Bir Roman Kahramanı
Çadırımın üstüne yağmur yağıyor,
Saros körfezinden rüzgâr esiyordu,
Ve ben, bir roman kahramanı,
Ot yatağın içinde,
İkinci dünya harbinde,
Başucumda zeytinyağı yakarak
Mevzuumu yaşamaya çalışıyordum;
Bir şehirde başlayıp
Kimbilir nerde,
Kimbilir ne gün bitecek mevzuumu.
Sayfa 64 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Varlık ile Yokluk şiiri
Varlıkla yokluk arasında bir yerdeyim,
İki derenin ortasında,
körpe, çorak bir toprak yatağım,
üzerinde bitmeyen kuru ot da bedenim.
Gölgelerin üzerinde yükselirim,
Gün ışığı gördüğümde tükenirim.
Varlıkla yokluk arasında bir yerdeyim.
Sonsuzluğa uzanıyor burada her şey
Zaman denilen bir kavram yok
Bazen yavaşlıyor, susuyor rüzgar,
bazense hiç
askerlik, gelibolu, adilhan, keşan, edirne, nahit hanım, orhan veli
az önce canım 
Orhan Veli Kanık ın 
Vazgeçemediğim kitabında
yolculuk adlı şiirini;
Ne var ki yolculukta,
Her sefer ağlatır beni,
Ben ki yalnızım bu dünyada?
Bir sabah kızıllığında
Yola çıkarım Uzunköprü'den;
Yaylının atları şıngır mıngır;
Arabacım on dört yaşında,
Dizi dizime değer bir tazenin,
Çarşaflı, ama hafifmeşrep;
Gönlüm şen olmalı dğeil
Bir Akıncı Masalı
Bir varmış bir yokmuş bazen azmış bazen çokmuş. Gülen az ağlayan çokmuş. Develerin tellal olduğu, pirelerin berber olduğu falan da yokmuş.. yeryüzü acıdan, kötülükten fokur fokur kaynamakta iken insanlar nefes bile alamaz hale düşmüş iken.. Nerede bu yardım gelmeyecek mi diye haykırırken... Gökyüzünde bir topluluk belirmiş. Bölük bölük bir akıncı
Ağustos
Derin çizgiler oluşturdu yıllar
Görüp görmediğin yanlızlık hissi
Güneşte terlemek, yağmurda ıslanmak gibi
Ağustos sıcağında
Kalpler arasına aşılmaz yollar girdi
Biri geldi bedenime,ruhuma dokundu
Bir çırpıda geçerken zaman
Yerle göğü bir birine katan, benden geriye kalmış ne varsa, paçavralar, bölük pörçük heceler, harfler halinde sağa sola savuran uğultulu fırtınada alelacele toparlanmalı, kurtarabileceklerimi kurtarmalıydım. Kolay olmayacak. Hayatıma sahip çıkmalı, ikişer üçer geriye alarak yılları, makaraya sararcasına sarmalı, saklayabileceğim bir yürek kuytusu bulmalıydım. Koşar adım geriye doğru, bir başlangıçtan ötekine, bir gün doğumundan batımına, anıdan anıya, taştan taşa... Sıra bana geldiğinde. Tek bir kişi olsaydı yanımda, orakla biçercesine geçmişin başaklarını, bir çırpıda biçer ve ona sunardım. Ellerimi tutması, başımı göğsüne yaslaması, hiçbir şey söylemeden tutması için yalvarırdım . Kolay olmayacak. Yalvarır, ağlar çökerdim. Beni öldürmesi, ama ölmeme izin vermemesi için yalvarır, ağlar, çökerdim. Bir çift gözle bakışabilseydim eğer, her şeyi gören, herkesi esirgeyen göğün alçalmış tavanında, bir kanat çırpması duyabilseydim, rüzgar esseydi keşke kuytuluklarda, beni hayatın sonsuzluğuna inandıracak bir yaprak, bir ot belirseydi taşların arasında...
Yakacak kuru ot oldukça ve esen rüzgâr onu körükledikçe ateş nasıl sönmezse, tutku ona eşlik ettikçe ve şehvet onu besledikçe zihin de huzura eremez.
Sayfa 138 - Türkiye İşBankası Kültür Yayınları, Birinci Baskı, 2021Kitabı okudu
Chambord Kontu (V. Henri) olayını hatırlıyor musunuz? Bu da bir kral, lejitimist [iktidarın meşruluğunu soya dayandıran monarşi taraftarı]... İspanya'da Don Carlos'un yaptığı gibi, o da aynı dönemde Fransa'da iktidar arayışına girmişti. Hatta birbirlerini aynı aileden, aynı kökten sayabilirler, ama ne kadar farklı! Biri inançlarına
Sayfa 296 - 297, 298, 299,300, 301,302,303Yapı Kredi Yayınları
BİR ROMAN KAHRAMANI
Çadırımın üstüne yağmur yağıyor,
Saros körfezinden rüzgar esiyordu,
Ve ben, bir roman kahramanı,
Ot yatağın içinde,
İkinci dünya harbinde,
Başucumda zeytinyağı yakarak
Mevzuumu yaşamaya çalışıyordum;
Bir şehirde başlayıp
Kimbilir nerde,
Kimbilir ne gün bitecek mevzuumu.
(Ülkü, 1.1.1945)
Ayrılık Sevdaya Dahil
Açılmış sarmaşık gülleri
kokularıyla baygın
En görkemli saatinde yıldız alacasının
Gizli bir yılan gibi yuvalanmış
İçimde keder
Uzak bir telefonda ağlayan
Yağmurlu genç kadın…
Sebil ve güvercinler
Çözülen bir demetten indiler birer birer,
Bırak, yorgun başları bu taşlarda uyusun.
Tutuşmuş ruhlarına bir damla gözyaşı sun,
Bir sebile döküldü bembeyaz güvercinler...
Nihayetsiz çöllerin üstünden hep beraber
Geçerken bulmadılar ne bir ot ne bir yosun,
Ürkmeden su içsinler yavaşça, susun, susun!
Bir sebile döküldü bembeyaz güvercinler...
En son şarkılarını dağıtarak rüzgâra,
Beyaz boyunlarını uzattılar taslara...
Bir damla suya hasret gideceklermiş meğer.
Şimdi bomboş sebilden selviler bir şey sorar,
Hatırlatır uzayan dem çekişleri rüzgâr
Mermer basamaklarda uçuşur beyaz tüyler.
Ziya Osman Saba
yağmurlu genç kadın
rüzgâr
uzak karanlıklara sürmüş yıldızları
mor kıvılcımlar geçiyor
dağınık yalnızlığımdan
onu çok arıyorum onu çok arıyorum
heryerinde vücudumun