Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Sessiz Ev
Daha ilk paragraftan başlayıp kitap boyu devam eden, şaşakaldığım dilbilgisi yanlışları ile dolu bir roman!
("Ama" bağlacınının kimi yerde soluna, kimi yerde sağına gelecek şekilde virgül konulması, çok az yerde ise virgül kullanılmaması; "özel isimlerin yanına gelen eklerin birçok yerde kesme işareti kullanılmadan yazılması...)
Tess Gerritsen kalemiyle ilgimi dikkatimi çeken bir şey var. Duyguların betimlesi üzerinde asla bir iki paragraftan uzun yazmıyor. Genelde tek cümle, tek paragraf. Ama onunla bile içinize işleyebiliyor. Tek cümleyle anlattığı bir duygu bile kitabı okuduktan aylar sonra aklıma gelebiliyor bazen. Kurgu yeteneği dışında bence bu yönüyle de mükemmel bir yazar. Serinin 3. kitabı ama kurgu tarafı ilk iki kitaba göre sönük kalmıştı. Rizzoli ve Isles karakterlerinin duygusal hayatına daha çok odaklanılmış gibiydi. Olay arka plandaydı ve şahsen o kadar da içine çekmedi, merak uyandıran bir tarafı yoktu. Başkaları katılır katılmaz bilemem, yine de seri mükemmel olduğu için geçiş kitabı niteliğinde okunmaya değer bir roman.
Fuarda dikkatimi çekip aldığım bir kitap. Hayata dair basit ve kompleks ne varsa hayvan hikayeleri üzerinden geçiyor. Kısa kısa bölümlerden oluşan ve akıcı okunan kitapta benim favori kısımlarım yazardan notlar oldu. Yıllarca aldığı notlarda kimi bir cümle kimi paragraftan oluşan ama ince yerlere değinen kimi zaman gülümseten ve düşündüren bölümler oldu.
Yazarla tanışma kitabım oldu.
152 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Dostoyevskinin, sürgünde geçirdiği ağır ceza mahkumiyeti dönüşü yazdığı 2. kitabıdır Yeraltından Notlar. İlki Ölüler evinden Anılar. Ölüler Evi yani mahkumiyetini geçirdiği kalabalık koğuşun bulunduğu yapı; içindekiler sözde yaşayan ölüler, evin kendisi ise bir tabut. Yeraltından Notlar da ise kendisi ölümü bekleyen sözde canlı ..aslında “O” da
Öğretmenler İçin Beden Dili
Bu kitabı, eğitim bilimleri derslerimizden biri için ödev olması dolayısıyla okudum. Kitabın kapağı çok fazla ilgimi çekmemişti ama kitabı açıp da önsözü okuduğumda şöyle bir cümle beni yakaladı: "Büyük İskender, hocası Aristo'yu anlatırken 'Babam, beni gökten yere indirdi, hocam beni yerden göğe yükseltti.' der. İşte öğretmenlik böyle bir şey. Yeryüzünde değersiz şeyler içinde ömrünü tüketen insanoğlunu gökyüzüne kanatlandırma sanatı..."
Bu paragraf kitaba başlarken insanı karşılayan ilk paragraf zaten ve bu paragraftan sonra bu kitabın bana öğretmenliği daha çok sevdireceğini hissetmiştim. Okurken öğretmen olma ve bir sınıfa ders verme isteğimin arttığını hissettim.
Kitap öyle akıcı ve eğlenceli bir dile sahip ki okurken yorulmuyor ve zevk alıyorsunuz. Biri ile sohbet ediyorsunuz sanki.
Kitabı okurken gözüme arka kapağındaki şu yazı ilişti: "Bu kitabı okuyup beğenmediyseniz alış belgenizle iade edebilir ve ödediğiniz ücreti yayınevimizden geri alabilirsiniz." Bu yazıyı büyük bir meydan okuma olarak görüyorum. Beğenileceğinden emin oluşun verdiği bir özgüven var bu yazıda. Ki haklılık payları da var. Kitap gerçekten güzel. Yalnız daha akademik ve üst düzey bilgiler içeren bir kitap isteyen biri için daha giriş düzeyinde kalabilir diye düşünüyorum.
Muhteşemdi, gerçekten sanat eseri gibi bir kitapti.
