“Üzüntüyü tanımasam, sevinci nereden bilecektim? Şevksizlik hatta acılar olmasa, zevkler boz bir normallikten ibaret olurdu. İyi duygular sevindirir, fakat kötü duygular da hayatın berekine katkıda bulunur. Demek, şefkatin yanında bazen de öfkeli olacağız -başkalarına, dünyaya, onlardan da fazla, bir takım zayıflıklarımızdan ötürü kendi kendimize. “