /Şemdinli /3 Dağ Komando Taburu
Son Çağrı
Aybalam
Rahman ve Rahim olan
Büyük yaratıcının adıyla
Başlıyorum senin için şiirlerime
Adını nakış nakış kalbime
İşliyorum, seni tanıdığım
Karanlık geceye dönerken
Umursamıyorum canımı
İçim durgun; bir çalkantı, bir korku ya da bir sevgi yok, hiçbir duygu kıpırtısı yok, kocaman bir boşluk içim, o boşluğu da küskünlük, kırgınlık ve hüzün dolduruyor ancak, zaman zaman çok fazla yaşamayacakmışım gibi bir duyguya kapılıyorum, benim gibi sağlıklı bir insanın kendini neden ölüme bu kadar yakın hissettiğini anlayamıyorum, belki de gizliden gizliye ölümü özlüyorum, ölüm korkularım da yok artık, ölümden de korkmuyorum, bütün duygularım gibi korkularım da yoruldu, onlar da beni terk etti.
Yalnızlığın Özel Tarihi, Ahmet Altan