Bütün karakterlerin işlenişi,ortam,karakterlerin psikolojik durumlari harikaydı.O kadar akıcı bir hikaye ki fark edemiyorsunuz okuduğunuzu.Belki sadece beni rahatsız etmiştir ama kitapla alakalı tek sorun,o bölümün ya da sayfanın en vurucu her şeyi açıklayan cümlesi paragraftan ayri yazılmış hep.Metnin icinde degil ayri yazıldığı icin daha paragrafin ortasında gözüm hep o her şeyi açıklayan cumlelere kaydı,belki sadece benim dikkat dağınıklığım ama en altta tek bir cumle yazinca da insan okumak istiyor yani, gözü kayıyor ister istemez.Bu sebeple bazi yerlerde heyecani kaçırdım ama yinede harika bir kitapti.
.
.
(Spoiler)
.
.
.
.
.
.
Alicia'nin ne kadar zeki olduğunu okurken gerçekten hissediyorsunuz.Gorduklerinin hayal olmadığına emindim ama açıkçası ben diger karakterleden suphelenmistim hep,hatta nerdeyse bütün karakterlerin suçlu olabileceğini dusundum ama gerçek katil de cidden sasirtiyor insani.Kim olduğunu görünce ağzım açık kaldı,o kadar goz önündeki insan görmüyor onun varlığını.Etkileyici ve hak edilmis bir sondu.Sadece yaptığı şeye rağmen Alicia'nin bu sonu hak etmediğini düşünüyorum.Hayatta çok acı cekmis ve sevilmemis bir kadin olarak gitmesine üzüldüm.Her karaktere sempati besledim aslinda ve hepsine yazik oldu,Theo dışında.
Kitap bir öykü kitabı. İçinde kısa kısa bir sürü öykü var. Zaten kitap da kısacık. Kısacık ama içinde türlü duyguları barındırıyor. Başta yine anlamadım kitabın beni ne kadar etkilediğini. Ama sonra bazı öykülere tekrar döndüm ve tekrar döndüm ve tekrar dön...
Olay öyküleri değil bunlar. Karakterinin ruh halini yansıtan öyküler. Belki de en çok
Kime göre nedir bilemiyorum ama bana göre bu kitap sessizce atılmış bir çığlık, içimdeki yankısı da çok çok büyük. Tek bir paragraftan oluşan bu kitabın okuyucusu açısından takibi ziyadesiyle zor, konu içine giremez ve kendinden bir şeyler bulamazsan da okumaya devam etmemek kaçınılmaz olacaktır, tabii ben zevkle okudum . Tekniği bilinç akışına benzese de daha farklı daha kendine has gibi. Aslında kısa bir kitap ama çok vurucu cümleler barındırıyor ve üstüne saatlerce düşünüyorsun, hatta kitapta da belirtildiği gibi yatağa yatınca o anın monotonluğu üzerine derin bir sorgulamaya dahii giriyorsun. Altını çizdiğim çok cümle var lakin ‘insan insanla sadece kirlenir’ cümlesi beni çok ciddi vuran ve deviren bir cümle oldu, sanırım ‘taşımayı daha çocukluğumun ilk yıllarında her şeyden iyi öğrendiğim yalnızlığım’ın da bunda payı vardır. Okuyun okutturun diyemem çünkü herkesin tarzı değil ve çoğu kişiye boğucı gelecektir ama meraklısına sesleniyorum, okuyun sonra üstüne saatlerce sohbet edelim kadehlerimizi tokuşturarak
" (...) günün birinde gencecik bir metres uğruna karısını terk etti; sevdi; sevilmedi; ve yaşamı felaketle son buldu."
Kitap, okuru ilk paragraftan bu cümle ile karşılıyor. İnceleme yazıp yazmamak konusunda emin olamadım ama hak ettiğini düşünüyorum. Nabokov, konunun basitliğini kitabın başından kabullenip bu dar alan içinde
Kendine Dön kitap incelemesi
İnstagramda sayfasındaki pek çok alıntıyı beğenince kitabını alıp okumak istedim. Kitap bazen bir cümle bazen bir paragraftan oluşan sayfalar içeriyor.
Okuması rahat, kafa dağıtmak için güzel bir tercih.
Alıntılara göz atıp sevip sevmeyeceğinizi tahmin edebilirsiniz.
Hep mutlu kalın
Bu ve bunun gibi kitapları okuduktan sonra avucunuza bırakılan sızıyla ne yapıyorsunuz? Ben artık karakterlerle vedalaşırken geri veriyorum sızıyı. Bir kitaptan payıma kalan sızı olsun istemiyorum sanırım artık. Malum, hayat herkes için yeterince, bazen haddinden fazla acı yoğuruyor.
Anlatılan Momo’nun, fahişelerin çocuklarını büyüten Madam
395.jpg){kind=small}