Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Pınar Eldemir

Pınar Eldemir
@pinareldemir
Sıkı Okur
Lugano
İstanbul, 10 Temmuz 1993
20 okur puanı
Kasım 2014 tarihinde katıldı
İfade yeteneği yoktu ve dehanın zihninin zerresine bile sahip değildi; sadece insanların ona oldukça üstün biriymiş gibi davranmakta haklı oldukları yolunda genel bir fikri vardı.
Sayfa 60
Reklam
Ancak kendimi dinç olduğumda sevdiğim kadar, dermansız kaldığımda da sevmeyi başarırsam kalbin mucizesiyle bağımı yeniden kurmuş olurum.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
162
Umursamadığı bir insana asla hiddetlenmezdi. Erik'in hükmedici doğasında, bir insana ilgi duyduğu zaman onu şekillendirme, yapılandırma, kendi istemine göre iz bırakma ihtiyacı doğardı. Sevgi ve sertlik onda bir aradaydı.
Fakat Erik karşısında dalgalanan imgenin içinde derinleştikçe kendi duyguları bir o kadar karışıyordu. Kendine karşı yeterince samimi davranmıyordu. Bu tutkulu hayranlıktan kaçınılmaz olarak bir idealleştirme eğilimi doğuyordu. Fantezisinde o da, Ruth da giderek gerçekliklerinden kaybediyorlar ve düşüncelerindeki dalgalanma artıyordu.
Sayfa 122Kitabı okudu
Reklam
Babam: bütün babalar gibi çaresiz ve acıya batınca beceriksiz.
İnsanların, sizden genelde tek bir şey istediği gerçeği çok çabuk sanki etti kafama: İnsanlar sizden, onlara, kendi görmek istedikleri imgeyi göndermenizi bekliyorlar. Benim onlara sunduğum imgeyi ise, hiç mi hiç istemiyorlardı.
Dünyayı yeniden kuruyor, birbirimize hayallerimizi anlatıyoruz, yeniyetmelere layık delicesine gülme krizlerine tutulup sonra birbirimize iyi günler ve yarın görüşürüz diyoruz.
İçindeki eğitmen, Ruth'la ilgili planlarının başarısızlığa uğramasına katlanamazdı. Kızın iradesini tamamen kendi avucunun içine alana kadar huzur bulamayacağını biliyordu. Ama ona çok yumuşak bir şekilde yaklaşması gerekiyordu.
Sen her zaman Ruth'u idealize ediyorsun. Sadece daha fazla yakınlaşmak isteyecek kadar sevmiyor bizi. Bazen belki de kalpsiz biri olduğunu düşündüğüm oluyor.
Reklam
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
Eğer nasıl biri olduğumu bilseydiniz, şu anda beni selamlarken yüzünüzde gördüğüm o tatlı, dostane gülümseme kim bilir nasıl donup kalırdı dudaklarınızın kıyısında!
Ah, canlılığım her zaman vardı elbette, sadece yaşamaya cesaret edememiştim, kendimi boğazlamış ve kendimden gizlemiştim; fakat şimdi bütün o baskı altındaki güç patlamıştı, yaşam denen o zenginlik, o tarifsiz kudret bana galip gelmişti.
Aslında öfkelenmiştim, çünkü kendi bilinçli duygusuzluğumla arasında bir kan kardeşliği hissettiğim için bu hesaplı ve kötücül şehveti başkalarında görmekten nefret ederdim.
Kökünden sökülmüş bir ağaca benzetti halini kendi kendine. Toprağından kopmanın mahzun serinliğini duydu o gece, yer döşeğinde.
Sayfa 32 - Karakarga YayınlarıKitabı okudu
59 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.