Komünizm, tüm sınıfların eşitliğine dayanan ideoloji olarak kadın-erkek cinslerinin de eşitliği hakkında da yenilik getirmiştir. Bunu yaparken ise erkekleri aşağılamak ya da bu eşitsizliğin sebebi olarak erkekleri göstermek girişiminde bulunmamıştır. En azından bu kitapta bunu görüyoruz.
Karl Marx , 
Friedrich Engels ve 
Vladimir İlyiç Lenin 'in kadın ve aile hakkındaki düşüncelerini içeren kitapta, sömürünün her türlüsüne karşı çıkan komünizmin kadının sömürülmesine de karşı çıktığını ve kadının özgürleşmesi ile kadın hakları eşitliğinin gerçekleşmesi konusunda nasıl bir yol gösterici olabileceğini çok net anlıyoruz.
Kitapta bu 3 büyük devrimcinin özellikle
- Kutsal Aile ya da Eleştirel Eleştirinin Eleştirisi
- Özel Mülkiyetin ve Devletin Kökeni
- Büyük Bir Başlangıç
isimli eserleri başta olmak üzere diğer eserleri ve söyleşilerinin (kitabın en sonunda yer alan Lenin söyleşisi) kadın ve aile konusundaki bölümleri aynen yer alıyor.
Soframızdaki yeri öküzümüzden sonra gelen kadınlarımızın, oy haklarını, boşanma haklarını, çalışma haklarını, siyasal haklarını, toplumsal haklarını vb gündeme getiren bu 3 büyük devrimci; belki yaşadıkları dönemde kendilerini dünyaya yeteri kadar ifade edemediler ancak bunun kadın haklarının geldiği noktayı iyi anlamak için bu kitabı ( 
Kadın ve Marksizm Ve bu kitabı) okumak son derece yararlı bir iş olacaktır.
(Lenin'in, kadının örgütlenmesini ve devrimlerde neden bulunması gerektiğini açıkladığı satırları okurken, milli mücadelemiz ve sonrasında Ulu Önder'imizin neden kadınlara bu kadar değer verdiğini çok daha iyi anlıyoruz.)
Nuh Tufanı söylencesi
George Smith (1840-1876) 1872’de Gılgamış Destanı tabletlerini okurken bir tufan öyküsüne rastlar. Yalnız, tabletler eksiktir. Smith 1873’te Ninive’ye gidip eksik tabletleri bulmayı başarır. Bu tufan öyküsünün kahramanı Utnapiştim’dir. Utnapiştim’in Gılgamış’a anlattığı tufan öyküsü, gemiye binişten geminin karaya oturmasına dek, akışı ve ayrıntılarıyla, Tevrat’takinin özgünüdür.
Darwin’in vardığı sonuçlar, yukarıdaki maddelerle sınırlı ve karşılıklı olarak şöyledir:
1- Türler pek uzun bir evrim sürecinin ürünüdür;
2- Hiçbiri değişmez ve kalımlı olmayan türlerin hepsi, ortak bir veya birkaç kökenden gelmektedir;
3- Yeryüzünde belirişi söz konusu olunca, insan canlılar âleminin dışında ve üstünde değil, bütün canlılarla birlikte düşünülmelidir; çünkü onlarla kökendeştir;
4- “Yaşayan canlı biçimlerinin hepsi Kambriyum Döneminden önce yaşamış olanların doğrudan doğruya dölü olduğu için, kuşakların o bilinen ardışımı asla kesilmemiştir ve Dünyayı tümüyle ıssız bırakmış hiçbir tufan olmamıştır.”
Hayvanların en çok dört ya da beş ve bitkilerin aynı sayıda ya da daha az atadan türemiş olduğuna inanıyorum.
Zihinsel düzey bakımından insana en yakın maymun şempanzedir.
Canlı en iri birey bile yaşama tek hücreyle başlar.
körelmiş organlar
İnsanın sindirim borusunda solucanımsı güdük bir çıkıntı olarak bulunan kör bağırsak (apandis), otçul memelilerde çok uzundur ve sindirimde önemli görevi vardır.
İnsanın görünür bir kuyruğu yoktur. Ancak, insan iskeletinde göze çarpıveren kuyruk kemiği (os coccyx), donatıldığı kaslarla birlikte güdük bir kuyruktur.
Atın evrimi
Bugünkü atın (Equus caballus) bilinen ilk taşıl atası, yaklaşık 54-38 milyon yıl önce yaşamış Echippus, öbür adıyla Hyracotherium’dur. Orta boy bir köpek iriliğindeki bu otçul hayvan, ön ayaklarının dörder, art ayaklarının üçer toynağının tümüne basarak yürür. At ise her ayağının yalnız bir toynağına basar, orta parmakları ucuna kalkmış durumdadır. Atın evrimi sırasında toynak sayısı azalır, ayak tabanı ortadan kalkar, bacaklar uzar, alt bacaktaki ayrı (bağımsız) kemikler birleşir, vücut ve beyin irileşir, dişlerde birtakım değişiklikler olur ve sonunda, koşmaya olağanüstü uyarlanmış bugünkü biçim ortaya çıkar.
Darwin’in dedesi de babası da yaradancıdır (deist). Yaradancılığa göre Tanrı yalnızca bir ilk nedendir, evrenin işleyişine karışmaz. Evren kendi yasalarına uyarak işler. Kilise ise her an her şeye karışan bir Tanrı’nın yeryüzündeki temsilcisi olduğu savındadır. Demek ki Darwin Ailesinin Kilise ile arası iyi değildir.
Nuh Tufanı efsanesi
Mezopotamya’daki kazılarda rastlanan kil katmanları, ülkenin büyük taşkınlara uğradığını göstermiştir. Charles Leonard Wooley (1880-1960) Ur’daki kazılarda, toprak yüzünden on iki metre derinde, yaklaşık iki buçuk metre kalınlığında bir kil katmanı bulur. İnsan elinden çıkmış hiçbir nesne izi taşımayan bu katman, çok büyük bir taşkının kalıntısıdır. Utnapiştim’in “Tufandan tanrılar bile korkup göğün en yüksek katına kaçtılar”94 diye anlattığı taşkın o olmalıdır. Anılan kil katmanı İ.Ö. yaklaşık 2800’e tarihlenmiştir. J. Ussher’a göre Nuh Tufanı İ.Ö. 2349’da olmuştur.
Böylece Nuh Tufanı söylencesinin Mezopotamya’daki korkunç bir taşkından kaynaklandığı ortaya çıkar. Bu, besbelli çok can almış, yerel bir taşkındır. Yeryüzü büyük âfetler görmüşse de yerbilimin birbiçimlilik ilkesi yürürlükte kalmış ve Darwin’in dediği gibi “dünyayı tümüyle ıssız bırakmış hiçbir tufan olmamıştır.”95