Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Kitap İhsan Sait'in gelecekten kendisine aşk mektubu gönderen Prenses Döjira'ya ulaşma çabasını anlatıyor. Onun için kullandığı imkanlar ve göze aldığı imkansızlıkları.. Sıradan insanların sıradışı hayatları, hayalleri ve zihinleri..
Yine bir İhsan Oktay klasiği denilebilir. Masalsı bir eda ile yine kendinizi o puslu dünyanın derinlerinde şifreleri çözerken gizemlerin ardına düşerken buluyorsunuz. Eğer bir gün okursanız ve konusu nedir diye sorarlarsa siz de benim gibi çok fazla cümle kuramayacaksınız :) çünkü kendisi suya yazılmış efsunlu bir masal.. Üzerine cümleler kurması,hatırlaması,izahı zor..
Çok dürüst bir dille itiraf etmeliyim ki İhsan Oktay beni yoruyor. Neden derseniz inanılmaz dikkat gerektiriyor var ettiği kurgular. Eğer paragrafın bir yerinde dalıp giderseniz o çoktan başka bir dünyaya geçmiş olduğundan toparlaması güç oluyor. Ayrıca seçtiği kelimeler ciddi anlamda okuma kalitemi düşürüyor (şahsi fikrim). Evet elbette her kelimeyi bilmek zorunda değil okur fakat aynı cümlede 5, aynı paragrafta 15 kelimeyi bilmeyince tadı kaçıyor. Puslu Kıtalar Atlasında bu kadar bariz değildi ve çok daha akıcı bir üslup vardı. Bu da yazararın kendine has yönteminin bir sonucu olsa gerek. Ki mutlaka seveni çoktur. Anlamadığım bir şeyi sevemeyeceğim bu noktada.
Her şeye rağmen kitap akıp giderken kendinizi o masalsı atmosferde kaybedebiliyorsunuz. Ama bunun için oldukça berrak bir zihin lazım..
Yorum yapmayacağımı söylemiştim ama sadece şunu belirtmek istiyorum, her ne kadar kötü şeyler yaşansa da,bir yerlerde tekrar güzel şeyler de yaşanıyor. Yeter ki inanalım, yeter ki kendimize güvenelim... Ve bu yaşananlar malesef gerçekler. İlk başta okuyamam sandım ama haberleri izleye izleye alışmışız galiba ya da ne bileyim Alıştırılmışız...
Bu aralar bir iki cümle ile ifade edebileceğim şeyleri bir bakıyorum bir paragrafla açıklamışım.Yazmayı sevdiğim günlerdeyim.Evet yazmak için yer arıyorum yalan değil hani:) O yüzden salt izdiham incelemesi mi ,o da ne modundayim :)
İlk defa bir derginin eski sayısıni aldım.Dergimiz iki aylık olunca bir süre sonra canım izdiham çekti ve yaza
Yazarı ilk okuyuşum. Değişik bir roman. Metaforlarla dolu. Yer yer anlamını asla çözemeyeceğime inandığım cümle ya da paragraflar var. Kitabı çözüp anlamak için, bir ya da iki kere daha okumak gerek. Akıcı tasvirler var. Hikaye biraz karışık. Göndermelerin hepsini çözmek istiyor insan. Zahiriden öte bir şeyler var.
Kayıp Zamanın İzinde serisinin ilk kitabıydı, gerçekten de öyle bir anlatım ki her karakterle varlığınızı hissedip onlarla duygunuzu dışa vuruyorsunuz, bazen de onların duygularının ağırlığı altında zamanda kaybolup görünmez olmak istiyor ve okuyucu kimliğiyle onların duygularını sadece içinizde hissedebiliyorsunuz. Sanki kelimeler değil de
Kitap başlarda ilk bir iki sayfada sanki hayat hayat hikayesini anlatacakmış gibi geldi ama yazar hep aynı olayları anlatıyor, farklı sözcükler ve karmaşık düşünceler kuruyor. Yazarın çok farklı bir dili var.Anlaşılmaz değil kesinlikle kendine özgü demek daha doğru mesela cümle de ''.'' kadar ''diye düşündüm'' sözcüğünü kuullanmış.
Yazar biraz tuhaf baya tuhaf ve sayfalar geçtikçe bu tuhaflığı bu deliyi sevmeye başlıyoruz. Çünkü çok derin çümleler ve yazı şekline alışıyoruz.Okuduğum ilk Bernhard kitabı çok ilginç buldum altını çizilecek çok uzun cümleler paragraflar buldum bence siz de denemelisiniz.
