Rahmetle.
Nuri Pakdil'e
Beton duvarlar arasında bir çiçek açtı
Siz kahramanısınız çelik dişliler arasında direnen insanlığın
Saçlarınız ızdırap denizinde bir tutam başak
Elleriniz kök salmış ağacıdır zamana
O inanmışlar çağının.
Rahmetle ve minnetle..
''İnsan, geceleyin, yalnızsa, en çok kendini gereksiniyor: zaten, yalnızlığın büyük güç kaynağı oluşu da bundandır: gündüz de öyledir de, geceki yaslanış bambaşkadır.
dağ delirir. Su yokuşa çıkartılır, aşağı boşaltılır.''
Kudüs’ü İstanbul görüyorum,
İstanbul ‘u Kudüs görüyorum.
Bizlere çok şey öğrettin ve bıraktın Dua ve Rahmetle mekanın cennet olsun inşallah üstad Nuri Pakdil 🤲
Rahmetle.
Nuri Pakdil ise “usta”ydı, Sultan Abdülhamid gibi marangozdu. Kimsenin yerinde gözü yoktu, kendi koltuğunu Kudüs’ün sessizliğinden yontarak kendisi yaptı ve İstanbul’un tam ortasına koydu. Sessizliğin bir alfabesi varsa, grameri ona aitti. Sayfalarının çoğu Kudüs gibi sessizdi; cümleleri, sessizliğinin uzayıp giden gölgesiydi.
Hak , hepimize , rahmetle muamele buyursun .İçimizi sürekli ışıklı kılsın.
