Kırıldı damar, içime dökülen şiir;
Gözyaşına dönüştüm, kalbimle ağlayan bir hicran.
Kırmızılarla dolu bu kağıt, yüreğimdeki yangını ateşler.
Sana olan aşkımı anlatan mısralar kopup gitmiş,
Geriye acı dolu bir sessizlik kalmış.
Bir zamanlar sevgiyle dolu cümleler kurardım,
Gözlerinin ışığında kaybolup giderdim.
Ama şimdi, sözcüklerim paramparça,
Kırık bir enstrüman gibi çıkaramıyorum nağmelerimi.
Göğsümdeki aşkın izdüşümüydü yazdıklarım,
Sana olan sevdanın döküldüğü bir neydi kalbim.
Ama artık, o nağmeler soluk,
Duyulmuyor melodilerim, bitmiş bir şarkı gibi.
Damarlarımın kırılmasıyla çıktı sesim,
Ağlayan gözlerimle haykırdım sana olan sevgimi.
Ama sen, duymadın, anlamadın şiirlerimi,
Bir damar kırıklığı kadar önemsiz oldum.
Şimdi sessizce kanar yüreğim,
Kırılan damarla beraber, acıyı taşırım içimde.
Şiirlerim değil, şimdi göz yaşlarım anlatır hikayemi,
Kırıldı damar, kırık bir şiirle vedalaşırım