Kalaylı alim Ye Lui Tchou Tsai
Cengiz Han’ın dikkatini çeken bu genç Kataylı kadar, çok az kişi hayatında, bu derece güç bir rolü
oynamak mecburiyetinde kalmıştır. Çin filozofları içinde birinci olmakla beraber, ordu nereye gittiyse o da
gitti ve Moğollar felsefe, yıldız ilmi ve tıp tahsil eden bu gencin ağır mesaisini kolaylaştırmadılar.
Matem içinde iki sene geçti. Tulu, hükümet naibi olarak Karakurum’da ikamet ediyordu. Fakat süresi
sona erdiğinden, Cengiz Han’ın arzusuna uygun olarak yeni bir hakan, bir imparator seçmek için, prensler
ve kumandanlar Gobi’ye döndüler.
Cengiz Han’ın isteğine uyup, miraslarına sahip çıkarak reislerinin kralları haline geldiler. Şimdi Han’ın
en
Ege Vapurunun Salıncağı...
Ege vapurunun yolcusu salıncakta değil, bir duvar saatinin sarkacında oturmaktadır sanki. Zaman denilen o kıyısız denizdeki yolculuğunda, toprağı kazıyarak yaptığı oyuncak evdedir bu sefer. Burası bir sığınaktır onun için. Taşlardan yaptığı ocakta pişirdiği yemekleri kız kardeşi ve Çingene çocuklarla paylaşmaktadır. Bir gün “Aziz” adlı arkadaşı ocağı yakmak isterken otlar aniden tutuşur ve oyuncak ev yanmaya başlar. Alevler arasından zorlukla dışarı çıkarır kız kardeşini...
Oyunlarında bir prenses gibi sakınır kardeşi Makbule’yi. Dallardan bir kulübe yapmak için yeniden kolları sıvar. Üç basamaklı bir merdiveni olan kulübe tamamlandığında kız kardeşini içine oturtur ve koşarak uzaklaşır... Geri döndüğünde bir karpuz vardır ellerinde. Karpuzu dilimler ve kardeşine uzatır. Sonra, kulübenin duvarına yaslanır ve gülümseyerek Makbule’nin karpuzu iştahla yemesini seyreder.
Sayfa 32 - Mustafa KemalKitabı okuyor
Ne bu içimin yerlisi olmuş keder
Doğarken anam mı yüklemiş sırtıma bu yükü
Benden mi olmuş da atamıyorum hiçbir yere
Her günün sonunda yanı başıma kıvrılan kordan ateşim.
Sorsalar anlatamam da sussalar nasıl haykırırım yirmi yılı
Doğduğum, bacası tütmeyen evim
Ben o evin neşesi miydim dersin,
Yoksa en büyük yarası mı olacakmışım?
Hep eksikleri mi aramışım,
yoksa hiçbir şey tam değilmiymiş zaten
Her mutsuz çocuğun anlatacak ne de çok şeyi varmış
Alamadığı oyuncak,
süremediği bisikleti de değilmiş mutsuzluğu.
Doğarken kardeşi sayılan kederiyle yaşama çabasıymış
Y.