6.27 Treni

Çok kısa ve öz yazacagım. Kafka bu kitabı okusaydı belki de Dönüşüm'ü yazmazdı. 6.27 aynı güçte fakat tam tersi dinamiklere sahip, pırıl pırıl parlayan bir kitap.

Konusu; Guylain Vignolles isimli baş karakterimiz, yalnız, mutsuz, biri balık olmak üzere toplamda 3 kişilik bir arkadaş kadrosuna sahip bir vatandaşdır. Meslegi bir fabrikada, korkunç bir makinede kitapları geri dönüşüm için parçalamak ve buna lanet okumaktır. Zira kendisi kitapları çok sever, bu makineden kurtarabildigi sayfaları işe gidip gelirken kullandıgı trende yükses sesle okur. Hayatı bundan ibarettir garibimin. Derken trende bir adet usb bellek bulur ve olaylar gelişir.

Kitapta az karakter var ve hepsinin temsil ettiği bir kitle mevcut, Kitabın son sayfalarına gelinceye dek akıcı şekilde okutsa bile son birkaç sayfaya kadar final havası yok gibiydi, tam hayırdır derken son sayfada resmen kafama çekiçle vuruldu desem yeridir. Pek bana hitap etmeyen bir kategoriyle sonlandırsa bile inanılmaz zekice bir bitiş oldu.
Tekrar altını çiziyorum, bu kitap bana göre "Dönüşüm kitabının günümüz versiyonu ve karamsarlıgın kısa ama etkili panzehiridir.

Fransız öykü yazarı Jean-paul Didierlaurant'in 2014 yılında yayınlanan Ağustos 2017'de de Aysel Bora çevirisi ile Can Yayınları'ndan çıkan 6.27 Treni isimli bu güzel romanı okuduğuma çok sevindim. Yazarın dilimize çevrilmiş başka metinleri yok sanırım ama kitabın yayınlandığı her ülkede büyük ilgi görmüş bu yazarın farklı çevirilerini de en kısa sürede raflarda göreceğimizi düşünüyorum.

Hikaye bir kağıt geri dönüşüm fabrikasında Zerstor 500 isimli kitap öğüten korkunç bir makineyi yönetmekle görevli Guylain Vignolles'ün sıradan hayatının sıradan hikayesi. Sıradan diye özellikle vurguluyorum çünkü modern yüzyılda adeta bir makine gibi her gün aynı şeyleri aynı rituellerle gerçekleştirilen sıkkın bireyin, bir işçinin basit hayatının hikayesini seyrettiriyor kitap.

Guylain, bir işçi, Kitapları çok sevmesine rağmen bir kitap öğütücü makinesinin başında çalışıyor ve işinden nefret ediyor. Banliyo treni ile yolculuk ediyor ve bu yolculuklarında "Şey"den kurtardığı kitap sayfalarını yüksek sesle yolculara okuyor. Didierlaurent yazarların uzun zamandır pek de anlatmaya yanaşmadığı "işçi"ye modern bir yorum getirmiş. Gerçek bir karakter Guylain, uzun zamandır okuduğum romanlarda-öykülerde karşıma çıkmayan, hepimiz gibi, işine gidip gelen, her gün aynı şeyleri nefretle tekrarlamanın sıkkınlığında, makineleşmiş bir birey. Patron Kowalski, stajyer Brunner, kafiyeli konuşan Yvon, bacaklarını makineye kaptırmış Guisseppe... Tüm karakterlerin kurguda temsil ettiği bir imgesi, sorgulattığı bir değeri var. Yazarın bir öykücü olmasını etkisi ile de hikayeleri kurgunun içine çok güzel bir şekilde oturtulmuş. Ben çok başarılı buldum kitabı.

Henüz yılın çok başında okudum ama 2018 yılında okuduklarımın arasında en iyilerden biri olacak gibi duruyor bu roman. Umarım Türkiye'de de hakettiği ilgiyi görür ve çok okunur.

