Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Anne sütü en iyisidir
Emzirme hakkında hiç bir fikri olmayan acemi anneler mutlaka okumalı bence. Kitapta doğal doğumdan bahsedilmiş. Lanolin krem, çift başlıklı lansinoh marka pompa önerilmiş. Bazı bitkisel şeyleri bebeğe içirmekle ilgili bir bölümde var. Bir çok ilaç ismi de geçiyor kitapta. Örneklerle açıklamalar desteklenmiş. Bazı ince nüanslar ve bilgileri
Plastik Bebek /Sevil Ergül Sümer
27. Evlilik yıl dönümü, çok şık bir çift, şehrin en lüks restoranında parlayan ışıklar altında bir kutlama ..Peki ya hiç birşey gözüktüğü gibi değilse?...Tüm o ihtişam sadece tiyatro oyuncularının rolünü yerine getirmesi gibi bir sahneden ibaretse!
Aslı hanım kırklı yaşlarının sonunda 27 yıllık evli bir kadın. Tam da o sıralar mutluluğa ve evliliğine dair bir şeylerin farkına varıyor, artık pekte umudunun kalmadığınını görüyor.Ne kadar koşarsa koşsun bir seylerin hiç değişmeyeceğininin çoktan biliyor aslında.Peki ne yapması gerekiyor? Daha da önemlisi hayatında köklü değisimler yapmaya,içindeki çığlıkları dışarı çıkarmaya gücü varmı?
Birde "Mavi" var .Tüm bu karmaşanın içersinde kendine gizemli mesajlar atan Mavi de kim ? Çok fazla ipucu vermeden sizi alıntılarla başbaşa bırakayım.
Yazarımızın öylesine akıcı bir dili var ki bazı yerler çok hızlı akmış keşke hemen bitmeseydi dedim ama yinede çok sevdim.
Ege sularında yaşanan göçmen dramı ve ekoloji sorunlarını ele alan bir roman: Balıkçı ve Oğlu
Huzursuzluk, Serenad, Kostantiniyye Oteli, Kardeşimin Hikayesi, Son Ada, Mutluluk Zülfü Livaneli deyince aklıma gelen ve okuduğum romanları.
Balıkçı ve Oğlu roman, Ege'nin sakin bir koyunda kendi halinde yaşayan Balıkçı Mustafa'nın ve ailesinin
Ta ta taam Ben bu kitaba da bayıldım. O yüzden hemen yorumuma geçmek istiyorum.
Nisan 'ın doğum günü ama ilk kez bu kadar panik içindeydi. Yeni yaşına boşanmış biri olarak girmek onu oldukça yıpratıyordu. Evde yalnız bırakmak istemediği annesinin yanına geldiğinde kapıda gördüğü şeyin karşısında irkildi. Ve sadece "Bu ne?" diye bağırabildi.
Görünce hemen hatırladı. Unutmak istediği bir anısıydı. Yıllar geçmesine rağmen onu nasıl bulmuştu? Ve hâlâ nasıl oluyor da geçmişteki acı ilk günkü gibi taze kalabiliyordu?
Ona ait bile değildi...
Kitabı ağlayarak okudum. Çünkü kendimi Nisan'ın yerine koydum. Empati kurmak bazen bazı kitaplarda beni oldukça etkiliyor. Boğazım düğüm düğüm kelimeleri okumama sebep oluyor. Ama olsun. Kitaplarla bütünleşmeyi, onların ruhuna bürünmeyi seviyorum. Kitapta en çok kadın cinayeti geçen bölüm beni yaraladı. Çünkü toplumumuzun kanayan yarası... Hiçbir zamanda kabuk bağlamıyor. Bir de plastik bebek ile ilgili kısımlar beni derinden etkiledi. "Çocuk olsam ve böyle bir şey yaşasam ne hissederdim?" diye düşündüm. O kadar üzülürdüm ki kaç yaşına gelirsem geleyim o bebeği hiç unutamazdım.
Siz de geçmişin tozlu sayfalarını aralayıp bu kitabı mutlaka okuyun. Zaten kitap çok akıcı. Ne zaman bittiğini bile anlamayacaksınız.
Unutma Beni Çiçeği
Kısacık öyküler bana her zaman daha samimi gelmiştir. Daha az karakter ile anlatılan öyküler karakterler ile daha fazla bağ kurmamı onların duygularını daha iyi anlamamı sağlıyor.
Bozkuş’un öykülerinde insanlığın her halini görmek mümkün.
Alzheimer olan ama anılarında ki eşini ve Kur’an-ı Kerim’i unutmayan bir pamuk babaanne,
Kızına plastik bir bebek alabilmek için hayallerinden vazgeçen bir baba,
Sosyal medya görselliğinden yakınan ama ondan geri duramayan bir adam,
Sandalına unutma beni çiçeği ekerek eşinin anılarına sahip çıkan bir ihtiyar,
Kirli elin uzandığı masum bir çocuk,
Bebeğini kaybeden bir anne,
Pandemi günlerindeki sessizlikten gürültüyü bile özleyen kadın,
Demir ayakkabılar ile uyumak zorunda olan küçük ayaklar,
Ve diğer öyküler…
Her zaman yanı başımızda olan insanlar, kafamızı çevirip göz ucu ile şöyle bir gördüğümüz ama içinde kopan fırtınalardan, umutlardan bihaber yaşadığımız insanlar. Bizi biz yapan değerlerin, doğruların, yanlışların ile yaşandığı hayatlar. Zamana yenik düştüğümüz, keşkelerin, özlemlerin ve umutların hiç bitmediği yaşamlar… Kendimizi ya da bir başkasını daha iyi anlamak için okumak lazım diyorum.
Kıyısından köşesinden bizi anlatan yirmi üç öykü bulunuyor içinde. Her akşam uyumadan önce üç öykü okuyarak onlarla daldım rüyalara. Yazarın kaleminin hassas bir ruhu var, zaten okuyanlar bilirler. Olayların anlatılışı duygu betimlemeleri ile birleştirince zarif bir elden çıkan çizim gibi oluşuyor gözünüzde
20. yüzyılın en popüler Alman fantastik çocuk kitapları yazarlarından biri olan Michael Ende'nin Momo adlı kitabı ilk kez 1973 yılında yayımlanmış, yaklaşık otuz dile çevrilmiş ve 1974 yılında Alman Gençlik Edebiyatı Ödülü'nü almıştır.
Ende her ne kadar "Hikayelerimi içimdeki çocuk ve hepimiz için anlatıyorum" ve "benim
Çin: Ölü bebeklerin ülkesi...
"Okumak için sağlam bir yürek gerektirdiği" iddia edilen cenneti öldürmek, çok daha vurucu olmasını beklediğim bir kitap oldu benim için. Salt bir dram, ağlamaktan helak olmuş bir ciğer vaadettiğini düşünüyordum başlamadan önce. Yine dram var elbet, hem de birebir bunları yaşamış insanların hayatlarından esinlenerek ortaya çıkmış bir
Yazar eğitimini Özbekistan’da alan aslen Ukraynalı bir doktordur. Kendi söylemi ile ‘hekim’dir. Çünkü ona göre doktorluk ve hekimlik birbirinden tamamen ayrıdır.
Yazar sonradan İslamı seçmiştir. Günümüzde uygulanan ‘sibernetik’ tıbbı tamamen reddederek asıl şifanın Sünnetullahı uygulayarak Kur’an ve hadislerin izinde mümkün olabileceğini
