Hayatımın geri kalan kısmında kimseye ondan nefret edecek kadar değer vermeyeceğim..
Bir kara deliğin yakınındaki bir sanal parçacık çiftinin içindeki parçacıklardan birinin deliği düşüp, diğerininse dışarıda kaldığı bir durumu düşünün. Bu durumda birbirlerini yok edemezler. Dışarıda kalan parçacık ya da karşı-parçacık da daha sonra kara deliğe düşebilir, ama belki de sonsuza kadar ondan kaçabilir. İşte bu son durumda, sanki kara delikten yayılan bir ışınım gibi görünür.
Sayfa 58
"Bu insansoyu denen pek tekdüze bir şey! Pek çoğu, zamanın en büyük bölümünü sırf yaşamak için harcıyor ve kalan bir parçacık özgürlükten de öylesine korkuyor ki, ondan kurtulmak için elinden geleni yapıyor. Ey, insan yazgısı!"
Anlayacağımda değil ama babamdan kalan kitapları sırf onu tanıyabilmek için okurdum. Çocuktum daha ilkokuldayım. Goethe'nin faust'unu okurdum ondan kalan bir şeyler bulmuş olmak için. Bergman'ın yedinci mührü'nü,Antonioni'nin gecesini Nâzım Hikmet'in şiirlerini okumuştum bile. Anladığımdan değil işte,babamı bana bunlar anlatır diye.