Keyifli okumalar

Guylain kağıt geri dönüşüm fabrikasında zerstor 500 adında kitapları parçalayan bir makinenin kullanıcısıdır. Yaptığı işten nefret ediyor ve vicdan azabı duyuyor. Vicdanını rahatlatmak için zerstordan kurtardığı birbirinden bağımsız kitap sayfalarını her sabah 6.27 treniyle işe gelirken yolculara okur. Birgün trende bir USB bulur içindeki belgeleri okur sahibini aramaya başlar. Değişik bir konu, çok çok çok begendim tavsiye ederim

Kitap aslında hiç aklımda olmayan, hatta adını bile duymadığım bir kitaptı. Sipariş verirken önerilerde gördüm, konusunu okudum, ilgimi çekti attım sepete. Ve okuduktan sonra iyiki de almışım dedim.
2 saati bile bulmadan su gibi akıp gitti kitap. Yazarın ilk roman denemesi bir eser bu nedenle sıradan bir konusu var gibi görünüyor. Ama anlatım şekli son derece güzel, gündelik hayattan ve kitabın içine çekiyor okuru.
İşçi olmak ve İnsan Olmak temalarıyla yola çıkılarak yazılmış bir roman olması sebebiyle yazıldığı dönem Avrupa’da çok ses getirmiş.
Kağıt dönüşüm fabrikasında çalışan bir adamın yaşadığı zorlukları ve hayat mücadelesini, burjuvaya boyun eğmeyişini anlatıyor. Kitap okumayı, kitapları seven herkes eminim okurken kendisini karakterin yerine koyup o üzüntüyü, o vicdan azabını çekecek.
*Düşünsenize kitaplarınıza aşıksınız, okumayı seviyorsunuz ama işiniz kitap öğüten bir makinayı kullanmak!
Her ne kadar bu işi bırakmak istese de imkanların el vermemesinden dolayı hem patrona, hem o makinaya katlanmak zorunda olduğu satırları okurken kapitalizmin insanlar üzerindeki baskısını anlayacaksınız. Bu kadar mutsuzluğun arasında onun hayatında olan bir kaç dostu ve sonunda bulacağı aşkı ve her şeyden önemlisi kitap öğütücüden her gün kurtarabildiği ve okuduğu kitap sayfaları hayatının ışığı.
Dostluk, edebiyat, kitap sevgisi, aşk, insan hayatı.
Hepsi bu sade ama son derece etkileyici kitabın içinde.

Guylain Vignolles,
kırmızı küçük balığıyla birlikte yaşayan yalnız ve mutsuz bir adamdır.
Kağıt geri dönüşüm fabrikasında çalışmaktadır.
Kitapları paramparça eden korkunç makine Zerstor 500'den "Şey" diye bahsetmekte ve kitapları yok etmekten duyduğu vicdan azabı ile,her gün bindiği 6.27 treninde yüksek sesle birbirinden bağımsız metinler okumaktadır.
Yine bir gün bindiği banliyö treninde bulduğu Usb,Julie ile tanışmasını sağlayacak,belkide hayatının akışını değiştirecektir...
'
Yayınlandığı yıllarda Edebiyat fenomeni seçilen bu kitap,
buram buram "okuma aşkı" kokuyor
Hem konusu itibariyle,hem de dilinin sadeliğiyle keyifle okuduğum bir kitap oldu

Aslında kitapları çok seven ama, kitapları geri dönüşüm için imha eden bir makineyi çalıstırmakla görevli bir adamın tekdüze hayatını anlatan bir kitap. Her gün ise gitmek için bindiği 6.27 treninde buldugu USB hayatını degistirecektir.
Degişik bir tat bıraktı bende. Çok begendim diyemeyecegim, çünkü kitabın sonu geldiginde bir sürü soru kafamda cevapsiz kaldı. Beğenmedim de diyemiyorum,çünkü farkli bir kurguya sahipti. Ben kendi islerimden dolayi 2 günde bitirmis olsam da bir kac saatte bile okunabilecek bir kitap. Şans verilebilir.

