Dostoyevski,suç ve ceza adlı kitabında: "herkesin gidebileceği bir yeri olmalıdır" diyor. Ve ekliyor; "çünkü öyle bir an olur ki, insanın mutlaka bir yere gitmesi gerekir."
Peki gidemeyenler..
Romalı saçlarım hafif yağmurla ıslak,
başım gururla dimdik,
pırıl pırıl, katışıksız bir Hamlet;
ardımda, elinde baltası, bir cellat;
Bazılarının sadece varoldukları için sahip olduğu şeylere başkaları çok fazla bedel ödeyebilir. Bu öyle pek kimseyi de rahatsız etmez. Yani etseydi değişmez miydi?
Yağmuryağmışkafamşimdikarıştı
Battı balık nasıl yan gidiyor? Balık nasıl batsın ölünce batmazmı ölünce zaten gitmezki nasıl gitsin ölü balık....
Neyse hayatım battı balık gibi yan gidemiyor efendim.
Öyle işte.........
Öyle büyümüş ki içimizdeki yalnızlık sevilmeyi beklerken beklemeyi sevmişiz..
Bu ne dünya kardeşim gülen gülene
Bu ne dünya kardeşim böyle
Ben de bunlar gibi gülsem mi öyle
Yüreğim kan ağlasa bile
Oturdum bir yerde saatlerce,
Durdum öyle kıpırtısız,
Düşündüm, öylece düşündüm,
Seni, beni, dünyayı, dünyamızı...
Yazmaya başladım sonra,
Her şeyi yazdım da
Biz birbirinizi ne çok severdik,
İşte onu yazamadım.
Denedim ama olmadı.
Sonra hatırladım,
Sen de severdin!
Sevmiyorum deyip gidene kadar...
Biliyordum yine sevecektin.
Ben inandım.
Koca dünyada,
İnsan kalabalığının ortasında,
İnandığım yalanla kalakaldım.
Sahi sen!
Nereye gittin?
Bu sefer dönmedin de...
Bilgi de öyle,paylaşacak kalite de dostun yoksa,bilgi yüktür insana....
Paylaşacak dostların yoksa, iyi şeylere sahip olmanın anlamı yoktur. Eğer gönülden verecek kadar zengin değilsen, kazandığın şeylerin önemi yoktur.."