Asıl soru, akıl yürütebiliyorlar mı ya da konuşabiliyorlar mı değil, acı hissedebiliyorlar mı?
J. Bentham
Sayfa 87
Et yemek haz veriyorsa!?
Varoluş öncelikli görüşte, hayatının acıdan daha çok haz içermesi ya da içerecek hale getirilebilmesi muhtemel her varlığı öldürmek yanlıştır.
.
Sayfa 166
Felsefeyi, hemen herkes tarafından anlaşılacak ve kabul görecek şekilde tanımlamanın, felsefenin ne olduğunu tam olarak gözler önüne sermenin hiç de kolay bir şey olmadığı pek çok kişi tarafından kabul edilir. Felsefeyi hemen herkesi tatmin edecek şekilde tanımlamanın yarattığı güçlüğü biraz daha pekiştiren başka bir büyük zorluk, felsefeyle yeni tanışanların, ya felsefeyi büsbütün gizemli bir hale getirecek veya mutlaklaştıracak şekilde, ona çok önemli, hatta abartılı roller biçmeleri ya da felsefeyi boş lafazanlık, değersiz, hatta tehlikeli bir spekülasyon olarak görmeleridir. Sadece felsefeyle yeni tanışanlar değil, fakat onunla uzun yıllardan beri uğraşanların felsefe kavrayışları da farklılık gösterebilir. Bazıları bilimsel verilerden destek alan, kuramsal boyutu çok daha güçlü bir felsefeye değer verirken, bazıları onun etik ve siyaset felsefesiyle daha sıkı bir ilişki içinde olmayı gerektiren pratik yönü daha güçlü bir felsefe kavrayışına bağlanırlar.
Sayfa 11Kitabı okudu
232 syf.
7/10 puan verdi
Yarım Asrın Yakın Türkiye Mimarlığı
|| Geçmişe Eskiz Kağıdının Ardından Bakmak
Mimarlık, kuram süreci ve uygulama raddesinin birbirinden oldukça farklı olduğu bir disiplin. Pratik, özellikle Türkiye’de ‘Türkiye Mimarlığı’ diyebileceğimiz çetrefilli aşamalardan oluşmakta. Ahmet Alkan “
Anılarla Son 50 Yılın Mimarlık ve Planlama Pratiği” kitabıyla
“Konuşmanın, salt konuşmanın, hiç konuşmaksızın konuşmanın Freud tarafından bütün analistlere önerilmesinin nedeni işte bu ikilemdir. Hipnoz yöntemini terk ederek “çağrışım” tekniklerine, oradan da gerçek anlamıyla dinamik bir semptomatiğe geçiş süreci içinde Freud (ve analiz pratisyeni, ya da amatörü) sanki bir sakınma döngüsü içindedir: Müdahale etmemek! Psikanalizin “etkin müdahaleden” ne anlayabileceği şimdilik bir kenara bırakılırsa, Fromm’un bir zamanlar psikanalizin neredeyse özü mertebesine yükselttiği tolerans, yani hoşgörü, böylece ya pratik ve etik güçsüzlükten, ya da kuramsal gücün bir tür “aşırılığından” gelmektedir.”