Ben ki kitapları bu kadar seven bir insan; Zerstor 500 makinesine sinir oldum: bu makine kitapları geri dönüşüm için acımasızca parçalıyor. Açıkçası her iş gününde içim acıdı, iyi ki kitap kısa olmuş diye sevindim nerdeyse. Ana araç bir makine olduğu için bazı yerlerde teknik yazılmış ama sıkılmadım o bölümlerde, bir şekilde dengeliyor. Karakterimiz Guylain yasak olsa da o parçalanan kitaplardan kalan birbirinden bağımsız birkaç sayfayı kaçırıp, her sabah işe giderken yüksek sesle trende okuyor. Guylain'in yaptığı bu pasif direniş aslında çok özel, kimsenin haberi yok ama vicdanen rahat olmadığı için makineye karşı duruşunu gösteriyor. Tekdüze hayatın sıradanlığını yaşarken, Guylain'in hayatı basit bir adımla değişti. (Spoiler yok, arka kapakta yazıyor zaten) Bu adımdan sonra sonunu okumak için daha hızlı davrandığım doğrudur.
Burjuva hikayelerini okumaktan sıkıldıysanız, bu güzel işçi hikayesini tercih etmelisiniz. Keyifli bir kitap, yazarın ilk romanı. Fransız yazarımız ilk romanı için çok çalışmış belli ki ve güzel olmuş. Keyifle okumalar.

çok tatlı bir kitap. sonu özellikle gülümsetiyor biterken.

Evrensel kültür tarihinde üretilen tüm kitaplardan ve onlardan geriye kalan elimize ulaşmış zerre kadar kitabı Zorster 500'le birlikte kurulan imgeleme benzetiyorum. Uygarlık tarihi bir seçmeden ibaret bir noktada. Matbaa öncesinden elimize ulaşmışlar ile Zorster 500'in organları arasında kalan birkaç sayfa ne kadar benzeşiyor. Ve tarihe ait çoğu şeyi yanlızca birkaç kişi ya da birkaç uygarlığın bakış açısından öğrenmemiz. Zorster 500 uygarlık tarihinin özetidir.

Kitap okumanın keyfine vardıran bir ilk roman. kitaplar için bir güzelleme gibi. Kahramanımız ilk başta sıkıcı gibi gelse de sizi öyle sıcacık öykülerle sarıyor ki.. Diğer taraftan uzun zamandır okuduğum en hoş aşk öyküsü de kitabın güzelliğini tavan yaptırıyor. Kısa sürede okunan, keyifli edebi bir roman. Öneririm.

İşinden nefret eden bir geri dönüşüm işçisinin duygularını içinizi ısıtacak şekilde çok güzel ifade etmiş fransız yazarımız. En sonunda da hayatının yönünü belirleyecek amacına ulaştırarak romanın kahramanını bence ödüllendirmiş. Zaman zaman ben de aynı duyguları yaşamış olduğum için kitap bana çok cana yakın geldi.Ve severek okudum. Umarım yazarımızın kitaplarının devamı gelir.

Okumak, okumak, okumak! Yeterki elimizde okunacak bir şeyler olsun. Üstelik giriş, gelişme ve sonuç bölümleri olmasına da gerek yok...Rastgele aradan çekilen bir sayfa da olsa yeter. Belkide bilinmeyen bir kitabın sayfasını okumak daha güzeldir, tıpkı bilinmeyen bir hayatı yaşamak gibi...çünkü insan daha fazla düşünme fırsatı bulur, hikayenin başını ve sonunu...böylece herkes kendi kitabını okur, kendini sorgulama fırsatı bulur ve kendi hikayesini tamamlar. Böyle beyin fırtınalarının yaşandığı buram buram okuma kokan bir eser. Herkese tavsiye ederim...A.R.T

Guylain, kağıt geri dönüşüm firmasında işinden nefret ederek çalışan mutsuz bir işçidir. Hayatında keyif alarak yaptığı tek şey tren ile işe giderken sesli olarak okuduklarıdır.
Okumak ruhunu dinlendirip huzurdur Guylain için. Okuduğu birkaç sayfa hikaye geri dönüşümden elinde kalanlardır sadece .
Sade ve monoton geçen hayatında değişen sadece okuduğu sayfalardır.

Tavsiye ederim sizlerde okuyun.