'Smutnye' Yılları Смутны
Rusya halkları, işçi ve emekçiler, Sovyetler'in çökertilmesinin faturasını ağır ödediler ve ödemeye devam ediyorlar. Böylesi bir tahribatın ardından, 1980'lerin sonundan itibaren 'özgürlükler ülkesi' olarak görülmeye başlanan ABD ile 'refah düzeni' olarak algılanan kapitalizm hakkındaki genel fikrin tamamen değişmesi, şaşırtıcı olmamalı. Strobe Talbott'un sözleriyle: '1980'lerin sonu ve 1990'lar, 'smutnye yılları' (karanlık ve belalı yıllar) olarak nitelendi. 1990'lar ilerlerken, 'reform' ve 'piyasa' sözcükleri, zafer ve umudu yansıtmaktan çıkıp, birer küfür haline geldiler. Kapitalizm sözcüğü, giderek daha çok, 'dikyi' (vahşi) sıfatını aldı. Buna paralel olarak, 'Batı' bir özenme nesnesinden çıkıp, bir öfke hedefi haline geldi. Bu arada, bir başka sözcük, 'sol', tekrar moda oldu. Rusya Federasyonu Komünist Partisi ve onun parlamentodaki müttefikleri; işçilere, askerlere ve emeklilere bakan, sevecen, baba ve kapsayıcı devlete geri dönüş çağrıları yapmaya başladılar.'
“İçini güzelleştirmedikçe ne tam olarak güce ulaşabilir ne de gizli ışığını uzaklara yansıtabilir. Ruh özgürlüğü olmadıkça bedensel özgürlükler boşunadır.”
Dostlar yakınlaşırken demokrasi ve özgürlükler
ABD liderliğindeki Batı cephesinde Soğuk Savaş ideolojisi yeniden inşa edilirken antikomünizm temelli bir anlayışla demokrasi ve özgürlüklerin sınırları da yeniden çizilmeye başlandı. Bu durum düşünce hayatından sanat ve bilim pratiğine kadar her alanı derinden etkiledi.
Bu koşullar altında
Yalnızca devleti küçültmekle özgürlüğün artırılamayacağı ortadadır. Bir kimsenin istekleri çoğu zaman bir başkasınınkiyle bağdaşmaz; anarşi güçlü için özgürlük, zayıf için de kölelik demektir. Devlet olmasaydı açlık ve çocuk ölümleri nüfus artışını önler, dünya nüfusu şimdikinin onda biri kadar bile olamazdı. Bu da uygar toplumlarda normal zamanlarda var olan toplumsal köleliğin en kötüsünden çok daha vahim olan fiziksel köleliği getirmek demek olurdu. Üzerinde durmamız gereken sorun devletten nasıl kurtulunacağı değil, onun yararlarının, özgürlükleri en az zedeleyecek şekilde nasıl güvenceye alınabileceğidir. Bu da fiziksel ve toplumsal özgürlükler arasında bir denge sağlamak demektir. Daha yalın olarak ifade edersek: daha iyi beslenme ve sağlık için ne ölçüde devlet baskısını göze almalıyız?
Sayfa 171
İstediğiniz kadar mükemmel anayasalar yapın. Özgürlükler
alanında da halka dilediğiniz kadar haklar tanıyınız. Sosyalizmin veya liberalizmin sihirli gücüne dilediğiniz kadar
inanın. Eğer çocuklarınız gerektiği şekilde eğitim almazlarsa
hayata bir hiç olarak atılırlarsa, yasalar ve bütün sosyal haklar
var olmasına rağmen toplumsal hayat yine de sönük ve ruhsuz
olacaktır.
